Απο τον σφο : "Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής"
Στρατάρχα μου, καλημέρα! Σου στέλνω σε συνέχειες προς ανάρτηση ακόμα ένα θεμελιώδες και άκρως επίκαιρο άρθρο του Β. Ι. Λένιν που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1914: «Για την εθνική υπερηφάνεια των μεγαλορώσων» [О национальной гордости великороссов]· υπάρχει ήδη στο διαδίκτυο, αλλά, δυστυχώς, σε παλιότερη κι όχι πάντα ακριβή ελληνική μετάφραση και με λάθη πληκτρολόγησης και κάποιες —αθέλητες θέλω να πιστεύω— παραλείψεις. Η αποψηφιοποίηση του άρθρου και των κάπως μπόλικων σημειώσεων που είναι απαραίτητες για τους/τις μη μυημένους/μυημένες στην ρωσική και στην γερμανική ιστορία έγινε από την ελληνική μετάφραση της 5ης ρωσικής έκδοσης των «Απάντων», πρβ. Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, Τόμος 26ος, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1980, σελ. 104–108, 405–406, 415–416, 427, 504–505, 506–507, 516, 517, 523–524, 529, 530, 532, 533, 534–535, 536–537, 539–540, 546. Καλή ανάγνωση σ’ όλους κι όλες,
Β. Ι. ΛΕΝΙΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΡΩΣΩΝ
Πόσα λένε, πόσο πολύ συζητούν και ξεφωνίζουν σήμερα για εθνικότητα, για πατρίδα! Φιλελεύθεροι και οι ριζοσπάστες υπουργοί της Αγγλίας, αμέτρητοι «προοδευτικοί» δημοσιολόγοι της Γαλλίας (που αποδείχτηκε ότι συμφωνούν απόλυτα με τους δημοσιολόγους της αντίδρασης), ένα σωρό επίσημοι, καντέτοι και προοδευτικοί (ακόμα και μερικοί ναρόντνικοι και «μαρξιστές») γραφιάδες της Ρωσίας ― όλοι τους εξυμνούν με χίλιους δυο τρόπους την ελευθερία και την ανεξαρτησία της «πατρίδας», το μεγαλείο της αρχής της εθνικής αυτοτέλειας. Δεν μπορείς να διακρίνεις πού τελειώνει εδώ ο πουλημένος υμνητής του δήμιου Νικολάου Ρομάνοφ ή των βασανιστών των νέγρων και των κατοίκων των Ινδιών και πού αρχίζει ο μικροαστός της αράδας που από στενοκεφαλιά ή έλλειψη χαρακτήρα πάει «με το ρεύμα». Μα ούτε και έχει καμιά σημασία αυτή η διευκρίνιση. Μπροστά μας έχουμε ένα πολύ πλατύ και πολύ βαθύ ιδεολογικό ρεύμα, που οι ρίζες του συνδέονται πολύ γερά με τα συμφέροντα των κυρίων τσιφλικάδων και των καπιταλιστών των κυρίαρχων εθνών. Κάθε χρόνο ξοδεύονται δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια για την προπαγάνδιση των ιδεών που συμφέρουν σ’ αυτές τις τάξεις: δεν είναι μικρός ο μύλος, που παίρνει νερό από παντού, αρχίζοντας με τον από πεποίθηση σοβινιστή Μένσικοφ και τελειώνοντας με τους σοβινιστές από οπορτουνισμό ή έλλειψη χαρακτήρα, με τους Πλεχάνοφ και Μάσλοφ, με τους Ρουμπάνοβιτς και Σμιρνόφ, με τους Κροπότκιν και Μπούρτσεφ.