Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΜΠΗΚΕ και ειν ο μήνας που σηματοδοτεί και φέρνει στις μνήμες την Οκτωβριανή Επανάσταση.Την επανασταση που ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και την ΙΣΤΟΡΙΑ ...Ξέσπασε σαν ΑΣΤΡΑΠΗ , σάρωσε την αδικία και άρχισε το ξήλωμα του κουβαριού παγκόσμια .Ο ΠΑΓΟΣ ΕΣΠΑΣΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΚΕ .Τίποτα και κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσει το παγοθραυστικό "ΛΕΝΙΝ"
Οι Κυρ. Μητσοτάκης και Πομπέο επισκέφτηκαν τη Σούδα, όπου τους έγινε ενημέρωση στην πίστα της αμερικανικής βάσης (NSA), παρουσία του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Δένδια, του υπουργού Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλου, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρου, και της διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Ελ. Σουρανή. Παρόντες από την αμερικανική πλευρά ήταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, και ανώτεροι αξιωματικοί των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και ο διοικητής του Αμερικανικού Λιμενικού Σώματος, ναύαρχος Κ. Σουλτς, ο οποίος επισκέφτηκε και το παρακείμενο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής και χαιρέτισε το ετήσιο συνέδριό του, όπου αναλύθηκαν θέματα επιχειρήσεων θαλάσσιας ασφάλειας.
Στη συνέχεια επισκέφθηκαν τη ναυτική βάση στο Μαράθι, όπου ενημερώθηκαν για τις δυνατότητες που έχουν τα ταχύπλοα CCM (Combat Craft Medium), τα οποία βρίσκονται σε προβλήτα που έχει παραχωρηθεί στις αμερικανικές δυνάμεις και «αξιοποιούνται» από Αμερικανούς πεζοναύτες που σταθμεύουν στην περιοχή για ασκήσεις και επιχειρήσεις. Λίγα λεπτά αργότερα, σε κοντινό σημείο της βάσης, ανέβηκαν στο ελικοδρόμιο της ελληνικής φρεγάτας ΜΕΚΟ «Σαλαμίς».
Ακολούθησε διευρυμένη συνάντηση στην 115 Πτέρυγα Μάχης, όπου, πέραν των προαναφερόμενων, συμμετείχαν o βοηθός υπουργός Εξωτερικών, Φ. Ρίκερ, ο στρατιωτικός σύμβουλος του Πομπέο, Ρ. Βάντελ, και η σύμβουλος του Πομπέο Μ. Ε. Κίσελ.
Στις κοινές δηλώσεις τους κατόπιν, ο Μητσοτάκης, αποτυπώνοντας το μέγεθος της εμπλοκής σε όλα τα «μήκη και πλάτη» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τόνισε ότι προσυπογράφει τη δήλωση Πομπέο, ήδη από προχτές στη Θεσσαλονίκη, ότι «οι σχέσεις των δύο χωρών μας δεν υπήρξαν ποτέ τόσο στενές και παραγωγικές, όσο είναι σήμερα. Είναι σχέσεις που απλώνονται σε όλα τα επίπεδα».
Εσπευσε να εστιάσει καταρχάς στο ρόλο της Κρήτης λέγοντας ότι εκεί «χτυπάει και η καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου. Χτυπάει, όμως, και ο δυνατός παλμός της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας», σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «εδώ συναντώνται τα συμφέροντα της Ελλάδας και των ΗΠΑ», τα συμφέροντα και σχέδια δηλαδή των ΗΠΑ με τους στόχους της αστικής τάξης για «αναβάθμισή» της μέσα από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.
Αναφερόμενος στην αεροναυτική βάση των Αμερικανών στη Σούδα και παραπέμποντας στο πώς συνεργάζονται με την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας, είπε ότι «η Σούδα αναδεικνύεται, έτσι, ως το πιο στρατηγικό σημείο της ευρύτερης περιοχής (...) Στο έδαφός της απλώνονται συμμαχικές δυνάμεις και επικοινωνίες μας. Στα νερά της διεξάγονται κοινές ασκήσεις, ενώ πολύ γρήγορα (...) εδώ, η Σούδα, θα γίνει έδρα ελλιμενισμού του "USS Hershel Williams", ενός από τα μεγαλύτερα πλοία των ΗΠΑ, ενώ στον ουρανό της Σούδας και της Κρήτης θα πετούν πάντα τα αεροσκάφη μας, ελληνικά και αμερικανικά, εγγυητές της σταθερότητας», διαβεβαίωσε για το «αγκυροβόλιο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.
Πρόσθεσε πως «η αναβαθμισμένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - Αμερικής (σ.σ. τις επόμενες μέρες αναμένεται να επιμηκυνθεί για έναν ακόμα χρόνο) απλώνει τη δράση της και στο χώρο της αμυντικής βιομηχανίας μας με αιχμή τον εκσυγχρονισμό των 84 "F-16" μας σε Viper. Αλλά και με κοινά προγράμματα και με κοινές, πολύ σημαντικές κοινές επενδύσεις σε ελληνικά ναυπηγεία».
