ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

 Με αφορμή τούτη τη δημοσκόπηση:

https://prorata.gr/2020/09/30/ereyna-anixneysis-staseon-dimofilias-politikon-prosopon/...
και την κεντρική της καρτέλα:
https://prorata.gr/wp-content/uploads/2020/09/4-1.jpg
Αξίζει να την μελετήσουμε και να την ερμηνεύσουμε, γιατί θαρρώ έχει κάποια αξιόλογα για το λαϊκό κίνημα ευρήματα, περισσότερα από την μάλλον συγκρατημένη νύξη, που έκανε και ο «Ρ» προχτές εδώ:
«Το πιο αξιόπιστο κόμμα είναι το ΚΚΕ σύμφωνα με δημοσκόπηση»
Καταρχήν να θυμηθούμε, πως οι δημοσκοπήσεις είναι έρευνες του υποκειμενικού παράγοντα και όχι της αντικειμενικής πραγματικότητας των σχέσεων παραγωγής και των κοινωνικών αντιθέσεων. Αλλά και σαν τέτοιες έχουν την αξία τους γιατί και ο υποκειμενικός παράγοντας έχει άμεσο και τον πρώτο λόγο στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, ανεξάρτητα πόσο ευσταθής και αντίστοιχος με την πραγματικότητα είναι . Και κατά δεύτερον, επειδή «υποκινείται» και από την αντικειμενική πραγματικότητα, πράγμα, που γίνεται πιο ορατό στην μακροχρόνια θεώρησή του. Και άρα, κατάλληλα αξιολογούμενος, μπορεί να είναι και ένα πρόσθετο-επικουρικό τεκμήριο στην επιστημονική ανάλυση της αντικειμενικής πραγματικότητας.
Στο πρώτο ερώτημα, παρατηρούμε, και μάλλον συμφωνούμε όλοι, πως το ΚΚΕ, χάρη σε μιαν μακροχρόνια πια σταθερή, ταξικά προσανατολισμένη, πολιτική, έχει πείσει πάνω από τους μισούς συμπατριώτες μας για την συνέπεια λόγων και έργων του, ανεξάρτητα αν συμφωνούν η όχι με αυτά. Αξιοσημείωτη εδώ είναι η μεγάλη απαξίωση των τριών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, ΣύΡιζΑ-ΚινΑλ-ΜέΡΑ25. «Τουλάχιστον το ΚΚΕ δε μας κοροϊδεύει»!
Στο δεύτερο ερώτημα πρέπει να σταθούμε στην σαφήνεια των δύο σκελών, «ικανό να κυβερνήσει» η «ανίκανο να κυβερνήσει». Προφανώς (για μας!) αναφέρεται στην ικανότητα/καταλληλότητα ενός κόμματος να διαχειριστεί την Αστική Εξουσία. Δύσκολο να δεχτούμε πως κάποιος, π.χ., που θα απάνταγε θετικά στο πρώτο σκέλος «ικανό να κυβερνήσει», η αρνητικά στο δεύτερο «ανίκανο…», θα εννοούσε να καταλάβει επαναστατικά την Κυβέρνηση, να γίνει Επαναστατική Κυβέρνηση. Τέτοιο «ακροατήριο», είναι δυσεύρετο στον εκτός ΚΚΕ χώρο. Βέβαια, στα (περιορισμένα σήμερα) λαϊκά στρώματα, που έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη ριζοσπαστικών, δηλαδή επαναστατικών, αλλαγών, εμφιλοχωρούν και ρεφορμιστικές αυταπάτες για «κοινοβουλευτικούς δρόμους» προς αυτές, και γι αυτό και αυτά τα στρώματα «κανονικά» θα τοποθετούνταν επίσης αρνητικά στο δεύτερο ερώτημα.
Δεν αποκλείεται όμως, η θετική απάντηση, δηλ. «ικανό να κυβερνήσει» να εκφράζει και ακριβώς τέτοιες ανεδαφικές (δηλαδή μη επαναστατικές) προσδοκίες σε "προοδευτικά" αλλά και καταπιεσμένα συντηρητικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό όμως δεν συμβαδίζει ούτε και με τα εκλογικά αποτελέσματα, από το 2012 και δώθε. Και εδώ, μια τέτοια απότομη και απροσδόκητη «στροφή», και σε τόσο σύντομο χρόνο, ακριβώς και λόγω του χαρακτήρα της, δε νομίζω, πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφ’ εαυτής θετική, με επαναστατικά κριτήρια. Χτύπημα σε λάθος πόρτα θα ήταν. Βέβαια, από πολιτικής πλευράς θα σηματοδοτούσε μιαν ορισμένη αποσταθεροποίηση, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολιτικά από το επαναστατικό κόμμα, αρκεί να μην το παραπλανά.

Πράγματι, επί 75(!) χρόνια, ουσιαστικά από το '34 και μετά, το κομμουνιστικό κίνημα και το ΚΚΕ ήταν "μπλοκαρισμένο" στις προοπτικές μιας υποθετικής συμμαχίας με κάποια υποτιθέμενη πατριωτική αστική τάξη και εξ αυτού στη δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης, που θα εξάλειφε τα τελευταία μισοφεουδαρχικά κατάλοιπα, θα ολοκλήρωνε τους αστικοδημοκρατικούς μετασχηματισμούς και έτσι ...θα προετοίμαζε την Επανάσταση. Αυτό το λέγαμε "Λαοκρατία", κάπου το είπαμε και "Αλλαγή" (κάπου το πήρε το μάτι μου, σε κάποια προγραμματικά ντοκουμέντα, δε θυμάμαι που ακριβώς) και μάλλον από κεί τα άρπαξαν οι Παπατζήδες Α' και Β'. Με αυτά τα "φλού" συνθήματα ήταν ζυμωμένος ο Λαός και είχε στηρίξει τις ελπίδες του σε Κυβερνητικές "αλλαγές" άνευ Επανάστασης, που φάνταζαν και ρεαλιστικές. Προφανώς και θεωρώ, πως το ζήτημα αυτό όχι μόνο με ολιγόμηνη προπαγανδιστική δουλειά δε λυνόταν αλλά ούτε και με πολύχρονη, ούτε και σήμερα ακόμη έχει λυθεί. Αφού διαπέρναγε ΟΛΗ την πολιτική του Κόμματος, την μαζική πολιτική στα συνδικάτα, τις "λύσεις", που πρότεινε για τα προβλήματα (πολύ χαρακτηριστικά, στο Ασφαλιστικό η γραμμή ήταν "Τριμερής Χρηματοδότηση", δηλαδή ατόφια σοσιαλδημοκρατική!) κλπ.
Χρειάζεται πολλή δουλειά, γιατί αυτό το πλαίσιο ξεκαθάρισε στο 18ο Συνέδριο, και οι πρώτες πρακτικές συνέπειες φάνηκαν το 2012, ...και αιφνιδίασαν πολύ κόσμο..  . Στο 19ο Συνέδριο ψηφίστηκε το νέο Πρόγραμμα, που συντάχτηκε με βάση την κομβική Πολιτική Απόφαση του 18ου, και πραγματοποιήθηκε ~ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 2012, δηλαδή το 2013. Η άρνηση σχηματισμού διαχειριστικής αστικής Κυβέρνησης το 2012 προφανώς στηρίχθηκε στην Πολ. Απόφαση του 18ου του 2009, γιατί αυτή είχε προηγηθεί. Το νέο Πρόγραμμα προφανώς ενσωματώνει την Π.Α. του 18ου και διασφαλίζει την ιστορικότητά της. Γιατί δυστυχώς η κομματική ζωή είναι κλεισμένη σε έναν πολύ στενό κύκλο κομ. μελών (και ...όχι όλων!) και "επιρροών", και η μάχη δόθηκε, και σωστά, κύρια εκεί, όπου και ευτυχώς κερδήθηκε για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ομως στις ευρύτερες μάζες, που μέχρι τότε υποστήριζαν, τουλάχιστον εκλογικά, το ΚΚΕ επικρατούσε απείραχτη η παληά νοοτροπία. Χρειάζεται ακόμη πιο πολλή δουλειά, γιατί το Πρόγραμμα, 50-100 σελίδες, μόνο κατευθυντήριες "γραμμές" μπορεί να δίνει. Μετά χρειάζεται εξειδίκευση στα επιμέρους προβλήματα και χώρους, κι αυτό προϋποθέτει "κομισσάριους" και κ.μ. με γερή κατάρτιση να αναλάβουν αυτή τη δουλειά.

