Αντε και Κυβέρνηση μαζί ξεφτυλισμένοι

ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ σε κοινό αντιΠΑΜΕ μέτωπο

Τσαλαπατώντας την ψήφο των εργαζομένων και κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας των συνδικάτων, οι παρατάξεις που πρόσκεινται σε ΝΔ (ΔΑΚΕ), ΠΑΣΟΚ («Αγωνιστική Συνεργασία»), ΣΥΡΙΖΑ (ΠΑΕΚ), ΛΑΕ (ΜΕΤΑ), μαζί με την παράταξη ΕΕΑΚ συγκρότησαν κοινό αντιΠΑΜΕ μέτωπο στην Ομοσπονδία Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Ελλάδας(ΟΣΥΑΠΕ), στην προσπάθειά τους να πετάξουν έξω από τα όργανα την «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση» (ΕΑΚ, ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ), η οποία αναδείχθηκε ξανά πρώτη και σημαντικά ενισχυμένη στο Συνέδριο της ΟΣΥΑΠΕ.

ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ σ αυτές τις Εκλογές

με τα ματια του ΑΔΩΝΗ 

Κάτι ΑΝΙΚΗΤΟΙ Λαοί ...

Η συγκλονιστικοτερη φωτογραφια ολων των εποχων "ΠΙΣΤΗ στην ΝΙΚΗ με σφιγμενα δοντια "

Στο Κατεχόμενο Παλαιστινιακό Έδαφος, οι Παλαιστίνιοι δεν προστατεύονται από το νόμο. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή βιώνουν συνεχείς καταπατήσεις των δικαιωμάτων τους.  Οι ισραηλινές αρχές αγνοούν προκλητικά όλες τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο, τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ. Οι παραβιάσεις είναι τόσες που η λίστα είναι τεράστια. Ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι που είναι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Παλαιστίνης μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον το οποίο συστηματικά προσπαθεί να τους κλέψει το μέλλον.

Ένας από τους πιο άγριους τρόπους επέκτασης του κράτους  του Ισραήλ στο Κατεχόμενο Παλαιστινιακό Έδαφος είναι ο εποικισμός του. Ολόκληρες πολιτείες χτίζονται σε μήνες και εξαπλώνονται ραγδαία. Μέχρι το τέλος του 2012 είχαν δημιουργηθεί στη Δυτική Όχθη 125 εποικισμοί. Οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και χάνουν τη γη τους αφού τους απαγορεύεται η πρόσβαση στην ευρύτερη περιοχή. Το οδικό δίκτυο περιορίζεται ακόμα περισσότερο αφού δημιουργούνται δρόμοι μόνο για τη χρήση των Ισραηλινών. Οι εποικισμοί έχουν νερό, κήπους, σχολεία και πισίνες όταν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι γείτονές τους δεν έχουν καν πρόσβαση στο δίκτυο νερού της χώρας. Οι εποικισμοί θεωρούνται παράνομοι από τη διεθνή κοινότητα καθώς παραβιάζουν το Άρθρο 49 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης, η οποία ορίζει ότι είναι παράνομο για μία κατοχική δύναμη να μεταφέρει μέρη του πληθυσμού της, στις περιοχές που κατέχει.  Στη Δυτική Όχθη, στη γη των Παλαιστινίων, ζουν περίπου 515.000 Ισραηλινοί έποικοι (το 8% του ισραηλινού πληθυσμού). Η επέκταση των εποικισμών δεν σταματάει. Τον Αύγουστο, με  το τέλος του βομβαρδισμού της Γάζας, οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν την οικειοποίηση 1.000 ακόμα στρεμμάτων στη Δυτική Όχθη.

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο στην επίθεση στα ΑμεΑ

Με αφορμή τις απαράδεκτες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Π. Πολάκη, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σήκωσαν ένα ακόμα πεδίο ψεύτικης αντιπαράθεσης, στο πλαίσιο της οποίας μάλιστα προσπαθούν να εντάξουν και έναν καβγά για το ποιος τάχα προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ).

Προσπαθούν να κρύψουν ότι και σ' αυτόν τον τομέα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υλοποίησαν μέχρι κεραίας τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της στήριξης των ΑμεΑ.

Ένας αιώνας ΚΚΕ

1. Γιατί όπου κι αν βρίσκεσαι σε αυτόν τον τόπο, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις το ιστορικό χνάρι που άφησαν οι κομμουνιστές, σε κάθε πεζούλι, κάθε ρεματιά.

2. Γιατί αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να το επανεφεύρουμε, να το φτιάξουμε από την αρχή.

3. Γιατί υπάρχει και θα συνεχίσει να δρα, όσο υπάρχει αδικία, οι αιτίες που την γεννούν, όλα αυτά τα παλιοπράγματα που αποτελούν την ταξική προϊστορία του ανθρώπου.