Ο Κυρ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε και στην Αλεξανδρούπολη, «η οποία ήδη εξελίσσεται σε κόμβο μεταφοράς αμερικανικού φυσικού αερίου προς την ηπειρωτική Ευρώπη, Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη», προσθέτοντας ότι «ταυτόχρονα δρομολογείται και η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Την ίδια τύχη θα έχει και το λιμάνι της Καβάλας». Ο πρωθυπουργός παρουσίασε αυτές τις πτυχές ως «απόδειξη του ηγετικού ρόλου που παίζει η Ελλάδα στα Βαλκάνια», προσθέτοντας ότι «η χερσόνησός μας είναι ένα γεωγραφικό σημείο που συγκεντρώνει πολλά κοινά ενδιαφέροντα Ελλάδας και ΗΠΑ» και διαβεβαιώνοντας ότι «η Θεσσαλονίκη αποτελεί - και θα αποτελεί πάντα - το δυναμικό τους ορμητήριο». «The sky is the limit», συνέχισε τις ...αμερικανιές αναφερόμενος «σε αυτά τα οποία μπορούμε να κάνουμε μαζί».
Από τη μεριά του, σε ό,τι αφορά τους αμερικανικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς, ο Πομπέο αναφερόμενος ειδικά στην Κρήτη μίλησε για «μία από τις ισχυρότερες στρατιωτικές σχέσεις της Αμερικής σε ολόκληρη την Ευρώπη». Πρόσθεσε ότι η διμερής «συνεργασία» «στον τομέα της ασφάλειας έχει αναπτυχθεί σε τεράστιο βαθμό και ταχύτατα».
«Εργαζόμαστε για την προώθηση θεμάτων που ξεκίνησαν ήδη από πέρυσι, με τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας, η οποία λαμβάνει σάρκα και οστά εδώ στην Κρήτη, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο και στην Αλεξανδρούπολη», παρέθεσε όλο το πλέγμα βάσεων και στρατιωτικών υποδομών στη διάθεση των Αμερικανών στην Ελλάδα.
Ανακοίνωσε δε ως παραπέρα βήμα εμπλοκής ότι το πλοίο «"USS Hershel Woody Williams", η νεότερη θαλάσσια πλωτή βάση επιχειρήσεων των ΗΠΑ, θα ελλιμενιστεί μόνιμα στη Σούδα. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια ιδανική επιλογή, δεδομένης της στρατηγικής θέσης των εγκαταστάσεων, και συμβολίζει την αμυντική συνεργασία που θα συνεχίσει να επεκτείνεται και να αναπτύσσεται».
Θυμίζουμε πως το γιγαντιαίο πλοίο πρωτοέπιασε Σούδα στις 18/8, πριν αναχωρήσει για να υποστηρίξει επιχειρήσεις του 6ου Στόλου στην Αφρική, λειτουργεί ως πλωτή ναυτική πλατφόρμα, ικανό να αξιοποιείται ως προωθημένη ναυτική βάση και να υποστηρίζει αεροναυτικές επιχειρήσεις των Αμερικανών σε απομακρυσμένα «θέατρα επιχειρήσεων», με συμμετοχή ελικοπτέρων, UAV, πεζοναυτών, προϊδεάζοντας για παραπέρα ανάπτυξη τέτοιων σχηματισμών τους στην Ανατολική Μεσόγειο, με επίκεντρο τη Σούδα, το αμέσως επόμενο διάστημα.
Αλλωστε, ο Πομπέο δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών ή εφησυχασμού εμπλέκοντας ευθέως την Ελλάδα στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση με τη Ρωσία λέγοντας:
«Η συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η Ρωσία συνεχίζει τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο στην περιοχή και ειδικά στη Λιβύη, ενώ οι ΗΠΑ ζητούν την απόσυρση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων και τη συμφιλίωση στη χώρα». Αποσιώπησε έτσι το ρόλο της Τουρκίας στη χώρα, την οποία άλλωστε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ βλέπουν ως ανάχωμα στη ρωσική παρουσία.
«Επίσης, συμφωνήσαμε με τον κ. πρωθυπουργό να διερευνήσουμε δυνατότητες περαιτέρω συνεργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που θέτει η Ρωσία μέσω επιβλαβών ενεργειών επιρροής, όπως η διάδοση παραπληροφόρησης σχετικά με την πανδημία και η προσπάθειά της να εντάξει στα σχέδιά της την Ορθόδοξη Εκκλησία», πρόσθεσε, αποκαλύπτοντας ο ίδιος κομμάτι όσων συμφωνήθηκαν κρυφά από το λαό.