Συνεπώς, και στο δεύτερο ερώτημα, και παρά την ασάφειά του, η αρνητική απάντηση, 14% «Ναι» & 81%»Όχι», είναι φυσιολογική, και ποσοστιαία θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερη, χωρίς αυτό να είναι αρνητικό για την ταξική πάλη, ίσα-ίσα.
Να θυμίσουμε πως το ίδιο το Κόμμα το 2012 (για πρώτη φορά στην Ιστορία του) απάντησε ακριβώς έτσι στην πρόταση για «σχηματισμό προοδευτικής Κυβέρνησης», επισύροντας τη μήνι όλων των φανερών και κρυφών ρεφορμιστών, που, έτσι όμως, ξεσκεπάστηκαν!

Το Κόμμα έχασε τότε την μισή εκλογική του δύναμη, όχι γιατί ήταν εσφαλμένη αυτή η στάση, αλλά γιατί δεν είχε λάβει πρόνοια να προπαγανδίσει στους «μη επαναστατικούς», η πολιτικά διαφωνούντες, ψηφοφόρους του την αναντικατάστατη χρησιμότητα της ψήφου ΚΑΙ σαν μέσου πάλης για τα προβλήματα. Ψηφίζουμε ΚΚΕ για την ταξική πάλη αλλά και για τα προβλήματα, και όχι υποχρεωτικά, και κυρίως όχι αποκλειστικά, για Κυβέρνηση.
Πάμε στο τρίτο ερώτημα, που αναφέρεται στη σχέση του κόμματος «με τις ανησυχίες και τα προβλήματα της κοινωνίας». Προφανώς αναφέρεται στις ανησυχίες και την διαμορφωμένη υποκειμενική αντίληψη των προβλημάτων της κοινωνίας. Η αρνητική απάντηση μας λέει πως για περίπου το 75% της ελληνικής κοινωνίας το ΚΚΕ είτε μιλάει «κινέζικα» είτε «περί άλλα τυρβάζει». Αυτό είναι συμβατό με το ότι το Κόμμα δεν έχει πείσει τον Λαό με την πρότασή του για τα προβλήματα του και την λύση τους, είτε γιατί δεν είναι σωστή είτε, το και πιθανότερο, γιατί ο Λαός έχει συστηματικά παραπλανηθεί, καθώς και ότι θεωρεί τους εκβιασμούς, που υφίσταται, μέρος της αντικειμενικής πραγματικότητας. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, πρέπει κι εδώ να θεωρήσουμε αναμενόμενη την απάντηση, με δεδομένο τον υποκειμενικό παράγοντα.

Εκείνο, που αξίζει να προσέξουμε εδώ, είναι το ποσοστό της θετικής απάντησης στο θετικό πρώτο σκέλος του ερωτήματος: Ενα καθόλου ευκαταφρόνητο 22% των συμπατριωτών μας θεωρoύν πως «το Κόμμα είναι σχετικά η και απόλυτα κοντά στις ανησυχίες και τα προβλήματά τους», όπως τα βλέπουν αυτοί βεβαίως. Αυτό για μένα είναι η πραγματική έκπληξη.
Αν η δημοσκόπηση έχει κάποια εχέγγυα αντιπροσωπευτικότητας/αντικειμενικότητας, (που δεν βλέπω, η προκείμενη, γιατί να μην έχει*), αυτό το βρίσκω μια εξαιρετικά ενθαρρυντική διαπίστωση, που θέτει άμεσα το Κόμμα μπροστά σε άμεσα καθήκοντα. Υπάρχει η υποκειμενική, πέρα από την αντικειμενική, βάση να προσεγγίσει πιο στενά το Κόμμα αυτά τα λαϊκά στρώματα. Να τα τραβήξει σε μια πιο ενεργητική υποστήριξη του, συμμετοχή στην μαζική πάλη με κάθε μορφή, και, τουλάχιστον, απαγκίστρωση από τις ξένες σημαίες, τις χαμένες ψήφους στις πάσης φύσεως εκλογές.
Μια τέτοια στροφή θα άλλαζε πολλά στο γενικό κλίμα της παραίτησης, της μοιρολατρίας και της υποταγής, που κυριαρχούν σήμερα. Θα έδινε μιαν άλλη δυναμική στις γενικότερες εξελίξεις, και όχι μόνο στην Πατρίδα μας.
--------------------------------
(*) Ως προς την αντικειμενικότητα: Πρόκειται για δημοσκόπηση αστικού μέσου, που καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα "μη αρεστά" στην αστική τάξη. Δύσκολο να πεις ότι κάνει "ζύμωση" υπέρ του ΚΚΕ. Μάλλον καμπανάκι χτυπάει.
Ως προς την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος και άρα και την αξιοπιστία της έρευνας, δεν μπορούμε να πούμε πολλά αν δεν γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

