Πρώτη ρωγμή δεξιά

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ


Ρήγμα στο σύστημα...

 Εμπρός λοιπόν! Η καπιταλιστική "αριστερά" στα χαρακώματα της "εξυγίανσης" της καλής επιχειρηματικότητας που θα φέρει καλύτερες μέρες στο λαό!
Η σύγχρονη ανοιχτόμυαλη "αριστερά" στο μετερίζι της τακτοποίησης των οικονομικών του συστήματος!
Στο οδόφραγμα της ομαλής και απρόσκοπτης είσπραξης των φόρων από τους φτωχούς για το καλό της πατρίδας.

Εμπρός παιδιά, όλοι μαζί επιχειρηματίες, κόμματα, φτωχοί και πλούσιοι, άνεργοι και ζάμπλουτοι τρόφιμοι των μπαρ της Μυκόνου που απολαμβάνουν ένα δίκαιο ηλιοβασίλεμα μετά απο μια κοπιαστική περίοδο υγιεινής υπερκερδοφορίας στην πλάτη απελπισμένων που πηδάνε από τα μπαλκόνια της φτωχοσυνοικίας.

Ρε σ.Σήφη ,τελικά ζεις ....και τους τρομοκρατείς !!! (ακόμα )

Οταν διαβάζεις μια τετοια ειδηση και καπάκι μια τέτοια ....

....δεν μπορεί παρά να κάνεις συνειρμούς περίεργους για το πόσο πόρνη μπορεί να γίνει η Ιστορία καμμιά φορά ...σαν την μπάλλα ενα πράμα δηλαδή ...Φεύγει ο ενας ,έρχεται ο άλλος (;) θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος ... τους τρομάζει τόσο πολύ λοιπόν το "Σηφαλιό" (ή μάλλον αυτο που πρέσβευε) θα έλεγε άλλος ... τόση "μελέτη" και "ενασχόληση" μαζί του  ρε παιδί μου κανείς πεθαμένος ως τώρα ...θα ελεγε τρίτος ...

Τον θυμάμαι τον Αδωνούκο έντρομο στον Αυτιά το πρωί που το ΠΑΜΕ κατέλαβε την Ακρόπολη και υψωσε τα γνωστά πανό ,αμέσως μετα το Καστελόριζο το 10 ,να ωρύεται : " Ετσι όπως παμε θα φτάσει το ΚΚΕ το 45% και τότε θεε μου φυλαξέ μας κι εμάς και την Ευρώπη !!!" 

Ρε μπας και κανα φάντασμα (πάλι) πλανάται  πάνω απο την Ευρωπη ? 
Κι ειν και κοντά και το 17 (2017) ...διάολε !! 

Ειχα (και εχω ) μια κούπα του καφέ απο τα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ με ολογραφία του Ιωσήφ . Συνήθως τα πουλούσαν κάποιοι εξω απο τις εισόδους τότε .Το είχα πάρει και έκτοτε ολα αυτα τα χρόνια το είχα για να τεστάρω ,φίλους ,συντρόφους και συγγενείς που έρχονταν για καφέ στο σπίτι ...Εβαζα τον καφέ μου εκεί και ...μέτραγα αντιδράσεις ! 

Πολύ πριν πει ο σ. Κάππος το : "  Ο Αντισταλινικός είναι ο ντροπαλός ...αντικομμουνιστής " 

Δεν θα σας πω συμπεράσματα και αντιδράσεις ,αλλα βλέποντας τις δυο αυτές φρέσκιες ειδήσεις .σκέφτηκα να το διαδυκτιώσουμε το πράγμα (να το οργανώσουμε διαδυκτιακά) ...και καθισα κι έφκιαξα μια καρτ ποστάλ να την κυκλοφορούμε ,να την χαρίζουμε ,να την προωθούμε και να μετράμε αντιδράσεις ...κάτι σαν "κομμουνιστόμετρο " ....να μετράμε την "κομμουνιστοφοβία" δηλαδή του συνομιλούντα ...

Τι διάολο ....70 χρόνια τους κανει και "χέζονται" επάνω τους διεθνώς ! ...κάτι θα ξέρουν αυτοί ! 

(πέρα απο την πλάκα συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με την αποτίμηση θετικών -αρνητικών που έχει κάνει το ΚΚΕ για την θητεία του Στάλιν στο παγκόσμιο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα ) 

Γκεόργκυ Ζούκωφ 

"ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ" μισθοφόροι Πολυεθνικών

Η αγυρτία  των Πολυεθνικών μας ηταν γνωστη .Ειναι ικανές να πουλήσουν και την μάνα τους για το ΚΕΡΔΟΣ και για μερίδια αγοράς .Η αλητεία όμως της Δημοσιογραφίας στον τόπο μας εχει ξεπεράσει και τα προσχήματα ακόμα .Ούτε το φύλλο συκής δεν φοράνε πια ! Ανοικτά φωνάζουν : "Εδω οι καλοί μισθοφόροι σας " .