Χαρακτήρισε δε τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης «απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τις τελευταίες δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ». Ενώ πρόσθεσε πως «αν έπρεπε να τις συνοψίσω (σ.σ. τις θέσεις της κυβέρνησης) σε τέσσερις λέξεις θα ήταν: Οχι σε μονομερείς ενέργειες», με ό,τι φυσικά υπονοεί αυτό, ανοίγοντας πολύ επικίνδυνους δρόμους για το παζάρι με την Τουρκία που ξεκινάει εντός των επόμενων ημερών.
Επιπλέον, ζήτησε «πρωτοβουλίες καλής γειτονίας», παρουσιάζοντας ως τέτοιες τις συμφωνίες για τις θαλάσσιες ζώνες με Ιταλία και Αίγυπτο (οι οποίες μεταξύ άλλων αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά, ακόμα και το μεγαλύτερο, την Κρήτη, ανοίγοντας δρόμο και για ανάλογες επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία), όπως και την «εμβληματική θεσμοθέτηση του East Mediterranean Gas Forum», το οποίο έρχεται ακριβώς ως όχημα των σχεδίων συνεκμετάλλευσης ανάμεσα στους ενεργειακούς ομίλους και των επικίνδυνων διευθετήσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Πιστός, εξάλλου, στο αμερικανοΝΑΤΟικό δόγμα για διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής στην Ανατ. Μεσόγειο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα ανταλλάγματα που τάζουν στην Τουρκία, και μιλώντας για τις διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά ως κομμάτι όλου του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή, όπου οι ΗΠΑ «κλείνουν» ανάλογες «εκκρεμότητες» - ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τους λαούς - ο Κυρ. Μητσοτάκης είπε ότι «σε μια στιγμή που παλιοί εχθροί γίνονται φίλοι, όπως το Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, στη Μεσόγειο δεν πρέπει να σηκώνονται κύματα απειλών και αντιπαλότητας. Αποτελεί, άλλωστε, θάλασσα στρατηγικής σημασίας και για τις ΗΠΑ, όπως καταγράφεται ξεκάθαρα στο East Med Act. Αποτελεί, όμως, και μια περιοχή - κλειδί για την παγκόσμια σταθερότητα».
Σε ό,τι αφορά τις αμερικανικές θέσεις με τις οποίες η κυβέρνηση, κατά τα λόγια του πρωθυπουργού, «ευθυγραμμίζεται απόλυτα», χαρακτηριστικά είναι και όσα είπε ο ίδιος ο Πομπέο μιλώντας στο ΑΠΕ, όπου ζήτησε «επίλυση της σύγκρουσης» «μέσω διαλόγου, μέσω διεθνών συστημάτων, συμφωνιών, συνομιλιών». «Ετσι θα έπρεπε να επιλυθούν αυτές οι θαλάσσιες διαφορές», πρόσθεσε, παρουσιάζοντας ως τέτοιες τις αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Πιέζοντας, μάλιστα, ο Αμερικανός για να «τρέξουν» διαδικασίες και να κλείσουν ζητήματα, εξέφρασε την «ελπίδα» ότι «οι διερευνητικές συνομιλίες όχι μόνο θα ξεκινήσουν σωστά, αλλά είναι σημαντικό να παρθούν αποφάσεις με τρόπο που να παράγουν αποτελέσματα που καθένα από τα δύο έθνη βρίσκουν κάτι περισσότερο από αποδεκτά».
Αλλά και στις χτεσινές του δηλώσεις, δίνοντας το πλαίσιο, συνδέοντας τις μπίζνες στην Ενέργεια με τα Ελληνοτουρκικά, επέμεινε ότι «για την ανάπτυξη της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να προάγεται η συνεργασία και να δημιουργηθούν τα θεμέλια για τη διαρκή ενεργειακή ασφάλεια». Γι' αυτό, όπως είπε, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν «έντονα τον διάλογο μεταξύ των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, Ελλάδας και Τουρκίας, και τους ενθαρρύνουμε να ξεκινήσουν εκ νέου τις συνομιλίες για τα θέματα αυτά το συντομότερο δυνατό». Θύμισε, άλλωστε, ότι πριν από μερικές μέρες μίλησε με τον γγ του ΝΑΤΟ «σχετικά με την πρόοδο (σ.σ. των διμερών συνομιλιών) που έχει σημειωθεί στο ΝΑΤΟ και ελπίζουμε ότι οι συζητήσεις αυτές θα μπορέσουν να συνεχιστούν σε σοβαρή βάση», χωρίς κουβέντα φυσικά για την τουρκική επιθετικότητα.
απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Κι ενώ κανείς (πλην ΚΚΕ) δεν ασχολείται με την πρεμούρα των Αμερικάνων να κάνουν αστακό την βάση της Σούδας (κι όχι απλά για ανεφοδιασμό)....εδώ ολόκληρο ΥΠΕΞ έστειλαν ....τους απασχολεί η ενδυματολογική πρόταση της Μαρέβας που φόρεσε παντελόνι από δέρμα κάμπιας και η ανθοδέσμη του Πομπέο από τα νεκροταφεία της περιοχής .Εντάξει χαζοχαρούμενη αντιπολίτευση (τάχαμ) όταν θα μακελεύουν λαούς απ την αναβαθμισμένη Σούδα τότε θα πέφτετε απ τα σύννεφα και θα το παίζετε "αντιιμπεριαλιστές" και 'οταν θα την πληρώνει και ο λαός μας εσείς θα ασχολείστε ακόμα με τις ...κάμπιες του Μπακοπαιδιού !!!Σε τι διαφέρετε απο τους γλύφτες της κυβέρνησης ?
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Β Αφρική και τη Μ. Ανατολή, η συνεργασία της γαλλικής αστικής τάξης με την ελληνική, όπως αυτή εκφράζεται στο σχήμα Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία, σηματοδοτούν την αποφασιστικότητα του γαλλικού κεφαλαίου όχι μόνο να διατηρήσει, με όρους ισχύος, την επιρροή του στην περιοχή αλλά και να την αναβαθμίσει ουσιαστικά. Η ιστορική πορεία του γαλλικού καπιταλισμού, μέσα από την οποία αναδύθηκε σε ηγέτιδα δύναμη στο Παγκόσμιο Σύστημα, παρά την σημαντική υποχώρηση τις περασμένες δεκαετίες, συνδέθηκε αποφασιστικά με την αποικιακή πολιτική έως και το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα. Από αυτήν τη σκοπιά έχει ιδιαίτερη σημασία μια ιστορική αναδρομή του γαλλικού ιμπεριαλισμού, ώστε να κατανοήσει κανείς πώς η Γαλλία συνδέεται με το Λίβανο, τη Συρία, το Μάλι, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία κ.ά., αλλά και τις βασικές γεωστρατηγικές επιλογές της σήμερα.
Η Ευρώπη αποτελεί το προπύργιο του καπιταλισμού, της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου, των αστικών Επαναστάσεων, που έφεραν στο προσκήνιο την αστική τάξη. Μπορεί κανείς να αναζητήσει στην ιστορική έρευνα τους λόγους, για τους οποίους η Ευρώπη ηγήθηκε αυτής της αλλαγής και είναι σίγουρα πολλοί. Καθοριστικός παράγοντας όμως, αυτής της εξέλιξης, είναι η συγκρότηση των αποικιακών αυτοκρατοριών. Ο πλους πέρα από τις ακτές του τότε γνωστού κόσμου στα νέα εδάφη, τις νέες αγορές, συνέβαλλε, μεταξύ άλλων, στην διαμόρφωση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής δύναμης των εμπόρων-αστών. Ύστερα από αιώνες σκληρού ταξικού αγώνα, η αστική τάξη έφερε το καινούργιο και αναγκαίο για την εποχή, την κυριαρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, συντρίβοντας τον ξεπερασμένο φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής.
«Η μεγάλη βιομηχανία δημιούργησε την παγκόσμια αγορά, που είχε προετοιμαστεί από την ανακάλυψη της Αμερικής. Η παγκόσμια αγορά έδωσε μία τεράστια ανάπτυξη στο εμπόριο, στην ναυτιλία, στα μέσα συγκοινωνίας της ξηράς. Αυτή η ανάπτυξη με τη σειρά της επέδρασε στην επέκταση της βιομηχανίας. Και στο βαθμό που επεκτείνονταν η βιομηχανία, το εμπόριο, η ναυτιλία, οι σιδηρόδρομοι, στον ίδιο βαθμό αναπτυσσόταν η αστική τάξη…»
Η γαλλικός επεκτατισμός συνέβαλλε καθοριστικά σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς η Γαλλία ήταν από τα κράτη με την υλική και οικονομική δύναμη να διεξάγουν ευρεία αποικιακή πολιτική. Τον 17ο αιώνα με τις γαλλικές κτήσεις στη Βόρεια Αμερική την Ινδία και την Καραϊβική, συγκροτείται η πρώτη Γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία, η οποία μετά τον γαλλο-βρετανικό Επταετή Πόλεμο (1753-1763) σχεδόν θα εξαλειφθεί.
