γράφει ο " Σεχτάρ ο Τρομερός"
Δεν είναι μόνο ο διορισμός στο δημόσιο η η ένταξη σε κανα πρόγραμμα της ΕΟΚ, δηλαδή το παραδοσιακό "ρουσφέτι".
Εχει και πιο φινετσάτες, πιο ραφιναρισμένες, πιο σύγχρονες μορφές.
Παραδείγματα: Διορισμοί με τηλεφώνημα βουλευτή γίνονται μαζικά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, λόγω της σύμφυσης κράτους-κεφαλαίου, η δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Οι ΣΔΙΤ δε γίνανε για πλάκα, η, τέλος πάντων, όχι μόνο γι αυτό, που επικαλούνται. Το "ρουσφέτι" της τουρκοκρατίας βιομηχανοποιήθηκε επί καπιταλισμού.
Ακόμη, την (παρατεταμένη για σαράντα-πενήντα χρόνια) εποχή του μικροαστικού "μπουμ" στην Ελλάδα, πάρα πολλοί εργαζόμενοι καθώς και εσωτερικοί μετανάστες, που παρατήσαν το πατρικό χωράφι, άνοιξαν την "δική τους δουλειά", που για τους περισσότερους σήμανε κάποια χρόνια ευμάρειας και μια ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας "δεν-έχω-αφεντικό".