Ο σχολιαστης gdmn1973 ομως απο το ιστολόγιο e-oikodomos ,απ όπου πήραμε την ειδηση, μας θύμισε το ποσο υγιεινά και υπεύθυνα μας ταίζουν οι "καλοί " πολυεθνικάριοι

========================================================================

Ο κομμουνισμός για τον δεξιό έτσι όπως αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη του σοσιαλδημοκράτη…

Αυγούστου 4, 2015 από poexania

Bernado Strozzi: Old woman at the mirror

Δείτε ένα άρθρο που ανακάλυψα στο Pro(k)tagon, το άρθρο το υπογράφει ο Νίκος
Δήμου που όπως ο ίδιος γράφει για τον εαυτό του…

«Αντίθετα με τους περισσότερους Έλληνες που συνταξιοδοτούνται (μέσος όρος) στα 57,8 χρόνια, έφτασε τα 79 χωρίς να δικαιούται σύνταξη – εξ ου και εργάζεται ακόμα.»

Τον έχει φάει το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί…αυτόν και τον Μητσοτάκη….

Η δύναμη της πίστης(ότι είναι με bold αποτελεί δική μου παρέμβαση στο άρθρο του Δήμου)

Πώς είναι δυνατόν μία εντελώς αποτυχημένη ιδεολογία να συγκεντρώνει ακόμα οπαδούς, να επιμένει – και να μας ταλαιπωρεί με τις ουτοπίες της;

Μαθήματα αυτογνωσίας απο τον γνωστό Μπαρουφολόγο

Ο γνωστός μπαρουφολόγος Δ. Καζάκης, που το σύστημα, που …τόσο «πολεμά», τον είχε αναδείξει κι αυτόν σε «γνωστό τηλεαστέρα της κρίσης και του αντιμνημονιακού αγώνα» (γιατί παραέχει ξεφουσκώσει κι αυτός, όπως όλοι οι μιας χρήσης «αγωνιστές»), συγγράφει στο φύλλο της 4/8 της «Ελεύθερης Ώρας» ένα ατέλειωτης εμπάθειας και ρηχότητας κείμενο κατά του ΚΚΕ. Αυτό δεν είναι πρωτότυπο. Έτσι κάνουν καριέρα όλοι αυτοί.

Ούτε είναι να παραξενεύεται κανείς πως ο κ. Καζάκης της «αντιμνημονιακής» ΣΠΙΘΑΣ, που έφτιαξε το ΕΠΑΜ, που κατέβηκε σε κοινό ψηφοδέλτιο με τον Παπαθεμελή, που μετά συμπορεύτηκε με την ΑλαβανοΑΝΤΑΡΣΥΑ, σήμερα αρθρογραφεί στην «Ελεύθερη Ώρα». Τη γνωστή φασίζουσα, φιλοχρυσαυγίτικη εφημερίδα, με πρωτοσέλιδα «Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», «Τα 'χε πει ο γέροντας»… Η φωτογραφία του Καζάκη άλλωστε, με βάση την πορεία και τις θέσεις του, θα μπορούσε να βρίσκεται στα λεξικά δίπλα στο λήμμα καιροσκόπος, τυχοδιώκτης, φαντασιόπληκτος και άλλα πολλά…

Από την εκμετάλλευση στην «αξιοπρέπεια» και στην «αναγνώριση»: Το κοινωνικό υποκείμενο με όρους ηθικής και εξουσίας

Αναδημοσίευση απο το Αtexnos.gr

Γράφει ο Θανάσης Αλεξίου* //

         Όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό το κοινωνικό ζήτημα προσλαμβάνεται  με ηθι(κιστι)κούς όρους: με όρους αξιοπρέπειας,  αναγνώρισης, τιμιότητας, διαφθοράς κ.λπ. Το γεγονός αυτό εμφανίζει τις κοινωνικές σχέσεις ως προσωπικές σχέσεις με ηθικό υπόβαθρο. Εφόσον τα άτομα αποδεχτούν τις ενδεδειγμένες προσωπικές (ηθικές) στάσεις και όλα δύνανται να επιτευχθούν. Στο βαθμό που η κοινωνία ορίζεται ως άθροισμα  ατόμων και όχι ως σύστημα σχέσεων, η ηθική των ατόμων μπορεί να κάνει και τον καπιταλισμό καλύτερο και ηθικό. Παρόλο που αυτοί οι «νεωτερισμοί»  ξεκινούν με την εκστρατεία ηθικοποίησης των «επικίνδυνων τάξεων» (τέλη 19ου αι.), δηλαδή της εργατικής τάξης και είναι μέρος ενός συνολικού εγχειρήματος κοινωνικής πειθάρχησης, με την κρίση του κράτους πρόνοιας και την συνακόλουθη ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού δεσμού (εμπορευματοποίηση δημόσιων αγαθών) επανέρχεται εκ νέου ένας ηθικός λόγος που συνοδεύεται όμως από την ένταση κοινωνικοποιητικών (κατηχητικών) πρακτικών και πρακτικών ελέγχου του κοινωνικού σώματος.  

Παρ τα ολα Ζβαρα ΛΑΕ ΜΟΥ

Ζβαρα ...V.I.C.

Τι θα γίνει τέλος πάντων με αυτόν τον Πελετίδη της Πάτρας;

Αναρτήθηκε από Aristera sti Mitilini στις 9:43 μ.μ. 

Έλεος κύριε Πελετίδη.... 

Λοιπόν κύριε Πελετίδη,  

διαβάσαμε τα τελευταία κατορθώματά σας από την ιστοσελίδα patratora.gr. 

 

Aληθεύει ότι κόστισε στο Δήμο σας 1.000 ευρώ η διαμόρφωση μιας παραλίας μήκους 800 μέτρων, αντί πολλών χιλιάδων ευρώ, όπως θα συνέβαινε σε κάθε "σοβαρή" δημοτική αρχή.Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα κάνει λόγο για έργο αξίας 300.000 ευρώ.  Δηλαδή χάθηκαν τόσοι "έντιμοι"  εργολάβοι να αναλάβουν το έργο; Γιατί δηλαδή να μη σπάσεις το έργο σε μικρότερα, των 30.000 ευρώ, για να μπορείς να κάνεις απευθείας αναθέσεις; Τόσοι και τόσοι κλεφταράδες που το κάνουν, χαζοί είναι κι εσύ είσαι ο έξυπνος; 

 

Από την άλλη, έχετε αρχίσει από τη στιγμή που εκλεγήκατε, ένα τροπάριο περίεργο και ίσως λίγο ενοχλητικό για όλους εμάς. Πήρατε όλα  τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς,αγωνιστήκατε να ανοίξουν σχολεία, καταργήσατε τα παρκόμετρα αυξάνοντας παράλληλα  στα ύψη τα τέλη ελλιμενισμού στα κότερα (τι να περιμένει κανείς από κομμουνιστές, παρά μόνο το κυνηγητό στην ταλαίπωρη αστική τάξη η οποία αγωνιά για να επενδύσει και να προσφέρει θέσεις "εργασίας" με 100-150 ευρώ το μήνα). 

The party is over ...Bosses !

Μερικοί ορισμοί του Μάρξ: Σταθερό κεφάλαιο: αυτό που προκαταβάλει ο καπιταλιστής για τα μέσα παραγωγής. 
Δηλ. για μηχανές, για πρώτες ύλες, λειτουργικά κλπ. (Συντομογραφία : σ)
 Μεταβλητό κεφάλαιο: αυτό που ξοδεύει ο καπιταλιστής για να αγοράσει εργατική δύναμη. Δηλ το κόστος αμοιβής των εργαζόμενων.( Συντ: μ)
Αρα ως εδώ ορίζουμε ότι το κόστος παραγωγής (Συντομογραφικά: τ) για τον καπιταλιστή είναι το ποσό που ξοδεύει για την ολοκλήρωση της παραγωγής. Δηλ. τ = σ + μ


Την αξία της εργατικής δύναμης ο Μάρξ την συσχετίζει με τα απαιτούμενα μέσα συντήρησης που διασφαλίζουν στον εργαζόμενο την ικανότητα για εργασία και συνεπώς για παραγωγή εργατικής δύναμης. Σε αυτά εκτός απο τα ευνόητα (τροφή, ένδυση, στέγη, φροντίδα καλής υγείας κλπ) ο Μάρξ συμπεριλαμβάνει και τα μέσα συντήρησης της οικογένειας (γιατί αλλοιώς δεν θα αναπαραχθεί η εργατική δύναμη) καθώς και τα έξοδα μόρφωσης (τουλάχιστον εκείνου του επιπέδου μόρφωσης που θα επιτρέπει κάθε φορά την πώληση της εργατικής δύναμης).