Η δεύτερη Γαλλική αποικιακή Αυτοκρατορία θα συγκροτηθεί σε πολύ πιο διαφορετικές συνθήκες από την πρώτη. Η επαναστατική αλλαγή στην Ευρώπη είναι πλέον γεγονός. Ενώ ο επαναστατικός αναβρασμός στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο μαίνεται και παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα επικρατεί, από το 1830 κι έπειτα η Γαλλία πραγματοποιεί νέο γύρω αποικιακών εξορμήσεων μπροστά στην ανάγκη της γεωπολιτικής κυριαρχίας, νέων πρώτων υλών, αγορών και εδαφών. Αυτή τη φορά όμως η επέκταση επικεντρώνεται στην Αφρική, την Μ. Ανατολή και την Ασία. Σε ένα διάστημα σχεδόν ενός αιώνα που αγγίζει την περίοδο μέχρι και τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η γαλλική αυτοκρατορία καλύπτει σχεδόν το ένα δέκατο της επιφάνειας της Γης, με πληθυσμό 110 εκατομμυρίων. Σχεδόν στο σύνολό της, η Βορειοδυτική και Δυτική Αφρική ζούσε υπό την γαλλική κυριαρχία. Η γαλλικές κτήσεις έφταναν μέχρι την Ασία και τον ειρηνικό ωκεανό, περιλαμβάνοντας το σημερινό Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Λάος, το νησιωτικό σύμπλεγμα νοτίως του ειρηνικού, που ονομάστηκε Γαλλική Πολυνησία, καθώς και τη Νέα Καληδονία. Με την αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι, διαχρονικής γεωπολιτικής αξίας, περιοχές που βρίσκονται σήμερα ο Λίβανος και η Συρία, πέρασαν στη γαλλική σφαίρα επιρροής. Στο ίδιο διάστημα η έτερη μεγάλη αποικιακή δύναμη, η Μ. Βρετανία ακολουθεί αντίστοιχη πορεία επέκτασης και διεύρυνσης της κεφαλαιακής της δραστηριότητας. Πέρα από τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσσίας, η δύση του 19ου αιώνα βρίσκει στο ιμπεριαλιστικό προσκήνιο και νέες δυνάμεις, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Το μοίρασμα του κόσμου και οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο του είναι γεγονός.
«Η αποικιακή πολιτική των καπιταλιστικών χωρών τερμάτισε την αρπαγή των μη κατεχόμενων εδαφών του πλανήτη μας. Ο κόσμος μας για πρώτη φορά είναι πια μοιρασμένος, έτσι που στο εξής θα γίνονται πια μόνο ξαναμοιράσματα…»
Το τέλος του 19ου αιώνα σηματοδοτεί τη φάση που ο καπιταλισμός περνάει στο μονοπωλιακό του στάδιο. Συνοπτικά, για να κατανοηθεί ο χαρακτήρας της εποχής από τον 20ο αιώνα μέχρι και σήμερα, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο ο καπιταλισμός έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Ο 20ος αιώνας βρίσκει τον κόσμο στο έλεος των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Η Γαλλία παίρνει μέρος και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Επιτυγχάνει και τις δύο φορές να βρεθεί στο πλευρό των νικητών. Με τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ως νικήτρια δύναμη επικράτησε στο μοίρασμα των αγορών με την κατοχύρωση με καθεστώς Εντολής (καθεστώς διακυβέρνησης με άδεια της Κοινωνίας των Εθνών) της Συρίας και του Λιβάνου από την αποσαρθρωμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και του Τονγκό και του Καμερούν από την ηττημένη Γερμανία.
Το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει τη Γαλλία πάλι στην πλευρά των νικητών, αλλά στην πραγματικότητα, με όρους Ισχύος, η Γαλλία, όπως και η Μ. Βρετανία, αν και νικήτριες χώρες, βρίσκονταν οικονομικά και γεωπολιτικά σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση. Τόσο η γαλλική αποικιακή αυτοκρατορία όσο και η βρετανική, οι δύο μεγαλύτερες αυτοκρατορίες των τελευταίων αιώνων, ατμομηχανές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βρίσκονταν σε διαδικασία αποσύνθεσης, σύμφωνα με τον μεταπολεμικό παγκόσμιο συσχετισμό. Πλέον οι ΗΠΑ θα πρωταγωνιστούν στον Ιμπεριαλιστικό κόσμο. Ενώ, η γεωπολιτική αναβάθμιση της ΕΣΣΔ, κύριου πρωταγωνιστή του πολέμου ενάντια στην ναζιστική-φασιστική απειλή, δεν άφησε περιθώρια για την μεταπολεμική διάταξη του Διεθνούς Συστήματος. Ήδη, κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Γαλλία χάνει το μεγαλύτερο μέρος των κτήσεων της και με την παράλληλη ανάπτυξη του αντιαποικιακού κινήματος, αποδυναμώνεται σημαντικά. Στο διάστημα των μεταπολεμικών χρόνων μέχρι και τη δεκαετία του 70’, οι αντιαποικιακοί αγώνες, στην Αφρική και την Ασία οδήγησαν τον γαλλικό επεκτατισμό σε αναδίπλωση. Οι λαοί των πρώην αποικιών πρωταγωνίστησαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Οι λαοί της Αλγερίας και του Βιετνάμ έδωσαν πολύχρονο και σκληρότατο αγώνα απέναντι στον φαινομενικά παντοδύναμο γαλλικό στρατό για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, και το κατάφεραν.