2020-10-02 Σεχτάρ ο Τρομερός

MIΑ AΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

ΥΓ: Για να μην παρεξηγηθεί η παραπάνω διατύπωσή μου: «Το Κόμμα έχασε τότε...γιατί δεν είχε λάβει πρόνοια να προπαγανδίσει στους «μη επαναστατικούς», η πολιτικά διαφωνούντες, ψηφοφόρους του την αναντικατάστατη χρησιμότητα της ψήφου ΚΑΙ σαν μέσου πάλης για τα προβλήματα.»
Προφανώς και δεν ήταν θέμα μιας απλής προπαγανδιστικής ενημέρωσης δυο-τριών εβδομάδων η μηνών, όπως αφήνει να φανεί η διατύπωσή μου. Δεν ήταν απλό ζήτημα πληροφόρησης.
Πράγματι, επί 75(!) χρόνια, ουσιαστικά από το '34 και μετά, το κομμουνιστικό κίνημα και το ΚΚΕ ήταν "μπλοκαρισμένο" στις προοπτικές μιας υποθετικής συμμαχίας με κάποια υποτιθέμενη πατριωτική αστική τάξη και εξ αυτού στη δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης, που θα εξάλειφε τα τελευταία μισοφεουδαρχικά κατάλοιπα, θα ολοκλήρωνε τους αστικοδημοκρατικούς μετασχηματισμούς και έτσι θα προετοίμαζε την Επανάσταση. Αυτό το λέγαμε "Λαοκρατία", κάπου το είπαμε και "Αλλαγή" (κάπου το πήρε το μάτι μου, σε κάποια προγραμματικά ντοκουμέντα, δε θυμάμαι που ακριβώς) και μάλλον από κεί τα άρπαξαν οι Παπατζήδες Α' και Β'. Με αυτά τα "φλού" συνθήματα ήταν ζυμωμένος ο Λαός και είχε στηρίξει τις ελπίδες του σε Κυβερνητικές "αλλαγές" άνευ Επανάστασης, που φάνταζαν και ρεαλιστικές. Προφανώς και θεωρώ, πως το ζήτημα αυτό όχι μόνο με ολιγόμηνη προπαγανδιστική δουλειά δε λυνόταν αλλά ούτε και με πολύχρονη, ούτε και σήμερα ακόμη έχει λυθεί. Αφού διαπέρναγε ΟΛΗ την πολιτική του Κόμματος, την μαζική πολιτική στα συνδικάτα, τις "λύσεις", που πρότεινε για τα προβλήματα (πολύ χαρακτηριστικά, στο Ασφαλιστικό η γραμμή ήταν "Τριμερής Χρηματοδότηση", δηλαδή ατόφια σοσιαλδημοκρατική!) κλπ.
Χρειάζεται πολλή δουλειά, γιατί αυτό το πλαίσιο ξεκαθάρισε ρητά με την Πολιτική Απόφαση στο 18ο Συνέδριο, και οι πρώτες πρακτικές συνέπειες φάνηκαν το 2012, που αιφνιδίασαν πολύ κόσμο. Γιατί αρχικά η μάχη δόθηκε, και σωστά, κύρια εκεί, στον στενό κομματικό κύκλο, όπου και ευτυχώς κερδήθηκε για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Ομως στις ευρύτερες μάζες, που μέχρι τότε υποστήριζαν, τουλάχιστον εκλογικά, το ΚΚΕ, επικρατούσε απείραχτη η παληά νοοτροπία. Ένα χρόνο μετά ήρθε το τροποποιημένο Πρόγραμμα, του 19ου Συνεδρίου, το 2013, σύμφωνα με τις σύγχρονες επεξεργασίες, που προηγήθηκαν, και έβαλε τα πράγματα οριστικά στη θέση τους. Χρειάζεται ακόμη πιο πολλή δουλειά, γιατί το Πρόγραμμα, 50-100 σελίδες, μόνο κατευθυντήριες "γραμμές" μπορεί να δίνει. Μετά χρειάζεται εξειδίκευση στα επιμέρους προβλήματα και χώρους, κι αυτό προϋποθέτει "κομισσάριους" και κ.μ. με γερή κατάρτιση να αναλάβουν αυτή τη δουλειά.

ΔΗΜΑΡΧΩΝ το ανάγνωσμα

 

Ο ένας (στην πανω φωτο) είναι για το σύστημα ο…΄΄καλύτερος δήμαρχος στην Ελλάδα΄΄. Λέγεται Αχιλλέας Μπέος και είναι δήμαρχος Βόλου.

Ο άλλος (στην κατω φωτο) είναι για το σύστημα ο…΄΄πιο κακός δήμαρχος στην Ελλάδα΄΄ γιατί είναι κομμουνιστής!

Αυτός είναι ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης.

Και οι δύο δήμαρχοι αντιμετώπισαν στις πόλεις τους μαθητές που τα σχολεία τους βρίσκονται σε κατάληψη.

Ο ΄΄κακός δήμαρχος΄΄, αυτός που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΚΚΕ, αλλά κέρδισε το δήμο με ποσοστό 71%, όταν οι μαθητές έκαναν πορεία ως το Δημαρχείο για να καταθέσουν υπόμνημα με τα αιτήματά τους, ο δήμαρχος κατέβηκε από το γραφείο του και τους συνάντησε στο δρόμο έξω από το Δημαρχείο.

Εκεί δήλωσε : ΄΄Συμφωνώ απολύτως με τα βασικά σας αιτήματα. Συντάσσομαι με τα αιτήματα για λιγότερους μαθητές ανά τάξη, συμπλήρωση όλων των κενών με εκπαιδευτικούς, πιο καθαρά σχολεία. Γι αυτό και είμαι μαζί σας στον αγώνα που κάνετε και η δημοτική αρχή σας στηρίζει΄΄.

Βέβαια για τις δηλώσεις αυτές λίγο μετά , σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο ,έπεσε να τον φάει ! Έχουν περάσει τόσες μέρες κι ακόμα δεν έχουν πάψει να του επιτίθενται με χυδαίες συκοφαντίες και τόνους λάσπης.

Αντίθετα, ο άλλος, ο…΄΄καλύτερος δήμαρχος στην Ελλάδα΄΄ όταν αντιπροσωπεία μαθητών τον επισκέφθηκε στο Δημαρχείο για να του γνωστοποιήσει τις συνθήκες που καλούνται να πάνε σχολείο, κάλεσε τα κανάλια για να τους καταγγείλει ως ψεύτες !

Η πιο εκπληκτική ατάκα που ειπώθηκε από τον ΄΄καλύτερο΄΄ ήταν: ΄΄Μακάρι να μπορούσα να κυβερνώ εγώ τη χώρα και θα σας έλεγα εγώ εάν θα κάνατε κατάληψη΄΄!

Μαθήτρια που συμμετείχε στη συνάντηση τόλμησε να πει ΄΄κύριε δήμαρχε έχουμε πρόβλημα στο σχολείο με την καθαριότητα΄΄

Απάντηση Μπέου : ΄΄Άκου να σου πω, αυτό είναι το σχολείο, τι να πουν και τα παιδάκια της Αφρικής…΄΄.