Ολα αυτά τα μέσα συντήρησης, για να παραχθούν, απαιτούν συγκεκριμένο χρόνο εργασίας απο άλλους εργαζόμενους. Αυτός ο χρόνος εργασίας ... περικλείεται ... στα συγκεκριμένα μέσα συντήρησης. Δηλαδή κάθε εργαζόμενος για να μπορεί να προσφέρει (πουλήσει) την εργατική του δύναμη για ένα 24ωρο απαιτούνται αντίστοιχα συγκεκριμένες ώρες κοινωνικής εργασίας απο άλλους εργαζόμενους. 

Ας υποθέσουμε οτι αυτός ο απαιτούμενος χρόνος κοινωνικής εργασίας είναι 6 ώρες/24ωρο και κοστίζει 25 €. Δηλαδή το ημερομίσθιο που θα πρέπει να πληρώσει ο καπιταλιστής στον εργαζόμενο είναι 25€ ... γιατί διαφορετικά δεν θα μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει προς πώληση την εργατική του δύναμη. Με αυτό το χρηματικό ποσό ο εργαζόμενος θα αγοράσει με μορφή προιόντων ή υπηρεσιών τα μέσα συντηρησής του.

Ευρώ ή δραχμή; (σαν να γράφτηκε χτες)

 Παρατήρηση πρώτη: Εκτός από το ξεκατίνιασμα υπάρχει και η πολιτική ανάλυση. Εκτός από την κινδυνολογία υπάρχει και η αλήθεια των πραγματικών και όχι των κατασκευασμένων διλλημάτων. Εκτός από την αερολογία που βαφτίζει σαν «πολιτική αντιπαράθεση» τον σκυλοκαυγά υπάρχει και ο καθαρός αέρας της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης που προάγει την πολιτική σκέψη. 

    Παρατήρηση δεύτερη: Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που αντί για «απάνεμο λιμάνι» αποδείχτηκε το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα μετράει τη φτώχεια της. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010. Ευρώ είναι εκείνο το νόμισμα που μόλις εμφανίστηκε πριν από δεκαπέντε χρόνια ό,τι το βράδυ κόστιζε 50 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 170 δραχμές (ήτοι 0,50 ευρώ) και ό,τι το βράδυ κόστιζε 100 δραχμές το αμέσως επόμενο πρωί κόστιζε 341 δραχμές (ήτοι 1 ευρώ).

Το μνημόνιο Τσίπρα και η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής

Οι πολιτικές εξελίξεις, με το νέο βάρβαρο μνημόνιο που φέρνει η συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως αποτέλεσμα της «περήφανης» και «σκληρής διαπραγμάτευσης», προσφέρονται για μια σειρά συμπεράσματα, ιδιαίτερα χρήσιμα για το λαό και το προς τα πού θα πρέπει να στρέψει τα βέλη του, την πάλη του, ώστε να δει πραγματικά «άσπρη μέρα». Στο έδαφος αυτό επιταχύνθηκαν οι διεργασίες στο εγχώριο πολιτικό σύστημα για ανοιχτή εμφάνιση του ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος που τάσσεται υπέρ της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής. Η καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Η αυταπάτη ότι αλλάζοντας νόμισμα και ιμπεριαλιστική συμμαχία μπορεί μια καπιταλιστική χώρα να γίνει πιο φιλολαϊκή, οδηγεί στην ύπνωση, στον αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος. Η λύση βρίσκεται στο δρόμο της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

(Κάνοντας κλίκ στους 11 τίτλους και μελετώντας τα περιεχόμενα έχετε μια συνολική εικόνα της Ιστορικής αλήθειας που ζει ο λαός μας απο το "δημοψήφισμα " ως τωρα ,αλλα και μια κρυστάλλινη εικόνα με χρήσιμα συμπεράσματα και προετοιμασία για όσα έπονται ) 

Ας ξεδιαλύνει το τοπίο λοιπόν

 απο τον "ΕΓΚΕΛΑΔΟ"    

