Ουκρανία και "αλλαγές"

 

Επειδή από το βράδι, ακόμη κι αν ηττηθεί η Κροατία από τον Σπανούλη, θα μας τα ζαλίζουν με τις εξελίξεις στη Γαλλία, όπως και με την Αγγλία και οσονούπω την …Τραμπία(!), καλό είναι να δούμε τα γεγονότα αυτά, στο φόντο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, όπου κυριαρχεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά και οι δευτερεύοντες εξελισσόμενοι ή υποφώσκοντες, και βασικά ο πόλεμος για την οικονομική κυριαρχία και τις «αγορές».

Νομίζω ότι κύρια η εξέλιξη στο «Ουκρανικό» θα δώσει το στίγμα αυτής της παγκόσμιας αντιπαράθεσης, θα καθορίσει την παραπέρα πορεία της.
Η Ουκρανία, σαν αυτοτελές κράτος, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει. Συντηρείται με έξωθεν κεφάλαια και πολεμικό υλικό, για να κρατάει τον πόλεμο, για λογαριασμό του ΝΑΤΟ.  Φαντάρους δεν έχει. Η νεολαία την έχει κοπανήσει, μετανάστες, ή ψάχνει τρόπους (γιατρούς κλπ.) να λιποτακτήσει.  Η χώρα έχει χάσει το περίπου 20% του πληθυσμού της, χώρια οι αποσχισθείσες περιοχές του Ντονμπάς.  Αποτέλεσμα: ~43 ετών ο μέσος όρος ηλικίας του ουκρανικού στρατού! 
Από την άλλη, λογικό είναι η βάρβαρη εισβολή των αυτοκλήτων "σωτήρων" του Πούτιν, να έχει αποπροσανατολίσει κάποιες μερίδες του πληθυσμού της υπόλοιπης Ουκρανίας, διεγείροντας έναν αταξικό "πατριωτισμό", που τους φέρνει σε συμπαράταξη με τους ναζήδες/μπαντερικούς του "Αζόφ". Ενα ακόμη κατόρθωμα του άλλου κρυφοναζί, του Πούτιν, που ξεσκεπάζει  και αυτόν τον ρόλο του.
Παρόμοια προβλήματα έχει και ο ίδιος, που απλά δε φαίνονται, γιατί η Ρωσία έχει 140 εκατομμύρια πληθυσμό αντί των ~ 30 εκατ. διαθεσίμων της Ουκρανίας.  Αλλά, η ίδια απροθυμία κι από κεί, γι αυτό και η επιστράτευση «εθελοντών», διάβαζε μισθοφόρων και ποινικών, που είναι το αθλιότερο είδος μισθοφορίας.
Η αδυναμία και των δύο πλευρών, ΝΑΤΟ-Νεορώσων Ολιγαρχών, να ενθουσιάσουν τα πόπολα και να πολεμήσουν με ενθουσιώδη αυτοθυσία κατά των αδελφών τους, έχει εξωθήσει σε ένα "πόλεμο υλικού", βόμβες, drones, πύραυλοι κλπ. Πόλεμος κεφαλαίων δηλαδή, που μακροχρόνια και θεωρητικά ευνοεί τους ΝΑΤΟϊκούς κεφαλαιοκράτες, ως πλουσιοτέρους και έχοντες περισσότερα διαθέσιμα προς καταστροφή κεφάλαια.  Και πιο πολύ την ....Κίνα!  Και τα υπόλοιπα Bricks (..."μπρίκια").  Αυτό κατάλαβε ο Πού(σ)τιν, και βγήκε στο σεργιάνι για βοήθεια.
Εδώ είμαστε αυτή τη στιγμή, που βέβαια καθόλου στατικά δεν είναι τα πράγματα. Οι εντεινόμενες αντιφάσεις του Καπιταλισμού είναι παρούσες και στις δύο πλευρές, προκαλώντας αστάθειες και προβλήματα στους εκατέρωθεν κυβερνώντες κεφαλαιοκράτες, η ισχύς των οποίων και στις δυό πλευρές βασίζεται περισσότερο στην ανοχή και την μοιρολατρική αποδοχή του ΤΙΝΑ στη Δύση, ή στην ακτινοβολία μιας κάλπικης βιτρίνας του δυτικού Καπιταλισμού στην Ανατολή.  Αν καταρρεύσει το ΤΙΝΑ στη Δύση, καταρρέει και η ακτινοβολία του στην Ανατολή με συνέπειες αρκετά κατανοητές...

[Δε χρειάζεται να υπενθυμίσω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι μιλάω για  «ακτινοβολία» με την ευρύτερη μορφή, που περιλαμβάνει οτιδήποτε βοηθάει στην συγκρότηση της Πίστης στη δύναμη του Ισχυρού, «είμαστε στην σωστή πλευρά», προπαγάνδα, βιτρίνες κλπ. Καθώς και ότι όλα αυτά τελικά βασίζονται στην Υπεραξία, το Χρήμα και τα παράγωγά τους, όπλα-σιδερικά, εξαγορές κλπ., ήγουν στην Οικονομία.]