Αυτό το …μάθημα συμπεριφοράς έκανε ο ΄΄καλύτερος΄΄ στα παιδιά που πήγαν στο δήμαρχό τους να πουν το παράπονό τους.

ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΜΠΗΚΕ και ειν ο μήνας που σηματοδοτεί και φέρνει στις μνήμες την Οκτωβριανή Επανάσταση.Την επανασταση που ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και την ΙΣΤΟΡΙΑ ...Ξέσπασε σαν ΑΣΤΡΑΠΗ , σάρωσε την αδικία και άρχισε το ξήλωμα του κουβαριού παγκόσμια .Ο ΠΑΓΟΣ ΕΣΠΑΣΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΚΕ .Τίποτα και κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσει το παγοθραυστικό "ΛΕΝΙΝ" 

"Της νέας γενιάς είναι αυτοί το πιό κρυφό καμάρι "

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ "ΤΑ ΣΠΑΕΙ" 

Ώριμοι ,ετοιμόλογοι ,ουσιαστικοί οχι μόνο  αντέξαν στους ΑΝΑΚΡΙΤΕΣ παπαγάλους του συστήματος αλλά ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ με ατράνταχτα επιχειρήματα κολλώντας τους στον τοίχο .Ελπιδοφόρα γενιά ,γενιά που δείχνει τα δόντια της στο σύστημα και του λέει : Με εμας δεν θα τα βγάλεις εύκολα πέρα ,με εμάς θα βρεις τον διάολό σου .μη σου πω και τους νεκροθάφτες σου .Η νεα μας γενιά είναι  σχετικά φρέσκια στους  κοινωνικούς  αγώνες όμως δείχνει πανίσχυρη να τα βγάλει πέρα οχι απλά για να αλλάξει κάτι σ αυτόν τον τόπο αλλά να μας δώσει μαθήματα πως θα τα αλλάξουμε ΟΛΑ συθέμελα .Αφουγκραστήτε αυτήν την γενιά ,ποιοτικά διαφέρει απο οτι έχει βγάλει απ την μεταπολίτευση και μετά αυτός ο τόπος ,ίσως στο μέλλον σας εκπλήξει ...

Εκφασισμός στα βήματα του Baldur Benedikt von Schirach...

Κεραμέως: "θα αποκλείονται από την τηλεκπαίδευση όσοι συμμετέχουν στις καταλήψεις".

Βελόπουλος: "αν θέλουμε να στηρίξουμε την παιδεία να μην υποκινούμε τις καταλήψεις. Όποιος τις στηρίζει είναι υποκινητής!"

Μπάλτουρ φον Σίραχ, αρχηγός της χιτλερικής νεολαίας:

" τα νεανικά κινήματα έχουν δικαίωμα ύπαρξης μόνο στο βαθμό που είναι ικανά να αναπτύσσουν δραστηριότητες θετικές για το κράτος. Δεν έχουν δικαίωμα να λειτουργούν ως οργανώσεις ανώριμων, αντιτιθέμενων δυνάμεων που στρέφονται εναντίον της ηγεσίας του Γ΄ Ράιχ!" (1936)"

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ 

 

"Φυλακισμένοι"....στο σπίτι τους ή "Πως γνώρισα τον Γκέμπελς"

 

Δες πως σε δουλεύουν με τα πρωτοσέλιδα και πως χαϊδεύουν αυτιά προς διάφορες κατευθύνσεις για την αποτελεσματικότητα δήθεν της κυβέρνησης !

Διαβάζεις από χθες σε δεκάδες εφημερίδες και σαιτ πως συνελήφθησαν στην Λέσβο 33 μέλη ΜΚΟ για διακίνηση μεταναστών! Τους έπιασαν λέει στα πράσα ΕΛΑΣ και ΕΥΠ !

Τι καταλαβαίνει κάποιος όταν διαβάζει πως συνελήφθησαν 33 μέλη ΜΚΟ ;

Πως είναι στα χέρια της αστυνομίας αυτό δεν καταλαβαίνει ;

Ελα ομως που στα ψιλά γράμματα λέει άλλο ...Δες το στην τρίτη φωτο ...''Πολίτες της Ευρώπης οι 33 συλληφθέντες των ΜΚΟ

Οι κατηγορούμενοι από τις 4 ΜΚΟ, είναι υπήκοοι, Γερμανίας, Αυστρίας, Ελβετίας, Ισπανίας, Γαλλίας, Νορβηγίας και Βουλγαρίας, οι οποίοι φέρεται, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, να έχουν φύγει από το νησί και να έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους..'' Ενω συνελήφθησαν λοιπόν κατά τα πρωτοσέλιδα στα ψιλά γράμματα σύμφωνα με αστυνομικές πηγές φέρεται να έχουν φύγει απ το νησί και να έχουν επιστρέψει στις πατρίδες τους ...

Είναι αυτό που λέμε το δούλεμα πάει σύννεφο και μεις κρυφό καμάρι ! Τα συμπεράσματα δικά σας και προσοχή πάντα στα ψιλά γράμματα

Περλ Χάρμπορ

 

Με επικύρωση της μεγαλύτερης εμπλοκής της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΑμερικανοΝΑΤΟικών αλλά και στην άλλη τους όψη, στα επιχειρηματικά σχέδια των αμερικανικών ομίλων, που οξύνουν τους ανταγωνισμούς τους οποίους πληρώνουν οι λαοί, ολοκληρώθηκε χτες η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο, στην Ελλάδα.

Οι Κυρ. Μητσοτάκης και Πομπέο επισκέφτηκαν τη Σούδα, όπου τους έγινε ενημέρωση στην πίστα της αμερικανικής βάσης (NSA), παρουσία του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Δένδια, του υπουργού Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλου, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρου, και της διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Ελ. Σουρανή. Παρόντες από την αμερικανική πλευρά ήταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, και ανώτεροι αξιωματικοί των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και ο διοικητής του Αμερικανικού Λιμενικού Σώματος, ναύαρχος Κ. Σουλτς, ο οποίος επισκέφτηκε και το παρακείμενο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής και χαιρέτισε το ετήσιο συνέδριό του, όπου αναλύθηκαν θέματα επιχειρήσεων θαλάσσιας ασφάλειας.

Στη συνέχεια επισκέφθηκαν τη ναυτική βάση στο Μαράθι, όπου ενημερώθηκαν για τις δυνατότητες που έχουν τα ταχύπλοα CCM (Combat Craft Medium), τα οποία βρίσκονται σε προβλήτα που έχει παραχωρηθεί στις αμερικανικές δυνάμεις και «αξιοποιούνται» από Αμερικανούς πεζοναύτες που σταθμεύουν στην περιοχή για ασκήσεις και επιχειρήσεις. Λίγα λεπτά αργότερα, σε κοντινό σημείο της βάσης, ανέβηκαν στο ελικοδρόμιο της ελληνικής φρεγάτας ΜΕΚΟ «Σαλαμίς».

