Αποχαιρέτα και το Χρήμα, που ήξερες!

 

Ψάρεψα ένα video, με θέμα, που θα το βρούμε μπροστά μας, δείτε το:
https://youtu.be/cq9sQrm0nUk
Το video, αν και από εσφαλμένη-οπισθοδρομική οπτική, θίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο, που αναφέρεται στις μελλοντικές εξελίξεις του γνωρίμου μας χρηματιστικού κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού. Αλλά το θίγει από την πλευρά του μικροαστού. Για τον οποίο μικροαστό το χρήμα, ακόμη και το χάρτινο με το οποίο εμείς γεννηθήκαμε, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την επισφαλή "εγγύηση" της δικής του μικροαστικής ελευθερίας. Ηγουν της ελευθερίας να συμμετέχει στη νομή κάποιων ψίχουλων από την μάζα της απαλλοτριωμένης κοινωνικής υπεραξίας της εργασίας. Και παρά τα χουνέρια, που κατά καιρούς έπαθε από το χάρτινο χρήμα, δεν "έβαλε μυαλό" γιατί, απλούστατα, μυαλό δεν χωράει στο μικροαστικό κεφαλάκι του, που προσδιορίζεται από την ιστορικά ξεπερασμένη ταξική του θέση, σαν παρακολούθημα της αστικής τάξης, καταδικασμένο να εξαφανιστεί μαζί της. Η οπτική του μοιραία είναι μια οπτική από το χρεοκοπημένο και ξεπερασμένο παρελθόν. Ηδη ο αστός J.K. Galbraith, σε μια κατακλείδα ενός σπουδαίου έργου του ("Το Χρήμα") είχε προφητέψει ότι "ίσως το δολλάριο είναι το τελευταίο Χρήμα" η κάπως έτσι. Ηταν αρκετά διαλεκτικός για να δει το φαινόμενο στη γέννηση, την ιστορική του εξέλιξη και το αναπόφευκτο τέλος του.
Το χρήμα θα πεθάνει, και πρέπει να πεθάνει, γιατί έδωσε ό,τι μπορούσε στην κοινωνία και εδώ και ~150 χρόνια, είναι πια βάρος και μόνο καταστροφές φέρνει (σωστότερα: υπηρετεί). Ηταν ένα εργαλείο της Εκμετάλλευσης, που πια σκούριασε. Αλλά αν μαζί του δεν πεθάνει και η Εκμετάλλευση, η ιδιοποίηση του κοινωνικού προϊόντος, ...δεν κάναμε τίποτε!
Το νέο καπιταλιστικό του υποκατάστατο, η γενικευμένη και ολοκληρωμένη ηλεκτρονική πληρωμή, που σε γενικές γραμμές σωστά σκιαγραφείται και επισείεται στο video αυτό, δεν είναι παρά η προσπάθεια να προσαρμοστεί η Εκμετάλλευση στις νέες μορφές εξέλιξης η μάλλον επέκτασης/("ανάπτυξης"; - μάλλον όχι, αλλά ας το αφήσουμε αυτό ανοιχτό για μιαν άλλη φορά) των δυνάμεων παραγωγής. Αυτά, που είδαμε και ζήσαμε το καλοκαίρι του '15, με το κάπιταλ κόντρολ και την επέκταση του πλαστικού χρήματος, δεν ήταν ένα κακό όνειρο, που έφυγε και πάει. Ηταν μια πρόβα τζενεράλε από ένα δυστοπικό μέλλον.

Ηδη παρατηρούμε, πόσο τα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, το "κάπιταλ κόντρολ" και η πανδημία επιτάχυναν την επέκταση των συναλλαγών με πλαστικό η και ηλεκτρονικό χρήμα. Οι εξελίξεις αυτές είναι νομοτελειακές αλλά, όπως σωστά επισημαίνει και το video παρέχουν νέες δυνατότητες καταναγκασμού, και όχι κάποιου ξεκρέμαστου "καταναγκασμού", αλλά καταναγκασμού για περισσότερη εκμετάλλευση.(*) Στα πλαίσια του καπιταλιστικού κράτους αυτό είναι αναπόφευκτο και είναι λάθος (και, κυρίως, μάταιο) να αντιτίθεται κανείς στο ίδιο το ηλεκτρονικό χρήμα. Οπως ήταν λάθος και η αντίσταση των μηχανοθραυστών στην εκμετάλλευση με το σαμποτάζ. Η ηλεκτρονική πληρωμή στα πλαίσια μιας μη-εκμεταλλευτικής κοινωνίας (εννοείται και κατάλληλα διαμορφωμένη γι αυτό τον διαφορετικό ρόλο) μπορεί να είναι μεγάλη πρόοδος και να απελευθερώσει απεριόριστες δυνατότητες επιστημονικής/κοινωνικής οργάνωσης της παραγωγής και της κατανάλωσης. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να περάσει στον πλήρη έλεγχο της Εξουσίας των Εργαζομένων, χωρίς την παραμικρή πτυχή "ιδιωτικότητας". Και η έλευση αυτών των εξελίξεων βάζει πιο επιτακτικά το ζήτημα της εξουσίας, δηλαδή της Επανάστασης.
Οι επαναστατικές αλλαγές θέλουν και Επανάσταση, αλλιώς γίνονται συφορά και έρεβος....
Αυτά προς το παρόν και σαν αρχή, γιατί το θέμα είναι τεράστιο και με απρόβλεπτες συνέπειες.
----------------------------------------
(*) Εδώ υπάρχει το επίσης γνωστό πρόβλημα με τους μικροαστούς, που γενικά είναι αντίθετοι "σε κάθε καταναγκασμό". Αλλά αυτή η αντίθεση μπορεί να ισχύει μόνο για προλετάριους, γιατί πράγματι αυτοί δεν διαθέτουν παρά μόνο την εργατική τους δύναμη και τα λιγοστά προσωπικά τους αντικείμενα, και επομένως κάθε καταναγκασμός σε αυτούς απειλεί κυρίως την προσωπική τους ελευθερία. Οι μικροαστοί διαθέτουν και κάποια μέσα παραγωγής, είναι και φορείς συχνά ενός σπάταλου καταναλωτισμού, και άρα κάποιοι καταναγκασμοί σε αυτούς μπορεί να έχουν και προοδευτικό χαρακτήρα, ακόμη και αν ασκούνται και από το αστικό κράτος και για τους δικούς του λόγους. Ετσι, π.χ., είδαμε να αντιδρούν έντονα σε αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ως "ψεκασμένοι". Και σίγουρα οι μικροαστοί, σαν τέτοιοι και όσοι επιζήσουν, θα υποστούν ισχυρό καταναγκασμό από την Εργατική Εξουσία, γιατί, όπως προανέφερα, είναι στρώμα-παρακολούθημα της αστικής τάξης, άρα αντικοινωνικό. Είναι πολύ διδακτική η ιστορία με την αναγκαία βίαιη εξόντωση των κουλάκων, που έσωσε την Σοβιετική Ενωση (και εμάς....) από τον οδοστρωτήρα της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσσα λίγα χρόνια μετά. Αν δεν είχε γίνει θα ήταν ανέφικτη η ταχεία εκβιομηχάνιση, το μεγάλο "μυστικό" της Μεγάλης Νίκης της ΕΣΣΔ στον Β' ΠΠ...

Σεχταρ ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