Το γαλλικό κράτος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση της καπιταλιστικής Ευρώπης και συνέβαλλε στην συγκρότηση της ιμπεριαλιστικής ένωσης, όπως αυτή ξεκίνησε ως ΕΚΑΧ, ΕΟΚ και ΕΕ μετέπειτα. Αν και βασικός πυλώνας του «δυτικού» στρατοπέδου, κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η Γαλλία προσπάθησε να ακολουθήσει μια πιο αυτοτελή πολιτική σε σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που κυριαρχούσαν στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Διαμόρφωσε το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα επιτυχημένα τη δεκαετία του 60’. Αποσύρθηκε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1966 έως το 2007 και προσπάθησε να διατηρήσει στρατιωτικά και διπλωματικά την γεωπολιτική της Ισχύ, με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ αλλά και αυτοτελώς, στις πρώην αποικίες.
H ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΑΛΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η Γαλλία αποτελεί τη δεύτερη σε στρατιωτική ισχύ χώρα3, μετά τις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, με πανίσχυρη πολεμική βιομηχανία και σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα. Ειδικά, τα τελευταία χρόνια, η γαλλική οικονομία έχει στηριχτεί στις εξαγωγές της πολεμικής της βιομηχανίας. Η δραστηριότητα του γαλλικού κεφαλαίου στην Μεσόγειο και την Αφρική, συνοδεύεται και από την στρατιωτική της δραστηριότητα την τελευταία δεκαετία στην ευρύτερη περιοχή. Ήδη από το 2011, με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, στο Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία μετέπειτα, στη Συρία προσφάτως μαζί με τους λοιπούς «σταυροφόρους της δημοκρατίας και της ειρήνης», έβαλε το λιθαράκι της στην προσφυγιά και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, συνεχίζοντας μια μακρά παράδοση ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων. Ακόμα και η επίσκεψη του Προέδρου της γαλλικής Δημοκρατίας, Ε. Μακρόν, το καλοκαίρι στην Βυρηττό, με αφορμή την θανατηφόρα έκρηξη στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, η οποία παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές περιόδους, φωτογραφίζει τις στοχεύσεις της γαλλικής αστική τάξης στην περιοχή. Είναι ξεκάθαρο, και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου, για το ΝΑΤΟ, ως «εγκεφαλικά νεκρό», πως η Γαλλία επιδιώκει σοβαρή αναβάθμιση σε ένα ρευστότατο πλαίσιο οξυμένων αντιθέσεων ακόμα και εντός της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Ήδη αξιοποιεί το στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό της «οπλοστάσιο» σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αξιοποιώντας το πρότερο «εκπολιτιστικό» του έργο, το γαλλικό κράτος, με τον πιο μοντέρνο μανδύα της «ειρηνευτικής» δύναμης ευελπιστεί να διαμορφώσει με νέους όρους την γεωπολιτική του Ισχύ. Σε μια μακροπρόθεσμη στόχευση ανάδειξής του σε ηγέτιδα δύναμη στη Μεσόγειο, είτε ως εκφραστής των χωρών του Νότου στην ευρωενωσιακή αντιπαράθεση, δημοσιονομική, πολιτική και οικονομική, είτε ως εγγυητής της ασφάλειας στα Νότια και Νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ, η Γαλλία, αποτελεί παράγοντα ανακατανομής της Ισορροπίας Ισχύος στην ευρύτερη γειτονιά μας.
Συνέντευξη παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στο «Βήμα της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Σταυρόπουλο.
Παρατίθεται ολόκληρη η συνέντευξη:
«Βλέποντας το πρόσφατο σποτάκι του ΚΚΕ για την πανδημία, με την κλεψύδρα που τελειώνει, η αίσθηση που μένει είναι ότι θεωρείτε σχεδόν βέβαιο ότι πάμε προς τα χειρότερα. Πιστεύετε ότι οδεύουμε σε νέο lockdown;
Η αίσθηση ότι ο χρόνος τελειώνει και ο κίνδυνος για την υγεία του λαού μεγαλώνει, είναι γενικευμένη. Παρά το ότι ο λαός κέρδισε πολύτιμο χρόνο με τα περιοριστικά μέτρα, αυτός δεν αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Το "άνοιγμα" του Τουρισμού με τους όρους των tour operators, των ακτοπλοϊκών και αεροπορικών εταιρειών οδήγησε στην αύξηση των κρουσμάτων. Τώρα η κυβέρνηση μεταβιβάζει ξανά τις δικές της ευθύνες στο λαό, με τον προκλητικό εκβιασμό "αυτοπροστασία ή καραντίνα". Μόνο που η αυτοπροστασία έχει τα όριά της και η μάσκα δεν εμποδίζει το λαό από το να βλέπει τη γύμνια του δημόσιου συστήματος υγείας, τον συνωστισμό στα Μέσα Μεταφοράς και τα σχολεία, την έλλειψη μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, που αναδεικνύονται σε νούμερο 1 κίνδυνο, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία. Εκτός αν η κυβέρνηση θέλει να φορέσουμε μάσκα και στα μάτια.