Ο μπαρμπα Γιάννης απ τον Βύρωνα

...Όταν έπεφτε το τείχος στη Γερμανία ο κόσμος πανηγύριζε και έλεγε «επιτέλους!». Ίσως ήμουν από τους πολύ λίγους που είχαν πει τότε, «Ετοιμαστείτε για το 4ο Ράϊχ», το οποίο βιώνουμε αυτή τη στιγμή.
Ο καπιταλισμός, ο φασισμός και ο πόλεμος, είναι αδέλφια και πάντα πάνε χέρι χέρι. Η μορφή του πολέμου δεν έχει σημασία. Εμείς αυτή τη στιγμή, βιώνουμε μια νέα μορφή πόλεμου.
...

Το μήλο κάτω απ την μηλιά ....

ΙΔΙΟΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ 

ΓΣΕΕ : Το Στάλινγκραντ του εργατοπατερισμού

Να αποτολμήσω σαν "προπονητής της εξέδρας" το ρεζουμέ των ημερών;
Στην ταξική πάλη ισχύει το αντίθετο από το μπάσκετ.
Εδώ η καλή άμυνα ξεκινάει από την επίθεση! Πάλη σημαίνει επίθεση, και η κατά μέτωπον, μελετημένη και καλά προετοιμασμένη, επίθεση του ΠΑΜΕ στον πυρήνα της αντίδρασης στο εργατικό κίνημα, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, έφερε αποτελέσματα: 

Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε ΠΟΤΕ !!!

Είτε κάποιος τον συμπαθεί είτε τον αποστρέφεται, το μόνο βέβαιο είναι πως ο Ιωσήφ Στάλιν άφησε για πάντα ανεξίτηλο το όνομα του στις σελίδες της ρωσικής ιστορίας.

Πάνω από το 50% (το υψηλότερο από ποτέ) των Ρώσων βλέπει θετικά τον σοβιετικό ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν και τον ρόλο του στην ιστορία της χώρας, αποκαλύπτει μια νέα δημοσκόπηση.

"Προοδευτικά μέτωπα" ,το δίχτυ των αστών

Η αστική δημοκρατία δεν μπορεί να εξαλείψει τον φασισμό, αντίθετα, ενίοτε στρώνει τον δρόμο του

Σάρκα από τη σάρκα του καπιταλισμού η αστική δημοκρατία και ο φασισμός, μάχονται μεταξύ τους για το ποιος, πιο καλά θα υπηρετήσει το σύστημα. Ο ένας δεν μπορεί ποτέ να εξαλείψει τον άλλον γιατί και οι δύο είναι τέκνα του συστήματος που τους γεννάει για τους σκοπού του και δεν θα άφηνε ποτέ ένα από τα δύο τέκνα του να εξαφανιστεί.

Νεοφιλελέ Αυνανισμός

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια πως η σάτιρα των Ράδιο Άρβυλα κυμαίνεται στην καλύτερη μεταξύ ντεμέκ απολίτικ καφενειακού χαβαλέ και αντιδραστικών ιδεολογημάτων. Όπως είχε κλειδώσει και στο στοίχημα, η μετακίνησή της παρέας στη συχνότητα του ΣΚΑΪ σήμανε και την πλήρη “απελευθέρωση” της πηγαίας νεοφιλελεύθερης φλέβας τους, τσακίζοντας κόκκαλα.

Πόσο σκληρή είναι η προσφυγιά;

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ  ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΝ ΛΑΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΤΗΝΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΠΟΤΕ Η ΦΥΣΗ 

Πόσο σκληρή είναι η προσφυγιά;
Τόσο σκληρή είναι η προσφυγιά.
[Εγκαταλείποντας τη Συρία. Παίρνοντας μαζί ό,τι πολύτιμο πρέπει να σωθεί.]

