Οταν απ την Ρουαντα ως το Σουδαν και απο τον Περσικο ως το Αφγανισταν συμμετεχουν ελληνικες στρατιωτικες δυναμεις στην
κατοχη και διεθνη ελεγχο αυτων των χωρων ,κι απ την αλλη Ελληνικες επιχειρησεις διαπλεκονται με τις αστικες ταξεις γειτονικων χωρων και μαλιστα υπο την μορφη μονοπωλιων στις χωρες αυτες
ειναι αποριας αξιον πως υπαρχουν Ελληνες "αριστεροι "και "κομμουνιστες" που δε αποδεχονται τον ιμπεριαλιστικο ρολο της Ελλαδας
.Δεν εχουν διαβασει κι αν το εχουν διαβασει δεν το εχουν κατανοησει τον "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ " του Λενιν ουτε την λειτουργια
της Πυραμιδας του σε παγκοσμια βαση .Τοτε που ο ηγετης αυτος του κομμουνιστικου κινηματος αποδεικνυε οτι ως κι η ...Ελβετια
συμμετειχε στην ιμπεριαλιστικη πυραμιδα αυτοι σημερα μοιαζουν να θιγονται περισσοτερο κι απο τους ντοπιους αστους οταν λες
οτι κι η Ελλαδα ειναι ιμπεριαλιστικη χωρα .Με την αρνηση τους να δεχτουν αυτο στην ουσια βγαζουν λαδι την ντοπια αστικη ταξη
και την απαλλασουν απο ενα ρολο που της εχει αναθεσει ο Ιμπεριαλισμος αποδεχομενος την στην παγκοσμια πυραμιδα του.
Εδω και 100 και πλεον χρονια εχει που περασε ο καπιταλισμος στο επομενο και ανωτατο σταδιο του και πλεον μιλαμε για καταμερισμο
"εργασιας" μεταξυ των αστικων ταξεων που πλεον εχει αγκαλιασει ολη την Υφηλιο και αναλογως του ρολου που εχει
επιλεξει το ΚΕΝΤΡΟ η καθε χωρα συμμετεχει λιγο εως πολυ σ αυτον .Η οικονομικη διεισδυση και ο ελεγχος ολων των οικονομιων
ειναι το πρωτο χαρακτηριστικο αυτου του νεου σταδιου ,επεται η στρατιωτικη επιβολη και η διακυβερνηση καθε χωρας .
Το γαιτανακι του Ιμπεριαλισμου απλωνεται στο δικαστικο συστημα την αστυνομικη επιβολη και σε καθε πτυχη της κοινωνκης ζωης μιας χωρας
Αν δεν το δεις σαν παγκοσμιο ενιαιο συστημα που μοιραζει ρολους σε δικους του και να το αντιμετωπισεις και ενιαια τοτε κανεις μια τρυπα
στο νερο και κυνηγας ανεμομυλους παρεα με τον Παντσο σου !!
Χρεος του κ.κινηματος και καθε τοπικου ΚΚ να αρχιζει να ξηλωνει την Πυραμιδα τους αλλα πρωτα απ ολα να ξεδιαλυνει το τεραστιο αυτο ιδεολογικο ζητημα και να γνωρισει τον ΕΧΘΡΟ σημερα ...
