''Στις ταξικές κοινωνίες, ο «μικροαστισμός» καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των χαμηλών στρωμάτων. Στις δύσκολες εποχές, απλώνεται σαν τη λαδιά και τείνει να καλύψει τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού. Οι άνθρωποι, πνιγμένοι στην άγνοια, παρά την περίφημη πληροφοριακή επανάσταση, πνιγμένοι στις δεισιδαιμονίες και στις προλήψεις, τρομοκρατούνται με το παραμικρό και κλείνονται, σαν τον σαλίγκαρο, στο καβούκι τους. Αδράνεια και στασιμότητα. Η παραμικρή κίνηση προκαλεί τρόμο. Ατομικισμός, εγωπάθεια, κακότητα, μισαλλοδοξία και βαριάς μορφής αγραμματοσύνη. Η ανθρώπινη ζωή μετατρέπεται σε ζωώδη επιβίωση. Ο «μικροαστισμός» είναι σαν το δόκανο. Γραπώνει το πόδι του ζώου και το κρατάει ακίνητο, μέχρι το θάνατό του.
Ο λαός μας έχει και τα αντισώματά του
Οπως και στην προεπαναστατική Ρωσία του Γκόρκι, έτσι και σήμερα η εποχή εγκυμονεί. Είναι «γκαστρωμένη», όπως έλεγαν οι παλιοί. Και απ' ώρα σε ώρα, είναι να γεννήσει. Αν ο μικροαστισμός μπορούσε να μολύνει ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας, απ' άκρου εις άκρον, τότε θα είμαστε καταδικασμένοι. Ο Λαός μας, όμως, έχει και τα αντισώματά του. Εχει εκείνους τους ωραίους δικούς μας, τους ασυμβίβαστους, τους ανυπόταχτους, τους ανιδιοτελείς, τους δίκαιους, που αντιστέκονται στη φθορά και αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για την αφύπνιση του λαού μας, για τη σωστή του ενημέρωση και για την οργάνωση του αγώνα του.
Οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματός μας, για το 20ό Συνέδριο, είναι το πιο σημαντικό κείμενο που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην ελληνική γλώσσα. Πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά απ' όλο το λαό, γιατί δείχνει τη σωστή κατεύθυνση και το μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από το Φόβο, να πάρει τη ζωή στα χέρια του, να τη ζυμώσει και να της δώσει το σχήμα που εκείνος θέλει.''
«...Οι μικροαστοί δημοκράτες, αυτοί οι δήθεν σοσιαλιστές, που αντικατάστησαν τον ταξικό αγώνα με ονειροπολήματα για την ομοφωνία των τάξεων, φαντάστηκαν με ονειροπόλο τρόπο και το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, όχι σαν ανατροπή της κυριαρχίας της εκμεταλλεύτριας τάξης, αλλά σαν ειρηνική υποταγή της μειoψηφίας στην πλειοψηφία που ένιωσε τα καθήκοντα της. Αυτή η μικροαστική ουτοπία, που συνδέεται αδιάσπαστα με την αναγνώριση του υπερταξικού κράτους, στην πράξη οδηγούσε στη προδοσία των συμφερόντων των εργαζόμενων τάξεων, όπως το έδειξε λ.χ. η ιστορία των γαλλικών επαναστάσεων του 1848 και 1871, όπως το έδειξε η πείρα της σοσιαλιστικης συμμέτοχης στις αστικές κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα...»
Β.Ι. Λένιν
Κράτος και Επανάσταση
.