Αναρωτήθηκες ποτέ πως είναι να φεύγεις; Πως είναι να πρέπει να φύγεις; Να βάλεις σε μια τσάντα δυο πράγματα μόνο, γιατί άλλα δεν μπορείς; Πως είναι να φοράς ένα σωσίβιο, να στριμώχνεσαι σε μια βάρκα που ξέρεις πως μπορεί να τρυπήσει ή να μπάσει νερό, ν’ αναρωτιέσαι αν θα φτάσεις, να βλέπεις τα κύματα να σε σκεπάζουν, να φτάνεις, να σε μαζεύουν οι λιμενικοί ή οι ψαράδες, εσένα, τα παιδιά σου και την τσάντα σου, να σε τρέχουν σε αστυνομικά τμήματα για να τους πεις ποιος είσαι, να σε πετάνε σε καταυλισμούς ή χοτσποτ, να σου σερβίρουν φαγητό κρύο, πάντα κρύο σε πλαστικό σερβίτσιο, να περιμένεις στη σειρά για τουαλέτα, να ψάχνεις μια σερβιέτα ή μια πάνα για το παιδί σου, φάρμακο ή γιατρό, να σε βρίζουν και να σου φωνάζουν, «λάθρε, λάθρε φύγε», να νευριάζουν που δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα που σου μιλάνε, να είσαι ξένος, συνέχεια ξένος, να περιμένεις για άσυλο, να είσαι άνεργος ενώ είχες τη στρωμένη τη δουλειά σου, να μη σπουδάζεις, να μην ερωτεύεσαι, να μην κάνεις έρωτα, να μην πηγαίνεις να κουρευτείς, να ζητάς ψαλίδι για να κόψεις τα νύχια σου και μια χτένα να ξεμπλέξεις τα μαλλιά σου, να φοβάσαι, να κρυώνεις, να μην σου επιτρέπεται να ταξιδέψεις, να μην μπορείς να δεις άλλη χώρα, άλλη πόλη, να είσαι εγκλωβισμένος εδώ, εδώ για όσο θέλουν εκείνοι, να ξυπνάς τα βράδια με εφιάλτες, ν’ ακούς τις βόμβες, να βλέπεις νεκρούς, η πόλη σου ρημαγμένη, το σχολείο των παιδιών σου γκρεμισμένο, η αυλή σου καμμένη, όλα ξεράθηκαν, όλα, τα λουλούδια σου ξεράθηκαν, ν’ αφήνεις πίσω το σκυλί σου κι η γάτα σου πέθανε πάει καιρός, κείνα τα πουλιά που άκουγες στα δέντρα σου σίγησαν κι αυτά, η μάνα δεν θα σε ξαναδεί, μήτε κι ο πατέρας.

Αναρωτήθηκες ποτέ πως είναι να κλειδώνεις το σπίτι σου για πάντα; Να βάζεις το κλειδί, να το γυρνάς και να φεύγεις; Να φεύγεις μακριά γιατί το σπίτι σου, άσυλο δεν μπορεί πια να σου προσφέρει. Αναρωτήθηκες ποτέ πως είναι να ψάχνεις καταφύγιο;

Γιάννα Κούκα (fb)

πηγη 

Ιδεολογικοί Πατροκτόνοι

Με τον Καρολο να ξυπνας με τον Καρολο να κοιμασαι 

Το μήλο δεν πέφτει πάντα κάτω απο την μηλιά ομως ειναι ενα φαινόμενο προς διερεύνυση η κατάληξη των απογόνων τετοιων τεράστιων προσωπικοτήτων της ματωμένης Ιστορίας του τόπου μας ..

Τέκνα Πλουμπιδη, Λοΐζου, Μπελογιαννη, Ζαχαριαδη, εγγονός Π. Κοκαλη...

Καταρχήν να πούμε οτι ο δρόμος που επιλέγει καθε ανθρωπος είν αυτονομος και μοναδικός κι επιλογή απόλυτα δική του ανεξάρτητα απο καταγωγές και κληρονομικότητες .Οπως και η κριση του κοινου .Οταν προκειται για ΗΡΩΕΣ ΑΠΑΡΤΑ ΒΟΥΝΑ της Ιστοριας να πουμε οτι αυτοι επέλεξαν συνειδητά τον ανηφορικό αυτον δρόμο κι οχι κατα΄τυχη .

Στην ταξική πραγματικότητα που ζούμε ολοι ,δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά  στον κάθε ανθρωπο ...

Στον δικό μας ΚΟΚΚΙΝΟ Νίκο

(Το παλτό που φορούσε ο Νικος Μπελογιάννης τη στιγμή της εκτέλεσής του.)

''Κι όταν σ' έστησαν στον τοίχο δε δείλιασες.
έσφιγγες ακόμα μες στα χέρια σου, εκείνο 
 το κόκκινο γαρύφαλλο, του μέλλοντος...
Ηξερες πως οι σφαίρες ανοίγουν πληγές, 
ήξερες πως οι σφαίρες σκοτώνουν το σώμα 
 όμως η ιδέα - το 'ξερες - απομένει ανέγγιχτη...
 Γιατί είναι πάνω από τα αποσπάσματα 
γιατί στέκεται πάνω από το παρόν,
 απ' το παρελθόν κι απ' το μέλλον.''