Τι πρέπει να γίνει κατά την γνώμη σας έστω και τώρα;
Τώρα, πριν να είναι αργά, η κυβέρνηση να προχωρήσει, σε μαζικές προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών, στην επίταξη όλων των δομών και υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα υγείας, οι οποίες πρέπει να ενταχθούν στον κεντρικό σχεδιασμό. Να εξασφαλίσει επαρκή μέτρα προστασίας και μαζικά τεστ στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα σε εκείνους που είναι στην πρώτη γραμμή επικινδυνότητας. Να κάνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και να αυξήσει τον στόλο στα Μέσα Μεταφοράς για αποφευχθεί ο συνωστισμός. Και επειδή πάλι θα μας πουν ότι όλα αυτά κοστίζουν, τους απαντάμε: "Κόψτε από τις επιδοτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, από τα 4 δισ. που δαπανούμε ως χώρα για το ΝΑΤΟ". Αυτό σήμερα είναι επείγον κι αυτό δεν το λέει το ΚΚΕ, το απαιτούν οι ίδιοι οι υγειονομικοί, οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, άλλοι εργαζόμενοι που βρίσκονται στο δρόμο.
Κατηγορείτε την κυβέρνηση για τα μέτρα που παίρνει στην αγορά εργασίας (τηλεργασία, ελαστικοποίηση κ.λπ.), όμως δεν ήταν αναμενόμενο σε συνθήκες πανδημίας να υπάρξουν ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις;
Η πανδημία εξελίσσεται σε μια μεγάλη ευκαιρία για το κεφάλαιο, προκειμένου να επιβάλλει μέτρα που ήταν εδώ και καιρό στα συρτάρια του και η υλοποίησή τους είχε αρχίσει πολύ πριν την πανδημία. Απλά η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και κάθε αστική κυβέρνηση στην ΕΕ και όχι μόνο, δεν αφήνει αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη και φορτώνει στους εργαζόμενους τα βάρη της νέας κρίσης. Άλλωστε, το ίδιο δεν έγινε και στα χρόνια των μνημονίων; Η δήθεν έκτακτη αντεργατική νομοθεσία μονιμοποιήθηκε και σήμερα έρχεται να συμπληρωθεί περαιτέρω. Υπάρχει πλούσια πείρα πλέον στους εργαζόμενους ότι "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού". Μόνοι οι ίδιοι μπορούν, με τον αγώνα τους, να ακυρώσουν αυτά τα σχέδια και κυρίως να σκεφτούν ότι πρέπει να ξεμπερδεύουν με ένα σύστημα που στον 21ο αιώνα δε μπορεί να εξασφαλίσει το στοιχειώδες, το δικαίωμα στην υγεία και την αξιοπρεπή ζωή, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες.
Έχετε εκφράσει σαφείς διαφωνίες για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά. Δεν συμμερίζεστε την άποψη ότι ο διάλογος μεταξύ των δυο χωρών θα βοηθήσει στην αποκλιμάκωση της έντασης; Εκτός αν πιστεύετε ότι το παιχνίδι είναι "σικέ".
Δεν μιλάμε για διάλογο ανάμεσα σε δύο χώρες όπου οι λαοί κάνουν κουμάντο και υπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Σε μια τέτοια περίπτωση να είστε σίγουροι ότι θα έβρισκαν τρόπους να λύσουν τα όποια προβλήματα. Μιλάμε για ένα γεωπολιτικό ιμπεριαλιστικό παζάρι ανάμεσα σε ισχυρά κράτη όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα δυνάμεις της ΕΕ, όπως η Γερμανία, η Γαλλία για τον πλούτο της Αν. Μεσογείου. Εδώ εκδηλώνεται και η αντιπαράθεση της ελληνικής με την τουρκική αστική τάξη, που διεκδικούν η κάθε μια μεγαλύτερο μερίδιο από αυτή τη μοιρασιά. Και το παζάρι με τις ευλογίες των "συμμάχων" φαίνεται πως καταλήγει σε συνεκμετάλλευση, μόνο που αυτή δεν αφορά τους λαούς, αλλά τους ενεργειακούς κολοσσούς και ανοίγει το δρόμο για ένα νέο γύρο σκληρών ανταγωνισμών και πολεμικών συγκρούσεων.
Γιατί θεωρείτε εκ προοιμίου αρνητική τη στάση των συμμάχων μας, οι οποίοι σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις του Ερντογάν στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο πήραν το μέρος της Ελλάδας, τηρουμένων βεβαίως πάντα των δικών τους γεωπολιτικών ενδιαφερόντων;
Δεν ξέρω αν παίρνουν το μέρος της Ελλάδας και βασικά του ελληνικού λαού όσοι μιλούν για "διαφιλονικούμενα ύδατα", όπως οι ΗΠΑ ή όσοι αρκούνται σε κάποια λόγια συμπάθειας για να μοσχοπουλήσουν τα οπλικά τους συστήματα, όπως η Γαλλία. Δεν χρειάζονται, όμως, πολλά λόγια και αναλύσεις. Για τη στάση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μιλούν τα εγκλήματά τους, η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", που με τραγικό τρόπο γνώρισαν λαοί σε όλο τον κόσμο. Τώρα, προφανώς για τα δικά τους συμφέροντα, πότε σπρώχνουν σε παζάρια για τη συνεκμετάλλευση των θαλασσίων ζωνών, που όμως θα συμπαρασύρουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και πότε υποθάλπτουν την επιθετικότητα και τη σύγκρουση. Κι αυτά νομίζω έρχεται να επισφραγίσει η επικείμενη επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο.