Ακολούθησε διευρυμένη συνάντηση στην 115 Πτέρυγα Μάχης, όπου, πέραν των προαναφερόμενων, συμμετείχαν o βοηθός υπουργός Εξωτερικών, Φ. Ρίκερ, ο στρατιωτικός σύμβουλος του Πομπέο, Ρ. Βάντελ, και η σύμβουλος του Πομπέο Μ. Ε. Κίσελ.

«Σημείο συνάντησης» των δολοφονικών σχεδίων των ΗΠΑ με τα «θέλω» της αστικής τάξης

Στις κοινές δηλώσεις τους κατόπιν, ο Μητσοτάκης, αποτυπώνοντας το μέγεθος της εμπλοκής σε όλα τα «μήκη και πλάτη» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τόνισε ότι προσυπογράφει τη δήλωση Πομπέο, ήδη από προχτές στη Θεσσαλονίκη, ότι «οι σχέσεις των δύο χωρών μας δεν υπήρξαν ποτέ τόσο στενές και παραγωγικές, όσο είναι σήμερα. Είναι σχέσεις που απλώνονται σε όλα τα επίπεδα».

Εσπευσε να εστιάσει καταρχάς στο ρόλο της Κρήτης λέγοντας ότι εκεί «χτυπάει και η καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου. Χτυπάει, όμως, και ο δυνατός παλμός της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας», σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «εδώ συναντώνται τα συμφέροντα της Ελλάδας και των ΗΠΑ», τα συμφέροντα και σχέδια δηλαδή των ΗΠΑ με τους στόχους της αστικής τάξης για «αναβάθμισή» της μέσα από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Αναφερόμενος στην αεροναυτική βάση των Αμερικανών στη Σούδα και παραπέμποντας στο πώς συνεργάζονται με την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας, είπε ότι «η Σούδα αναδεικνύεται, έτσι, ως το πιο στρατηγικό σημείο της ευρύτερης περιοχής (...) Στο έδαφός της απλώνονται συμμαχικές δυνάμεις και επικοινωνίες μας. Στα νερά της διεξάγονται κοινές ασκήσεις, ενώ πολύ γρήγορα (...) εδώ, η Σούδα, θα γίνει έδρα ελλιμενισμού του "USS Hershel Williams", ενός από τα μεγαλύτερα πλοία των ΗΠΑ, ενώ στον ουρανό της Σούδας και της Κρήτης θα πετούν πάντα τα αεροσκάφη μας, ελληνικά και αμερικανικά, εγγυητές της σταθερότητας», διαβεβαίωσε για το «αγκυροβόλιο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.

Πρόσθεσε πως «η αναβαθμισμένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - Αμερικής (σ.σ. τις επόμενες μέρες αναμένεται να επιμηκυνθεί για έναν ακόμα χρόνο) απλώνει τη δράση της και στο χώρο της αμυντικής βιομηχανίας μας με αιχμή τον εκσυγχρονισμό των 84 "F-16" μας σε Viper. Αλλά και με κοινά προγράμματα και με κοινές, πολύ σημαντικές κοινές επενδύσεις σε ελληνικά ναυπηγεία».

Ο Κυρ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε και στην Αλεξανδρούπολη, «η οποία ήδη εξελίσσεται σε κόμβο μεταφοράς αμερικανικού φυσικού αερίου προς την ηπειρωτική Ευρώπη, Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη», προσθέτοντας ότι «ταυτόχρονα δρομολογείται και η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Την ίδια τύχη θα έχει και το λιμάνι της Καβάλας». Ο πρωθυπουργός παρουσίασε αυτές τις πτυχές ως «απόδειξη του ηγετικού ρόλου που παίζει η Ελλάδα στα Βαλκάνια», προσθέτοντας ότι «η χερσόνησός μας είναι ένα γεωγραφικό σημείο που συγκεντρώνει πολλά κοινά ενδιαφέροντα Ελλάδας και ΗΠΑ» και διαβεβαιώνοντας ότι «η Θεσσαλονίκη αποτελεί - και θα αποτελεί πάντα - το δυναμικό τους ορμητήριο». «The sky is the limit», συνέχισε τις ...αμερικανιές αναφερόμενος «σε αυτά τα οποία μπορούμε να κάνουμε μαζί».

Από τη μεριά του, σε ό,τι αφορά τους αμερικανικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς, ο Πομπέο αναφερόμενος ειδικά στην Κρήτη μίλησε για «μία από τις ισχυρότερες στρατιωτικές σχέσεις της Αμερικής σε ολόκληρη την Ευρώπη». Πρόσθεσε ότι η διμερής «συνεργασία» «στον τομέα της ασφάλειας έχει αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό και ταχύτατα».

«Εργαζόμαστε για την προώθηση θεμάτων που ξεκίνησαν ήδη από πέρυσι, με τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας, η οποία λαμβάνει σάρκα και οστά εδώ στην Κρήτη, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο και στην Αλεξανδρούπολη», παρέθεσε όλο το πλέγμα βάσεων και στρατιωτικών υποδομών στη διάθεση των Αμερικανών στην Ελλάδα.

Ανακοίνωσε δε ως παραπέρα βήμα εμπλοκής ότι το πλοίο «"USS Hershel Woody Williams", η νεότερη θαλάσσια πλωτή βάση επιχειρήσεων των ΗΠΑ, θα ελλιμενιστεί μόνιμα στη Σούδα. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια ιδανική επιλογή, δεδομένης της στρατηγικής θέσης των εγκαταστάσεων, και συμβολίζει την αμυντική συνεργασία που θα συνεχίσει να επεκτείνεται και να αναπτύσσεται».

Θυμίζουμε πως το γιγαντιαίο πλοίο πρωτοέπιασε Σούδα στις 18/8, πριν αναχωρήσει για να υποστηρίξει επιχειρήσεις του 6ου Στόλου στην Αφρική, λειτουργεί ως πλωτή ναυτική πλατφόρμα, ικανό να αξιοποιείται ως προωθημένη ναυτική βάση και να υποστηρίζει αεροναυτικές επιχειρήσεις των Αμερικανών σε απομακρυσμένα «θέατρα επιχειρήσεων», με συμμετοχή ελικοπτέρων, UAV, πεζοναυτών, προϊδεάζοντας για παραπέρα ανάπτυξη τέτοιων σχηματισμών τους στην Ανατολική Μεσόγειο, με επίκεντρο τη Σούδα, το αμέσως επόμενο διάστημα.

Αλλωστε, ο Πομπέο δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών ή εφησυχασμού εμπλέκοντας ευθέως την Ελλάδα στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση με τη Ρωσία λέγοντας:

«Η συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η Ρωσία συνεχίζει τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο στην περιοχή και ειδικά στη Λιβύη, ενώ οι ΗΠΑ ζητούν την απόσυρση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων και τη συμφιλίωση στη χώρα». Αποσιώπησε έτσι το ρόλο της Τουρκίας στη χώρα, την οποία άλλωστε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ βλέπουν ως ανάχωμα στη ρωσική παρουσία.

