Αιδώς Αργείοι…
Τους ξεμπρόστιασε πριν 160 χρόνια και δεν ντρέπονται!
Ο Μαρξ και ο Ενγκελς πολέμησαν σκληρά τις διάφορες μορφές της ρεφορμιστικής ιδεολογίας. Αυτές οι μορφές ήταν ο αστικός ρεφορμισμός κι ο στενά συνδεδεμένος μ' αυτόν αστικός σοσιαλισμός, ο μικροαστικός ρεφορμιστικός σοσιαλισμός που άσκησε επιρροή στο εργατικό κίνημα στην αρχική περίοδο ανάπτυξής του, οι ρεφορμιστικές τάσεις μέσα στο ίδιο το εργατικό κίνημα (τρεϊντ-γιουνισμός, λασαλισμός) και η ρεφορμιστική τάση, που εξαπλώθηκε μέσα στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Πολεμώντας όλες αυτές τις τάσεις ο Μαρξ και ο Ενγκελς αποκάλυψαν τις αληθινές ταξικές τους ρίζες, άσκησαν κριτική στα βασικά τους δόγματα και απέδειξαν τον ουτοπικό χαρακτήρα και τη χρεοκοπία των ρεφορμιστικών επιδιώξεων.
Το επόμενο βήμα μπορεί να είναι η ταύτιση του 3ου μνημονίου με το… Κομμουνιστικό Μανιφέστο!!!!
Στέργιος Βασιλείου
Ολόκληρη "Κριτική του Προγράμματος της Γκότα"(40 σελίδες όλες και όλες) "αφιέρωσε" στον ρεφορμισμό ο Μάρξ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να ήξερε πως θα επικαλούνται το όνομα του για τις δικές τους επιδιώξεις στην πρώτη ισορικά προσπάθεια για αλλοίωση(στην ουσία να βάλουν στο μπλέντερ) του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσω δικών τους "εκτιμήσεων "
Επίσης περιγράφει το Περίγραμμα της αρχής του Κομμουνισμού(Σοσιαλισμός) και του ώριμου Κομμουνισμού.
https://praxisreview.gr/karl-marx-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B1/
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=2938123
Παρατηρήσεις στο πρόγραμμα του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατήρηση I - παράγραφος 2
Από
<< .. Η διατύπωση αυτή, που τη δανείστηκαν από το καταστατικό της Διεθνούς, είναι λαθεμένη σ’ αυτή τη «βελτιωμένη» έκδοση. .. >> και κάτω μέχρι
(..) Η κάθε φορά διανομή των μέσων κατανάλωσης είναι μονάχα συνέπεια της διανομής των ίδιων των όρων παραγωγής. Αυτή πάλι η διανομή εκφράζει το χαρακτήρα του ίδιου του τρόπου παραγωγής. Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής π.χ. στηρίζεται στο ότι οι εμπράγματοι όροι παραγωγής είναι μοιρασμένοι σε μη εργαζόμενους με τη μορφή ιδιοκτησίας κεφαλαίου και με μορφή γαιοκτησίας, ενώ η μάζα είναι μονάχα ιδιοκτήτης του προσωπικού όρου παραγωγής, της εργατικής δύναμης. Εφόσον τα στοιχεία της παραγωγής έχουν διανεμηθεί μ’ αυτό τον τρόπο, προκύπτει από μόνη της η σημερινή διανομή των μέσων κατανάλωσης.
Αν οι εμπράγματοι όροι παραγωγής είναι συνεταιριστική ιδιοκτησία των ίδιων των εργατών, τότε προκύπτει επίσης μια διαφορετική, από τη σημερινή διανομή των μέσων κατανάλωσης.
Ο χυδαίος σοσιαλισμός (κι απ’ αυτόν πάλι ένα μέρος από τους δημοκράτες) κληρονόμησε από τους αστούς οικονομολόγους την αντίληψη να θεωρεί και να χειρίζεται τη διανομή ανεξάρτητα από τον τρόπο παραγωγής, και έτσι να παρουσιάζει το σοσιαλισμό σαν να περιστρέφεται κυρίως γύρω από τη διανομή. Αφού όμως από πολύν καιρό έχει αποσαφηνιστεί η πραγματική σχέση, γιατί να γυρίζουμε ξανά προς τα πίσω; >>
και
<<(..) Η «σημερινή κοινωνία» είναι η καπιταλιστική κοινωνία που υπάρχει σ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες, περισσότερο ή λιγότερο απαλλαγμένη από μεσαιωνικές προσμείξεις, περισσότερο ή λιγότερο τροποποιημένη από την ιδιαίτερη ιστορική εξέλιξη κάθε χώρας, περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένη. Αντίθετα, το «σημερινό κράτος» αλλάζει με τα σύνορα κάθε χώρας. Άλλο είναι στην πρωσογερμανική αυτοκρατορία και άλλο στην Ελβετία, άλλο στην Αγγλία και άλλο στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Το σημερινό κράτος» είναι λοιπόν δημιούργημα της φαντασίας.
Ωστόσο τα διάφορα κράτη των διαφόρων πολιτισμένων χωρών, παρ’ όλη τους την πολυποίκιλη διαφορά στη μορφή, έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό ότι στέκονται στο έδαφος της σύγχρονης αστικής κοινωνίας, που είναι μόνο περισσότερο ή λιγότερο καπιταλιστικά αναπτυγμένη. Και γι’ αυτό έχουν κοινά μερικά ουσιαστικά χαρακτηριστικά. Μ’ αυτή την έννοια μπορεί κανείς να μιλάει για «σημερινό κράτος» (Staatswesen) σε αντίθεση με το μέλλον, όπου θα έχει απονεκρωθεί η σημερινή του ρίζα, η αστική κοινωνία.
Τότε θα αναρωτηθεί κανείς: ποιες μεταβολές θα υποστεί το κράτος σε μια κομμουνιστική κοινωνία; Μ’ άλλα λόγια, ποιες κοινωνικές λειτουργίες απομένουν εκεί που να είναι ανάλογες με τις σημερινές κρατικές λειτουργίες; Αυτό το ερώτημα μπορεί ν’ απαντηθεί μόνο επιστημονικά και δεν προσεγγίζουμε ούτε στο ελάχιστο το πρόβλημα όσες χιλιάδες φορές κι αν συνθέσουμε τη λέξη λαός με τη λέξη κράτος. Ανάμεσα στην καπιταλιστική και την κομμουνιστική κοινωνία βρίσκεται η περίοδος της επαναστατικής μετατροπής της μιας στην άλλη. Και σ’ αυτή την περίοδο αντιστοιχεί μια πολιτική μεταβατική περίοδος, όπου το κράτος της δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η επαναστατική δικτατορία τον προλεταριάτου.>>
https://praxisreview.gr/karl-marx-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B1/