Αυτό καταλαβαίνουν οι κεφαλαιοκρατικές μαφίες σε Δύση και Ανατολή, και κοιτάνε να βρούν μια λύση αμοιβαία αποδεκτή, στα πλαίσια του επίμαχου συσχετισμού δύναμης.  Για μεγάλες μερίδες του Κεφαλαίου στη Δύση ο παραπέρα πόλεμος δεν ωφελεί, καθώς ήδη έχει δείξει τον συσχετισμό.
Οι πολιτικές ψευτο-"αλλαγές", που διαγράφονται αυτή τη στιγμή και πυροδότησαν αυτές τις σκέψεις, ακριβώς αυτό εκφράζουν, είτε με "εργατικούς", είτε με "ακροδεξιούς", είτε και με …. «Casselakia”.  Την ίδια δουλειά καλούνται να κάνουν.

Το πρόβλημα και των δύο είναι η καλύτερη "προσγείωση στα μαλακά", να μην συνδεθούν, στη συνείδηση μεγάλων λαϊκών μαζών, τα ανιόντα κοινωνικά προβλήματα με τον ιμπεριαλιστικό τους πόλεμο και κυρίως με τον τρόπο λήξης του, που δεν μπορεί, ούτε και συμφέρει κανέναν από αυτούς, να είναι άλλος από έναν συμβιβασμό.

Και θάλεγα ότι αυτό είναι πρόβλημα περισσότερο της Δύσης/ΝΑΤΟ, που θέλει να αποφύγει χρέωση ήττας, που θα πυροδοτήσει αποσταθεροποιητικές και φυγόκεντρες τάσεις.  Πράγμα, όμως, που δεν συμφέρει ούτε την Ανατολή (μιλάμε πάντα για τις κεφαλαιοκρατικές μαφίες), καθώς οφείλουν την ανάδειξη και ευστάθειά τους στου δυτικού Καπιταλισμού την ακτινοβολία, που προαναφέραμε.  Δε θέλουν να πριονίσουν το κλαδί, που τους έθρεψε και ακόμη τους στηρίζει.
Aντίστοιχα, όμως, και μεγάλες μερίδες κεφαλαιοκρατών στη Δύση (που δείχνουν να κερδίζουν έδαφος αυτό τον καιρό) καταλαβαίνουν, ότι καθόλου δεν συμφέρει τον Καπιταλισμό γενικά, άρα και τους ίδιους, η αποσταθεροποίηση του Πούτιν ή, ακόμη χειρότερα, ο διαμελισμός της Ρωσίας.  Της μόνης χώρας του κόσμου, όπου το σφυροδρέπανο δεν μπορεί να κρυφτεί, μαζί με την λαϊκή μνήμη ενός ενδόξου παρελθόντος.  Ο εφιάλτης της Οκτωβριανής και του Β’ΠΠ είναι ζωντανός, μαζί με το Φάντασμα, που έχει γίνει φίδι, έστω και προσωρινά σε χειμερία νάρκη, και υπάρχει ο ρεαλιστικότατος φόβος να το ξυπνήσουν οι «χοντράδες» και να αρχίσει να δαγκώνει. 

Προσωπικά, δεν αποκλείω ότι περισσότερο αυτός ο φόβος/ανασφάλεια εξώθησε το επιθετικό κοσμοπολίτικο κεφάλαιο της Δύσης σε αυτή την πίεση προς την Ρωσική ολιγαρχία μετά το 1993.  Δεν εμπιστεύονται τους νεορώσους ολιγάρχες, όχι για τις δεδομένες/γνωστές προθέσεις τους, αλλά για τις ικανότητές τους να «σκοτώσουν το φίδι»…..

Οπως καταλαβαίνουμε, αν ισχύουν έστω και εν μέρει τα παραπάνω, το πρόβλημα ξεπερνάει τις δυνατότητες ακόμη και της αρίστης διαπραγμάτευσης, ή, αν θέλετε, της βέλτιστης διανομής του Ντονμπάς. 
Καθώς μετά θα μένει στους Λαούς το βαρύ ερώτημα "γιατί όλο αυτό";
Θα επιχειρηθεί ο συμβιβασμός να πουληθεί σαν "win-win", που όμως είναι αμφίβολο αν θα βρει αγοραστές.
Κι από δω ξεκινάνε τα δύσκολα για τον Καπιταλισμό, "επιτιθέμενο" ή "αμυνόμενο", και οι προκλήσεις για το εξουθενωμένο εργατικό κίνημα, ακόμη και κείνο το αυτοκτονικό ρεφορμιστικό, που έτρεξε να γίνει ουρά οποιασδήποτε πλευράς.

ηλίας τζαμ.