«Επίσης, συμφωνήσαμε με τον κ. πρωθυπουργό να διερευνήσουμε δυνατότητες περαιτέρω συνεργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που θέτει η Ρωσία μέσω επιβλαβών ενεργειών επιρροής, όπως η διάδοση παραπληροφόρησης σχετικά με την πανδημία και η προσπάθειά της να εντάξει στα σχέδιά της την Ορθόδοξη Εκκλησία», πρόσθεσε, αποκαλύπτοντας ο ίδιος κομμάτι όσων συμφωνήθηκαν κρυφά από το λαό.

Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη του 18

«Απόλυτα ευθυγραμμισμένοι» με τις ΗΠΑ για τις «θαλάσσιες διαφορές» με την Τουρκία

Ο Ελληνας πρωθυπουργός είπε ότι στις συζητήσεις τους «παραμένουν κυρίαρχα τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι μία πολύ ευαίσθητη περιοχή, η οποία, το τελευταίο διάστημα, δοκιμάστηκε από την επιθετικότητα της Τουρκίας». Σε αυτό το φόντο διαβεβαίωσε τον Πομπέο για την «ετοιμότητα» της κυβέρνησης, «τόσο για διερευνητικές επαφές, που προσδοκούμε ότι θα ξεκινήσουν σύντομα όσο και για την τεχνική διαδικασία η οποία εξελίσσεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ» (συναντήσεις των στρατιωτικών αντιπροσώπων των δύο χωρών), δηλώνοντας μάλιστα «συγκρατημένα αισιόδοξος» ότι το παζάρι θα «τρέξει» τις επόμενες μέρες.

Χαρακτήρισε δε τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης «απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τις τελευταίες δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ». Ενώ πρόσθεσε πως «αν έπρεπε να τις συνοψίσω (σ.σ. τις θέσεις της κυβέρνησης) σε τέσσερις λέξεις θα ήταν: Οχι σε μονομερείς ενέργειες», με ό,τι φυσικά υπονοεί αυτό, ανοίγοντας πολύ επικίνδυνους δρόμους για το παζάρι με την Τουρκία που ξεκινάει εντός των επόμενων ημερών.

Επιπλέον, ζήτησε «πρωτοβουλίες καλής γειτονίας», παρουσιάζοντας ως τέτοιες τις συμφωνίες για τις θαλάσσιες ζώνες με Ιταλία και Αίγυπτο (οι οποίες μεταξύ άλλων αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά, ακόμα και το μεγαλύτερο, την Κρήτη, ανοίγοντας δρόμο και για ανάλογες επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία), όπως και την «εμβληματική θεσμοθέτηση του East Mediterranean Gas Forum», το οποίο έρχεται ακριβώς ως όχημα των σχεδίων συνεκμετάλλευσης ανάμεσα στους ενεργειακούς ομίλους και των επικίνδυνων διευθετήσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Πιστός, εξάλλου, στο αμερικανοΝΑΤΟικό δόγμα για διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής στην Ανατ. Μεσόγειο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα ανταλλάγματα που τάζουν στην Τουρκία, και μιλώντας για τις διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά ως κομμάτι όλου του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, όπου οι ΗΠΑ «κλείνουν» ανάλογες «εκκρεμότητες» - ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τους λαούς - ο Κυρ. Μητσοτάκης είπε ότι «σε μια στιγμή που παλιοί εχθροί γίνονται φίλοι, όπως το Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, στη Μεσόγειο δεν πρέπει να σηκώνονται κύματα απειλών και αντιπαλότητας. Αποτελεί, άλλωστε, θάλασσα στρατηγικής σημασίας και για τις ΗΠΑ, όπως καταγράφεται ξεκάθαρα στο East Med Act. Αποτελεί, όμως, και μια περιοχή - κλειδί για την παγκόσμια σταθερότητα».

Σε ό,τι αφορά τις αμερικανικές θέσεις με τις οποίες η κυβέρνηση, κατά τα λόγια του πρωθυπουργού, «ευθυγραμμίζεται απόλυτα», χαρακτηριστικά είναι και όσα είπε ο ίδιος ο Πομπέο μιλώντας στο ΑΠΕ, όπου ζήτησε «επίλυση της σύγκρουσης» «μέσω διαλόγου, μέσω διεθνών συστημάτων, συμφωνιών, συνομιλιών». «Ετσι θα έπρεπε να επιλυθούν αυτές οι θαλάσσιες διαφορές», πρόσθεσε, παρουσιάζοντας ως τέτοιες τις αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Πιέζοντας, μάλιστα, ο Αμερικανός για να «τρέξουν» διαδικασίες και να κλείσουν ζητήματα, εξέφρασε την «ελπίδα» ότι «οι διερευνητικές συνομιλίες όχι μόνο θα ξεκινήσουν σωστά, αλλά είναι σημαντικό να παρθούν αποφάσεις με τρόπο που να παράγουν αποτελέσματα που καθένα από τα δύο έθνη βρίσκουν κάτι περισσότερο από αποδεκτά».

Αλλά και στις χτεσινές του δηλώσεις, δίνοντας το πλαίσιο, συνδέοντας τις μπίζνες στην Ενέργεια με τα Ελληνοτουρκικά, επέμεινε ότι «για την ανάπτυξη της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να προάγεται η συνεργασία και να δημιουργηθούν τα θεμέλια για τη διαρκή ενεργειακή ασφάλεια». Γι' αυτό, όπως είπε, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν «έντονα τον διάλογο μεταξύ των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, Ελλάδας και Τουρκίας, και τους ενθαρρύνουμε να ξεκινήσουν εκ νέου τις συνομιλίες για τα θέματα αυτά το συντομότερο δυνατό». Θύμισε, άλλωστε, ότι πριν από μερικές μέρες μίλησε με τον γγ του ΝΑΤΟ «σχετικά με την πρόοδο (σ.σ. των διμερών συνομιλιών) που έχει σημειωθεί στο ΝΑΤΟ και ελπίζουμε ότι οι συζητήσεις αυτές θα μπορέσουν να συνεχιστούν σε σοβαρή βάση», χωρίς κουβέντα φυσικά για την τουρκική επιθετικότητα.

απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 

ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΚΑΜΠΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΑΣ

 

Κι ενώ κανείς (πλην ΚΚΕ) δεν ασχολείται με την πρεμούρα των Αμερικάνων να κάνουν αστακό την βάση της Σούδας (κι όχι απλά για ανεφοδιασμό)....εδώ ολόκληρο ΥΠΕΞ έστειλαν ....τους απασχολεί η ενδυματολογική πρόταση της Μαρέβας που φόρεσε παντελόνι από δέρμα κάμπιας και η ανθοδέσμη του Πομπέο από τα νεκροταφεία της περιοχής .Εντάξει χαζοχαρούμενη αντιπολίτευση (τάχαμ) όταν θα μακελεύουν λαούς απ την αναβαθμισμένη Σούδα τότε θα πέφτετε απ τα σύννεφα και θα το παίζετε "αντιιμπεριαλιστές" και 'οταν θα την πληρώνει και ο λαός μας εσείς θα ασχολείστε ακόμα με τις ...κάμπιες του Μπακοπαιδιού !!!Σε τι διαφέρετε απο τους γλύφτες της κυβέρνησης ?

Φοβού τους Δαναούς του Γαλλικού Ιμπεριαλισμού

 

Η αποικιοκρατική Γαλλία απο το 19 εως το 39

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Β Αφρική και τη Μ. Ανατολή, η συνεργασία της γαλλικής αστικής τάξης με την ελληνική, όπως αυτή εκφράζεται στο σχήμα Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία, σηματοδοτούν την αποφασιστικότητα του γαλλικού κεφαλαίου όχι μόνο να διατηρήσει, με όρους ισχύος, την επιρροή του στην περιοχή αλλά και να την αναβαθμίσει ουσιαστικά. Η ιστορική πορεία του γαλλικού καπιταλισμού, μέσα από την οποία αναδύθηκε σε ηγέτιδα δύναμη στο Παγκόσμιο Σύστημα, παρά την σημαντική υποχώρηση τις περασμένες δεκαετίες, συνδέθηκε αποφασιστικά με την αποικιακή πολιτική έως και το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα. Από αυτήν τη σκοπιά έχει ιδιαίτερη σημασία μια ιστορική αναδρομή του γαλλικού ιμπεριαλισμού, ώστε να κατανοήσει κανείς πώς η Γαλλία συνδέεται με το Λίβανο, τη Συρία, το Μάλι, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία κ.ά., αλλά και τις βασικές γεωστρατηγικές επιλογές της σήμερα.

Η Ευρώπη αποτελεί το προπύργιο του καπιταλισμού, της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου, των αστικών Επαναστάσεων, που έφεραν στο προσκήνιο την αστική τάξη. Μπορεί κανείς να αναζητήσει στην ιστορική έρευνα τους λόγους, για τους οποίους η Ευρώπη ηγήθηκε αυτής της αλλαγής και είναι σίγουρα πολλοί. Καθοριστικός παράγοντας όμως, αυτής της εξέλιξης, είναι η συγκρότηση των αποικιακών αυτοκρατοριών. Ο πλους πέρα από τις ακτές του τότε γνωστού κόσμου στα νέα εδάφη, τις νέες αγορές, συνέβαλλε, μεταξύ άλλων, στην διαμόρφωση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής δύναμης των εμπόρων-αστών. Ύστερα από αιώνες σκληρού ταξικού αγώνα, η αστική τάξη έφερε το καινούργιο και αναγκαίο για την εποχή, την κυριαρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, συντρίβοντας τον ξεπερασμένο φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής.

Φώτο Αρχείου / Κτίριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας / Πηγή: Eurokinissi

«Η μεγάλη βιομηχανία δημιούργησε την παγκόσμια αγορά, που είχε προετοιμαστεί από την ανακάλυψη της Αμερικής. Η παγκόσμια αγορά έδωσε μία τεράστια ανάπτυξη στο εμπόριο, στην ναυτιλία, στα μέσα συγκοινωνίας της ξηράς. Αυτή η ανάπτυξη με τη σειρά της επέδρασε στην επέκταση της βιομηχανίας. Και στο βαθμό που επεκτείνονταν η βιομηχανία, το εμπόριο, η ναυτιλία, οι σιδηρόδρομοι, στον ίδιο βαθμό αναπτυσσόταν η αστική τάξη…»

Η γαλλικός επεκτατισμός συνέβαλλε καθοριστικά σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς η Γαλλία ήταν από τα κράτη με την υλική και οικονομική δύναμη να διεξάγουν ευρεία αποικιακή πολιτική. Τον 17ο αιώνα με τις γαλλικές κτήσεις στη Βόρεια Αμερική την Ινδία και την Καραϊβική, συγκροτείται η πρώτη Γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία, η οποία μετά τον γαλλο-βρετανικό Επταετή Πόλεμο (1753-1763) σχεδόν θα εξαλειφθεί.

Η δεύτερη Γαλλική αποικιακή Αυτοκρατορία θα συγκροτηθεί σε πολύ πιο διαφορετικές συνθήκες από την πρώτη. Η επαναστατική αλλαγή στην Ευρώπη είναι πλέον γεγονός. Ενώ ο επαναστατικός αναβρασμός στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο μαίνεται και παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα επικρατεί, από το 1830 κι έπειτα η Γαλλία πραγματοποιεί νέο γύρω αποικιακών εξορμήσεων μπροστά στην ανάγκη της γεωπολιτικής κυριαρχίας, νέων πρώτων υλών, αγορών και εδαφών. Αυτή τη φορά όμως η επέκταση επικεντρώνεται στην Αφρική, την Μ. Ανατολή και την Ασία. Σε ένα διάστημα σχεδόν ενός αιώνα που αγγίζει την περίοδο μέχρι και τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η γαλλική αυτοκρατορία καλύπτει σχεδόν το ένα δέκατο της επιφάνειας της Γης, με πληθυσμό 110 εκατομμυρίων. Σχεδόν στο σύνολό της, η Βορειοδυτική και Δυτική Αφρική ζούσε υπό την γαλλική κυριαρχία. Η γαλλικές κτήσεις έφταναν μέχρι την Ασία και τον ειρηνικό ωκεανό, περιλαμβάνοντας το σημερινό Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Λάος, το νησιωτικό σύμπλεγμα νοτίως του ειρηνικού, που ονομάστηκε Γαλλική Πολυνησία, καθώς και τη Νέα Καληδονία. Με την αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι, διαχρονικής γεωπολιτικής αξίας, περιοχές που βρίσκονται σήμερα ο Λίβανος και η Συρία, πέρασαν στη γαλλική σφαίρα επιρροής. Στο ίδιο διάστημα η έτερη μεγάλη αποικιακή δύναμη, η Μ. Βρετανία ακολουθεί αντίστοιχη πορεία επέκτασης και διεύρυνσης της κεφαλαιακής της δραστηριότητας. Πέρα από τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσσίας, η δύση του 19ου αιώνα βρίσκει στο ιμπεριαλιστικό προσκήνιο και νέες δυνάμεις, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Το μοίρασμα του κόσμου και οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο του είναι γεγονός.