              Απο  την αρχή ακόμα της κρίσης και αμέσως σχεδόν μετα το "μνημόνιο" του ΓΑΠ ,ενα τεράστιο μπλέξιμο υπήρχε στο νου και την σκέψη μεγάλης μερίδας του λαού μας ,ιδιαίτερα μετά το πρώτο εκείνο σοκ των πρώτων αντιλαικών μέτρων .Παντού ,απο τις πλατείες μέχρι το διαδύκτιο ,τα καφενεία η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω απο το πως θα μπορούσαμε σαν χώρα να αποφεύγαμε την λαίλαπα των "μνημονίων" (της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που βέβαια εδω συνάντησε τον πιο αδύναμο κρίκο της, ή κάποια μορφή βαλβίδας εκτόνωσής της) .Πολύ σωστά το ΚΚΕ έβαλε το ζήτημα τότε (και πιο αναλυτικά στο 19ο Συνέδριό του ) οτι δεν ηταν θέμα προσώπων (ΓΑΠ κλπ), ή νομίσματος ,ή ακόμα κάποιου σατανικού σχεδίου που είχε να κάνει σε σχέση με την "μικρή" και πάντα "προδομένη " και βαλώμενη Ελλάδα ,αλλά με ανταγωνισμούς ,αναδιαρθρώσεις και τελικό ξεκαθάρισμα στο παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό σκηνικό με αφορμή την πιό γιγάντια κρίση που το χε βρει ποτέ στην Ιστορία του .

Σχετικά με την "αγάπη" του ΚΚΕ ....για το ευρώ και την ευρωζώνη

Πρέπει να γίνει μου φαίνεται ολυμπιακό άθλημα, η παράφραση ή η σκοπίμως μερική παράθεση ή η μερική απόκρυψη θέσεων και δηλώσεων μελών και στελεχών του ΚΚΕ. Η παράφραση που θα μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο έχει να κάνει με την διαστρέβλωση της θέσης του ΚΚΕ σχετικά με την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μεταξύ των υποστηρικτών του Ευρώ και εκείνων του εθνικού νομίσματος. Η εν λόγω γκαιμπελιά αποτελεί παλιά κατασκευή(θυμάμαι την επικαλούνται από εποχή Αλέκας), όμως αυτές της μέρες δείχνει να γίνεται μια προσπάθεια επανά-διάδοσης της στα τουίτερ τα φέησμπουκ και παντού αλλού...

"ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΜΟΡΦΟΣ “ΣΥΜΜΑΧΟΣ” ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ “ΔΡΑΧΜΟΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ” Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ"(από ίσκρα)

Mε κατακόκκινα πανιά να ταξιδεύεις Σύντροφε

«Έφυγε» από τη ζωή ο Παναγιώτης Μακρής, παλαίμαχος κομμουνιστής, αγωνιστής του εργατικού λαϊκού κινήματος, και δήμαρχος Καισαριανής επί σειρά ετών. 

Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη στις 19.00 στο νεκροταφείο Καισαριανής και θα είναι πολιτική.

Τον Παναγιώτη Μακρή αποχαιρετά η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, η οποία σε ανακοίνωσή της σημειώνει: 

«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον παλαίμαχο αγωνιστή κομμουνιστή σ. Παναγιώτη Μακρή, που έφυγε σήμερα πλήρης ημερών, από τη ζωή.

Ο σ. Παναγιώτης Μακρής γεννήθηκε το 1917 στους Σχίνους (Μπισχίνι) Ολυμπίας, κατάγεται από πολυμελή αγροτική οικογένεια, η οποία κατά τη διάρκεια της Εαμικής Αντίστασης είχε ενεργό δράση.

Η επίθεση στους χώρους εργασίας

Απο τον dioti.gr

Με την ενηλικίωσή του ο άνθρωπος εντάσσεται σε μία κοινωνική τάξη. ανάλογα με τη θέση που παίρνει στην παραγωγική διαδικασία. Επειδή κατά κανόνα δεν έχει καν ακούσει την αντικειμενική διαίρεσή της σε κοινωνικές τάξεις, αγνοεί παντελώς τους νόμους κίνησής της και δυσκολεύεται να αποκτήσει ταξική συνείδηση. Το κοινωνικό περιβάλλον, η στρεβλή παιδεία και άλλοι παράγοντες διαμορφώνουν μέσα του μια παραμορφωμένη αντίληψη για τον κόσμο.

Ακόμη αν ένας νέος προέρχεται από μια οικογένεια που ανήκει στην εργατική τάξη, συχνά διαπαιδαγωγείται με την αντίληψη, πως πρέπει να ξεφύγει από αυτή την τάξη και αυτό θα συμβεί μόνο αν “μάθει γράμματα”. Παροτρύνεται να μορφωθεί ώστε να αποκτήσει οικονομική υπεροχή απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία. Πιστεύει ότι η μόρφωση είναι ένα μέσο πλουτισμού και δραπέτευσης από την εργατική τάξη της πατρικής του οικογένειας..