Η ώρα είναι 3 μετά τα μεσάνυχτα, το ημερολόγιο γράφει 30 Μάρτη 1952. Στις φυλακές της Καλλιθέας επικρατεί νεκρική σιγή. Ακούγονται τα βαριά βήματα του δεσμοφύλακα. Φτάνει στο κελί του Νίκου Μπελογιάννη. Το ξεκλειδώνει, τον ξυπνάει. Δίπλα του στέκει, όπως ένα μακάβριο φάντασμα, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλης. Διαβάζει στον Μπελογιάννη την απόφαση να τον οδηγήσουν μαζί με τους συγκρατούμενούς του Ν. Καλούμενο, Η. Αργυριάδη και Δ. Μπάτση, στην εκτέλεση. Στις 3 και 20 η φάλαγγα βγήκε από τις πόρτες των φυλακών κατευθυνόμενη με δαιμονισμένη ταχύτητα προς το «συνήθη τόπο των εκτελέσεων», το Γουδί.
Το απόσπασμα παρατάσσεται με τα όπλα «επί σκοπόν». Είναι σκοτάδι ακόμα. Οι αρχιδήμιοι στρέφουν τους προβολείς των αυτοκινήτων στα πρόσωπα των μελλοθανάτων. Ωρα 4 και 12 λεπτά. Ακούγονται οι δολοφονικές ομοβροντίες. Το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα ολοκληρώθηκε.
Οι εφημερίδες θα γράψουν, ότι ο Μπελογιάννης είχε ακούσει ήρεμος μ' ένα πικρό χαμόγελο, την καταδίκη του σε θάνατο, αποχαιρέτησε τους συγκρατουμένους του στις φυλακές και μπρος στο εκτελεστικό απόσπασμα αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ζητωκραύγασε για το ΚΚΕ και έπεσε από τις σφαίρες του αποσπάσματος. Ηταν 37 χρόνων.

"ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ "

Πέτρος Κόκκαλης: «Πρέπει να πεθάνουμε συνεπείς με τον εαυτό μας και με τους αγώνες μας»

 Ο Πέτρος Κόκκαλης γεννήθηκε το 1896 στη Λιβαδειά και ήταν το δεύτερο παιδί του Σωκράτη Δημ. Κόκκαλη από την Αράχωβα, γυμνασιάρχη του μοναδικού τότε Γυμνασίου της Λιβαδειάς και της Πολυξένης Νάκου, της οποίας ο θείος, Λουκάς Νάκος, έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου. Προπάππος του γυμνασιάρχη Σωκράτη Κόκκαλη ήταν ο Λουκάς Αλεξάνδρου Κόκκαλης, ο οποίος στις 8 Μαΐου 1821 πολέμησε μαζί με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο στη μάχη στο Χάνι της Γραβιάς και υπήρξε ένας από τους πληρεξούσιους της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας το 1827, που κάλεσαν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει την Ελλάδα.

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Βέρνης στην Ελβετία όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (1919). Ακολούθως, από το 1919 ως το 1928 εργάστηκε στην χειρουργική κλινική του Πανεπιστημίου του Μονάχου ως βοηθός του διαπρεπή καθηγητή Φέρντιναντ Ζάουερμπρουχ, που θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους χειρουργούς του 20ου αιώνα. Το 1929 ο Πέτρος Κόκκαλης επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής της «Κλινικής Αθηνών» και του νοσοκομείου «Ελπίς». Παράλληλα, έγινε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής χειρουργικής στο «Αρεταίειο» Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθηνών.

Στο Αλβανικό Μέτωπο υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης Υγειονομικού. Το 1942 έχασε την Έδρα του στο Πανεπιστήμιο λόγω της συμμετοχής του στο ΕΑΜ και στην Αντίσταση. Συμμετείχε στην ΠΕΕΑ, την Κυβέρνηση του Βουνού, ως γραμματέας (υπουργός) Κοινωνικής Πρόνοιας και Παιδείας.

Μετά την Απελευθέρωση, αναχώρησε αρχικά για το Παρίσι, αλλά το 1946, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε υπουργός στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Ως βασικός συνεργάτης του Νίκου Ζαχαριάδη, ήταν υπεύθυνος του προγράμματος αποστολής παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες από τον ΔΣΕ.

Το 1949 μετά την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όπου συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αιμοφόρων Αγγείων της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών, της οποίας έγινε μέλος. Επίσης έγινε προσωπικός φίλος του ηγέτη της χώρας, Βάλτερ Ούλμπριχτ.

Πέθανε από έμφραγμα μυοκαρδίου το 1962 στο Ανατολικό Βερολίνο. Γιος του είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Το 1951, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε πει σε στελέχη του ΚΚΕ για τον Πέτρο Κόκκαλη: «αν ο Κόκκαλης ήταν στην Ελλάδα, έπρεπε να ήταν πρωθυπουργός. Είναι ο καλύτερος από όλους».

Απο ΚΑΤΙΟΥΣΑ