Πήγα αρχικά με χαμηλές προσδοκίες να δω το Υπάρχω.
"Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά, πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη", όπως έγραψε ο Κραουνάκης. Χάθηκα σε μια άλλη εποχή...
Στο τέλος κατέληξα να κλαίω.
Η ταινία αξίζει. Το φινάλε είναι καθηλωτικό και συναισθηματικά φορτισμένο.
Δεν αναφέρεται πουθενά η συνεργασία του με τον Μίκη, με τον Λεοντή, με τον Βίρβο, Τσιτσάνη, Χατζηδάκη κλπ.
Συνεργασίες που έγιναν δίσκοι πριν το Υπάρχω.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο γεγονός ότι ο Καζαντζίδης ενδιαφερόταν για τα κοινά και το πώς ζει η εργατική τάξη όχι μόνο μέσα από τα τραγούδια του. Ήταν πχ υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ΚΚΕ.
Επίσης, γίνεται μια πολύ μικρή νύξη στην Μακρόνησο και στο πολύ ξύλο που έφαγε που του άφησε προβλήματα.
Aφήνει στον θεατή να εννοηθεί ότι όλα καλά και άγια με τον Μάτσα με την υπογραφή του συμβολαίου, όταν στα μετέπειτα χρόνια έδωσε μεγάλη μάχη για να αποδεσμευτεί από το συμβόλαιο του Μάτσα, αυτό που όπως έλεγε το υπόγραψε "υπό την απειλή των eβραϊκών όπλων".
Δε δίστασε να τα βάλει ως και με το Ιsραήλ, γιατί έβλεπε μια προσπάθεια παραγκώνισης οτιδήποτε γνήσια λαικού, οτιδήποτε είχε να κάνει με τον πόνο και τα βάσανα του εργαζόμενου λαού και προώθησης μέσω της δισκογραφικής του Μάτσα (ΜΙΝΟΣ) ενός άλλου είδους τραγουδιστών και μουσικής πιο ανάλαφρου που δεν αγγίζει τη μεγάλη μάζα του λαού (οι μουσικές εξελίξεις τον δικαιώνουν).
Ο Καζαντζίδης είναι ο μοναδικός Έλληνας τραγουδιστής που πήγε να ακούσει ιδίοις ωσι ο Φρανκ Σινάτρα στη Νέα Υόρκη για να διαπιστώσει το "φαινόμενο Καζαντζίδης".
Όταν κυκλοφόρησε η Μαντουμπάλα/Δυο πόρτες έχει η ζωή" έκανε πωλήσεις που έφτασαν τις 100.000, όταν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν ούτε 40.000 πικάπ!
Η Λίτσα Διαμάντη είχε πει πως ο κόσμος πρώτα αγόραζε τον δίσκο του Στέλιου και μετά το πικάπ!
Από το δίσκο αυτό πλούτισε η δισκογραφική Columbia, ενώ ο Καζαντζίδης έβγαλε μόλις 1000 δρχ.
Στον Καζαντζίδη χρωστούν πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές, αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθειά του είχε επιτυχία παρότι πολλοί συνάδελφοι του λούφαξαν όταν έδινε τη μεγάλη μάχη.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας είχε πει ότι "με μια κίνηση ο Καζαντζίδης καθάρισε για όλο το σινάφι".
Σταμάτησε τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα, στο πικ της καριέρας του, ενώ μπορούσε να βγάλει λεφτά με τη σέσουλα, γιατί αποστρεφόταν τους νεόπλουτους που τα έσπαγαν, ένα νέο είδος ανθρώπου που ξεφύτρωνε στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας.
Δεν ανεχόταν την ασυδοσία των μαγαζατόρων που ανέβαζαν τις τιμές των ποτών και έριχναν την ποιότητα του φαγητού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάει ο εργάτης να τον ακούσει. Δεν ήθελε να τραγουδάει για τους πλούσιους που πήγαιναν να τον ακούσουν. Τους έφτυνε κατάμουτρα.
Τα έβαλε ακόμη και με τους μπράβους της νύχτας που απαιτούσαν να τους πληρώνει για "προστασία" του!
Απαιτούσε στα κέντρα που τραγουδούσε να μην κάθονται οι τραγουδίστριες σαν κονσοματρίς στα τραπέζια των πλούσιων κυρίων (τέτοιος μισογύνης).
Η χούντα του λογοκρίνει το 90% των τραγουδιών του. Δεν ήταν μόνο ο Θεοδωράκης απαγορευμένος, αλλά και ο Καζαντζίδης. Του έκοψαν όχι μόνο τα πολιτικά και τα λαικά, αλλά και τα ερωτικά τραγούδια!
Τον φορολόγησαν αναδρομικά με πρόστιμο 8 εκ δρχ!
Είχε έρωτα με τους Έλληνες μετανάστες, γιατί εκτιμούσε πολύ το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι όλη μέρα δούλευαν μέσα στα ορυχεία και τα εργοστάσια, έβγαζαν τα μαύρα ρούχα της δουλειάς, για να βάλουν ένα καθαρό πουκάμισο και να έρθουν κουρασμένοι να τον ακούσουν με τα μουτζουρωμένα χέρια τους.
Να ακούσουν τη ζωή τους όλη μέσα από την θεική φωνή του "Στελάρα". Αυτό που μερικοί λένε την "κλάψα του" χωρίς να μπορούν να εννοήσουν τον πόνο του άλλου.
Όλα όσα αποσιωπούνται στην ταινία μαζί με αυτά που προβάλλονται είναι αυτά που διαμόρφωσαν τον Στέλιο Καζαντζίδη και έκαναν έναν ολόκληρο λαό να παραληρεί, εντός και εκτός Ελλάδας.
Ο Καζαντζίδης σε αντίθεση με άλλους δεν ξέχασε ποτέ ότι ήταν ο γιος του πρόσφυγα, του αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, του δολοφονημένου κομμουνιστή πατέρα του, ότι ήταν ο εργάτης, ο οικοδόμος, ο χαμάλης, ο ψαράς με τη θεία φωνή που όπως έλεγε ο Μίκης:
"Αυτός ο τόνος που µας δίνει µ’ αυτήν τη φοβερή φωνή δεν οφείλεται στο µέταλλο που έχει η φωνή του, αλλά στην καρδιά που κουβαλάει µέσα της. Αυτός έχει µέσα του ήχους και φωνές όλων µας… Ήχους και φωνές αιώνων!".
"Υπάρχω" λοιπόν. Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι η αρχή και το φινάλε, μας σημάδεψαν, είναι αυτοί που δε θα τους σβήσει η λήθη ποτέ και θα υπάρχουν στα τραγούδια που ακούμε στη χαρά μας και στη λύπη...
Αφήνω εδώ και την κριτική του 902.gr για την ταινία για όποιον ενδιαφέρεται.
Καλή χρονιά με ειρήνη και υγεία!
Κ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου