Τα πολλαπλά προσωπεία των αστών εκφράζονται στις πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις του οπορτουνισμού. Είδαμε πρόσφατα πως στο οπορτουνιστικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, που στοχεύει να είναι ο διάδοχος στην πολιτική διαχείριση της εξουσίας που ανήκει στην αστική τάξη, χώρεσαν ένας σοσιαλδημοκράτης και ‘μνημονιακός’ υποψήφιος, μαζί με έναν υποψήφιο χρυσαυγίτικων απόψεων. Στο καρναβάλι του ΣΥΡΙΖΑ οι μάσκες είναι πολλές και όλοι οι καλοί χωράνε για να πετύχουνε το ευρύτερο δυνατό ποσοστό και να κάνουνε ‘κυβέρνηση αριστεράς’. Η αστική πολιτική και η στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας και του ΣΕΒ, παίρνουν ανάλογα με την περίσταση το προσωπείο οπορτουνιστικών ‘αριστερών’ αιτημάτων. Αναρχικοί, σοσιαλδημοκράτες, ευρωκομουνιστές, σοσιαλσωβινιστές, ενίοτε και χρυσαυγίτες, όλοι χωράνε στις συνιστώσες.
Η στάση απέναντι στον οπορτουνισμό είναι η στάση απέναντι στην αστική τάξη της χώρας μας. Ο οπορτουνισμός είναι πολυπρόσωπος και ανακυκλώνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι ‘αριστερές’ είτε ‘δεξιές’ εκδηλώσεις του οπορτουνισμού που εμφανίστηκαν πριν από μια εκατονταετία επανεμφανίζονται στις μέρες μας. Για παράδειγμα, οι θέσεις του Κάουτσκι για τη δικτατορία του προλεταριάτου, η απόκρυψη του ταξικού περιεχομένου του όρου αυτού, είναι ίδιες και απαράλλακτες με τις θέσεις που προβάλλονται από τη Jodi Dean περί αντικατάστασης του όρου δικτατορία του προλεταριάτου από τον όρο λαϊκή κυριαρχία. Η σοσιαλδημοκρατία της Β’ Διεθνούς και ο σοσιαλσωβινισμός του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου επαναλαμβάνονται στα αιτήματα για ‘κυβέρνηση αριστεράς’ που θα ‘αλλάξει τον ρου της ιστορίας’ μέσω μεταρρυθμίσεων, και στο αίτημα για σεισάχθεια και για την σωτηρία του Λαού και την αναγέννηση της Χώρας, αντίστοιχα.