«Η αποικιακή πολιτική των καπιταλιστικών χωρών τερμάτισε την αρπαγή των μη κατεχόμενων εδαφών του πλανήτη μας. Ο κόσμος μας για πρώτη φορά είναι πια μοιρασμένος, έτσι που στο εξής θα γίνονται πια μόνο ξαναμοιράσματα…»

Το τέλος του 19ου αιώνα σηματοδοτεί τη φάση που ο καπιταλισμός περνάει στο μονοπωλιακό του στάδιο. Συνοπτικά, για να κατανοηθεί ο χαρακτήρας της εποχής από τον 20ο αιώνα μέχρι και σήμερα, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ο καπιταλισμός έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

• Κυριαρχία των μονοπωλίων.
• Αυξημένη σημασία της εξαγωγής κεφαλαίου έναντι της εξαγωγής εμπορευμάτων.
• Συγχώνευση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου
• Συγκρότηση διεθνών μονοπωλιακών ενώσεων.
• Ολοκλήρωση εδαφικού μοιράσματος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.,

Ο 20ος αιώνας βρίσκει τον κόσμο στο έλεος των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Η Γαλλία παίρνει μέρος και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Επιτυγχάνει και τις δύο φορές να βρεθεί στο πλευρό των νικητών. Με τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ως νικήτρια δύναμη επικράτησε στο μοίρασμα των αγορών με την κατοχύρωση με καθεστώς Εντολής (καθεστώς διακυβέρνησης με άδεια της Κοινωνίας των Εθνών) της Συρίας και του Λιβάνου από την αποσαρθρωμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και του Τονγκό και του Καμερούν από την ηττημένη Γερμανία.

Το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει τη Γαλλία πάλι στην πλευρά των νικητών, αλλά στην πραγματικότητα, με όρους Ισχύος, η Γαλλία, όπως και η Μ. Βρετανία, αν και νικήτριες χώρες, βρίσκονταν οικονομικά και γεωπολιτικά σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση. Τόσο η γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία όσο και η βρετανική, οι δύο μεγαλύτερες αυτοκρατορίες των τελευταίων αιώνων, ατμομηχανές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βρίσκονταν σε διαδικασία αποσύνθεσης, σύμφωνα με τον μεταπολεμικό παγκόσμιο συσχετισμό. Πλέον οι ΗΠΑ θα πρωταγωνιστούν στον Ιμπεριαλιστικό κόσμο. Ενώ, η γεωπολιτική αναβάθμιση της ΕΣΣΔ, κύριου πρωταγωνιστή του πολέμου ενάντια στην ναζιστική-φασιστική απειλή, δεν άφησε περιθώρια για την μεταπολεμική διάταξη του Διεθνούς Συστήματος. Ήδη, κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Γαλλία χάνει το μεγαλύτερο μέρος των κτήσεων της και με την παράλληλη ανάπτυξη του αντιαποικιακού κινήματος, αποδυναμώνεται σημαντικά. Στο διάστημα των μεταπολεμικών χρόνων μέχρι και τη δεκαετία του 70’, οι αντιαποικιακοί αγώνες, στην Αφρική και την Ασία οδήγησαν τον γαλλικό επεκτατισμό σε αναδίπλωση. Οι λαοί των πρώην αποικιών πρωταγωνίστησαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Οι λαοί της Αλγερίας και του Βιετνάμ έδωσαν πολύχρονο και σκληρότατο αγώνα απέναντι στον φαινομενικά παντοδύναμο γαλλικό στρατό για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, και το κατάφεραν.

Το γαλλικό κράτος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση της καπιταλιστικής Ευρώπης και συνέβαλλε στην συγκρότηση της ιμπεριαλιστικής ένωσης, όπως αυτή ξεκίνησε ως ΕΚΑΧ, ΕΟΚ και ΕΕ μετέπειτα. Αν και βασικός πυλώνας του «δυτικού» στρατοπέδου, κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η Γαλλία προσπάθησε να ακολουθήσει μια πιο αυτοτελή πολιτική σε σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που κυριαρχούσαν στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Διαμόρφωσε το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα επιτυχημένα τη δεκαετία του 60’. Αποσύρθηκε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1966 έως το 2007 και προσπάθησε να διατηρήσει στρατιωτικά και διπλωματικά την γεωπολιτική της Ισχύ, με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ αλλά και αυτοτελώς, στις πρώην αποικίες.

H ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΑΛΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Γαλλία αποτελεί τη δεύτερη σε στρατιωτική ισχύ χώρα3, μετά τις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, με πανίσχυρη πολεμική βιομηχανία και σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα. Ειδικά, τα τελευταία χρόνια, η γαλλική οικονομία έχει στηριχτεί στις εξαγωγές της πολεμικής της βιομηχανίας. Η δραστηριότητα του γαλλικού κεφαλαίου στην Μεσόγειο και την Αφρική, συνοδεύεται και από την στρατιωτική της δραστηριότητα την τελευταία δεκαετία στην ευρύτερη περιοχή. Ήδη από το 2011, με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, στο Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία μετέπειτα, στη Συρία προσφάτως μαζί με τους λοιπούς «σταυροφόρους της δημοκρατίας και της ειρήνης», έβαλε το λιθαράκι της στην προσφυγιά και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, συνεχίζοντας μια μακρά παράδοση ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων. Ακόμα και η επίσκεψη του Προέδρου της γαλλικής Δημοκρατίας, Ε. Μακρόν, το καλοκαίρι στην Βυρηττό, με αφορμή την θανατηφόρα έκρηξη στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, η οποία παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές περιόδους, φωτογραφίζει τις στοχεύσεις της γαλλικής αστική τάξης στην περιοχή. Είναι ξεκάθαρο, και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου, για το ΝΑΤΟ, ως «εγκεφαλικά νεκρό», πως η Γαλλία επιδιώκει σοβαρή αναβάθμιση σε ένα ρευστότατο πλαίσιο οξυμένων αντιθέσεων ακόμα και εντός της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Ήδη αξιοποιεί το στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό της «οπλοστάσιο» σε αυτήν την κατεύθυνση.

Βηρυτός, Λίβανος – Έκρηξη στο λιμάνι / Πηγή: Associated Press

Αξιοποιώντας το πρότερο «εκπολιτιστικό» του έργο, το γαλλικό κράτος, με τον πιο μοντέρνο μανδύα της «ειρηνευτικής» δύναμης ευελπιστεί να διαμορφώσει με νέους όρους την γεωπολιτική του Ισχύ. Σε μια μακροπρόθεσμη στόχευση ανάδειξής του σε ηγέτιδα δύναμη στη Μεσόγειο, είτε ως εκφραστής των χωρών του Νότου στην ευρωενωσιακή αντιπαράθεση, δημοσιονομική, πολιτική και οικονομική, είτε ως εγγυητής της ασφάλειας στα Νότια και Νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ, η Γαλλία, αποτελεί παράγοντα ανακατανομής της Ισορροπίας Ισχύος στην ευρύτερη γειτονιά μας.