Γιατί οι πολίτες δεν "επενδύουν" δημοσκοπικά στο ΚΚΕ, το οποίο σύμφωνα με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης εμφανίζει εικόνα "καθήλωσης";
Αυτό που εισπράττουμε καθημερινά είναι η αίσθηση που υπάρχει σε πρωτοπόρα τμήματα του λαού ότι το ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη, συνεπή και μαχητική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να "επενδύσουν" στη συλλογική δράση, τους καθημερινούς αγώνες, κόντρα στις λογικές των μειωμένων απαιτήσεων, αλλά και της συντηρητικοποίησης που ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια. Εκεί θα αποκτούν περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, στο ΚΚΕ, που δεν τα παρατάει, δεν συμβιβάζεται με την αθλιότητα, έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στην μετεξέλιξή του διευρύνοντας τον πολιτικό του ορίζοντα από την ριζοσπαστική αριστερά έως το προοδευτικό κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία. Πιστεύετε ότι το "άνοιγμα" αυτό θα διευκολύνει την απήχηση του ΚΚΕ προς το αριστερό ακροατήριο ή το αντίθετο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία πλέον σχέση με ό,τι θυμίζει και κυρίως με ό,τι είναι αριστερά και ριζοσπαστισμός. Και γι’ αυτό μιλούν τόσο τα "έργα" ως κυβέρνηση, αλλά και οι "ημέρες" του ως αντιπολίτευση. Έστω και με επιμέρους διαφορές έχει στηρίξει όλες τις κρίσιμες επιλογές της ΝΔ, έχει ψηφίσει σχεδόν τα μισά νομοσχέδια της κυβέρνησης, ενώ η ΝΔ υλοποιεί όλα τα δικά του αντιλαϊκά μέτρα. Είναι πλέον ξεκάθαρη η σοσιαλδημοκρατική του μετάλλαξη. Εδώ φτάσανε σε σημείο σημερινά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ, να ενοχοποιούν ακόμα και τη λέξη "διεθνιστής". Το ΚΚΕ απευθύνεται σε όσους εμπιστεύθηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ -ΠΑΣΟΚ πριν- αλλά και τη ΝΔ, άλλους που στήριξαν μικρότερα κόμματα. Με τους περισσότερους μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αγωνίες. Τους καλούμε να συναντηθούμε στα σωματεία, στους συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα για να νικήσουμε το φόβο, το συμβιβασμό. Γι’ αυτό χρειάζεται να εμπιστευτούν τη δύναμή τους, το ΚΚΕ, να συμπορευτούν σταθερά μαζί του σε όλες τις μάχες.
Επίκειται η δικαστική απόφαση για την "Χρυσή Αυγή". Τι περιμένετε;
Περιμένουμε ό,τι περιμένει κάθε δημοκράτης, κάθε λαϊκός άνθρωπος, κάθε νέο παιδί. Ό,τι περιμένουν τα θύματα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης που πάσχισαν επί χρόνια σε αυτή την πολύχρονη δίκη. Περιμένουμε ό,τι περιμένει η μάνα και όλη η οικογένεια του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα: Να βρεθούν οι ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής στη φυλακή με τις ανώτατες ποινές!»
Οι μαθητές φοράνε τις μάσκες τους αλλά αυτό το μέτρο δεν αρκεί, επισήμανε η Κωνσταντίνα Παντελάρου μαθήτρια και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας μιλώντας χθες στο κανάλι «Kontra» για τις μαθητικές κινητοποιήσεις.
Επισήμανε ότι το μέτρο της μάσκας δεν αρκεί από τη στιγμή που σε πολλά τμήματα αυτή τη στιγμή, οι μαθητές είναι από 23 έως 27 ανά τμήμα ενώ οι αίθουσες και τα θρανία δεν απολυμαίνονται αφού δεν επαρκούν οι καθαρίστριες για να καθαρίσουν όλους τους χώρους.
Ο δίκαιος αγώνας των μαθητών αφορά και τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς επισήμανε και τόνισε ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε από το καλοκαίρι να μεριμνήσει ώστε να αυξηθούν οι τάξεις για να διατηρούνται οι αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ των παιδιών, ένα μέτρο που το συστήνει σε άλλους χώρους, όχι όμως στις σχολικές μονάδες.