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ
https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.htmlhttps://cognoscoteam.gr/1882-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2/ ΟΥΦΦΦΦΦΦΦ....... Πάντα είσαι άψογος.. Τι σου φταίνε οι Μανιαδάκηδες χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.902.gr/eidisi/kosmos/257185/dimosiopoiisi-eggrafoy-gia-apopeira-dolofonias-toy-raoyl-kastro-apo-1960Στις εκατοντάδες απόπειρες δολοφονίας που οργάνωσαν οι ΗΠΑ και οι μυστικές υπηρεσίες τους σε βάρος των ηγετών της κουβανικής επανάστασης (ο Φιντέλ Κάστρο αντιμετώπισε 638 απόπειρες σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες!), ήρθε να προστεθεί χθες και η δημοσιοποίηση της παλαιότερης δολοφονικής απόπειρας που έχει γίνει ως τώρα γνωστή: Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που μεταφορτώθηκαν χθες στον ιστότοπο του ινστιτούτου National Security Archive με έδρα την Ουάσινγκτον αποκαλύπτουν ότι το 1960, μόλις ένα χρόνο μετά την επικράτηση της επανάστασης στην Κούβα, η CIA επιχείρησε να δολοφονήσει τον Ραούλ Κάστρο...... Απο την μία μεριά οι Καπιταλιστές με επικεφαλής τις ΗΠΑ σε πλήρη επιθετικότητα και απο την άλλη μεριά το Δ.Κ.Κ κατεστραμμένο και η ΕΣΣΔ σε πορεία καταστροφής μετά την 5η Μάρτη του 1953. Το έγκλημα της Οπορτουνιστικής αντεπανάστασης φωτίζεται συνεχώς με προβολείς. ...πασιφισμός αταξικό κράτος μονομερής αφοπλισμός Τσίρκο των αδεσμεύτων.... Οτι χαρακτηρισμό και να δώσεις είναι λίγος για τα ...λουλούδια... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρτε και τους γνήσιους "επαναστάτες" της μικροαστικής φακής:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πολεμικό τοπίο η περιοχή, βάση των φονιάδων η χώρα. Κάτω η ιμπεριαλιστική εξάρτηση - Όχι στον πόλεμο! 17 Απρ. 2021"
....Ζήτω η ...ιμπεριαλιστική(;) ανεξαρτησία!
Η, μήπως σκέτη αστική "ανεξαρτησία";
Πάλι με ..μπέρδεψαν οι "σύντροφοι"!
Μήπως μπορεί κάποιος να βοηθήσει;
Τι να σου κάνουν, μετά, και οι φτωχοί ρεφορμιστές μας;!
Ακολουθούν τους "επαναστάτες" του αείποτε Μάο!
"Εξάρτηση" νάναι, ...κι ό,τι νάναι!
Το παν είναι να μην κόψουμε τον ομφάλιο λώρο, που μας συνδέει (και μας τρέφει) με τη μήτρα της Αστικής Τάξης.
Αγαπητέ συναγωνιστή ο Λένιν μηλαει για αλυσίδα ή πυραμίδα είναι παραλλαγή made in ΚΚΕ. Ελληνικός ιμπεριαλισμος σήμερα δεν υπάρχει κι όποιος τα λέει αυτά είναι για γέλια. Η Ελλάδα υπήρξε περίοδος που λητουργησε σαν ιμπεριαλιστικη δύναμη το 1ο μισό του περασμένου αιώνια τοτα που υπήρχε και αστική τάξη που είχε να κερδίσει τη μερίδα του λέοντος από την οποία λοια. Σήμερα ακόμη και χώρες ισχυρές τινουν να γίνουν παρακολουθηματα μεγαλύτερων ισχυρότερων ιμπεριαλιστων λοιτουργουν ως ιπποκομοι ξένων αφεντικών. Ξαναδιάβασε τον Λένιν για τις εξαρτημένες χώρες και δες ποσο καλά περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα το κλοτσοσκουφι των δανειστών την εξάρτηση που όλο και βαθαίνει στα όρια της κατοχής. Ξανά διάβασε και τον Μπελογιάννη το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα είναι πολύ διδακτικό σκέψου τότε που γραφόταν υπήρχε και ρόλος για το ελληνικό κεφάλαιο το οποίο σήμερα δεν το βρίσκεις σχεδόν σε κανένα κλάδο της οικονομίας πλην ναυτιλίας όπου είναι μονοπώλιο. Δεν έχω αρνητική διάθεση για το κόμμα αλλά η αντικειμενική προσέγγιση είναι το διαβατήριο για την ορθή δράση αλλιώς μόνο σφάλματα θα βγαίνουν και θα ψάχνουμε την αιτία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρωτο μισο φασκεις στο αλλο μισο αντιφασκεις αν το καταλαβες .Ο Λενιν μιαει ξεκαθαρα για πυραμιδα κι οχι αλυσιδα και μαλιστα για να γινει πιο κατανοητος φερνει και το παραδειγμα της ....Ελβετιας !!! Εν πασει περιπτωση σε παραπεμπω στο σχοιο του Σεχταρ παραπανω
ΔιαγραφήΕπειτα η ιδεα που εχεις για την Αστικη Ταξη μας ειναι εκ των ουκ ανευ !! Οι αστοι μας μια χαρα εχουν εισβαλει σε χωρες οπως οι Βαλκανικες ,της μεσης ανατολης ,της Αφρικης και τις Ασιας και οχι μονο οι Εφοπλιστες και μαλιστα σαν ηγετικες μονοπωλιακες δυναμεις σε πολλες απ αυτες .Με την αντιληψη που εχετε για αυτους τους αποενοχοπειται και τους βγαζετε λαδι,με μια τετοια αντιληψη τι να σου κανει και η κατανοηση του Λενιν !!
ΔιαγραφήΟ Μπελογιάννης στο βιβλίο του μιλάει για Ελληνικό Σλαβικό και Βουλγάρικο Ιμπεριαλισμό που όρμησαν στην Μακεδονία το 1912 και έσφαξαν εθνότητες που ζούσαν για αιώνες εκεί. Ο ΛΕΝΙΝ στο αθάνατο έργο του που ...δεν πάγωσε στο χρόνο.... μιλάει για Ιμπεριαλιστική πυραμίδα στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις αλληλεξάρτησης και διαφορετική θέση στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Διάβασε λοιπόν τον ΛΕΝΙΝ θα σε βοηθήσει πολύ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΚάνε κουμάντο όπως σχολιάζεις εδώ χωρίς λογοκρισία να μπορούμε και οι Κομμουνιστές να σχολιάζουμε σε μπλογκ σαν αυτό που έβαλε ο Σεχτάρ. ΕΝΤΑΞΕΙ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή...Στο «Στενογράφημα της Συνόδου της Βαλκανικής Γραμματείας από κοινού με αντιπροσώπους Βαλκανικών χωρών - 12 Ιούνη 1929» διαβάζουμε από την ομιλία του Ανδρόνικου Χαϊτά (με το ψευδώνυμο Σιφναίος), Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ: «Υπάρχει η αντίληψη σε μερικούς συντρόφους ότι η ελληνική αστική τάξη είναι γονατιστή, είναι υποταγμένη στο γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο, ότι το γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο τη σπρώχνουν στον πόλεμο, κι αυτή η φτωχή με τη θέλησή της ή χωρίς θα πάει (φωνή: θέλει, δεν θέλει…) (φωνή: φτωχή ελληνική αστική τάξη, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Εάν θα μπορούσαμε να τη βοηθήσουμε θα το κάναμε)»30.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/...... Ρε την ...φουκαριάρα μιλάμε για δράμα χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΕχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
ΔιαγραφήΤο Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αγαπητέ Θάνο Γ. (18 Απριλίου 2021 - 5:27 μ.μ.) όσο και να διαβάζω τον Λένιν δυσκολεύομαι να κατανοήσω, πότε και πως μια χώρα ...παύει(;) να είναι ιμπεριαλιστική! Τόσο, που υποψιάζομαι πως παρερμηνεύεται μέχρις ακυρώσεως η θεωρία του για τον Ιμπεριαλισμό σαν "Νεότατο στάδιο του Καπιταλισμού" ("КАКЪ НОВѢЙШІЙ ЭТАПЪ").
ΔιαγραφήΝα σου θυμίσω, πως, τότε, που, όπως παραδέχεσαι, η ελληνική αστική τάξη "λειτουργούσε"(;!) σαν ιμπεριαλιστική, ήταν επίσης "κλοτσοσκουφι των δανειστών" και "στα όρια της κατοχής."; Ηταν στον ΔΟΕ όταν έκανε τον "Μακεδονικό Αγώνα" και την Μικρασιατική Εκστρατεία.
Εγκλωβίζεστε (οι καλόπιστοι οπαδοί της "εξάρτησης") σε μορφές, που σας κρύβουν την ουσία: Σήμερα σε όλες τις χώρες έχουν επικρατήσει οι σύγχρονες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, που είναι μονοπωλιακές, κι αυτό είναι που προσδιορίζει την φύση, την ουσία των προς επίλυση προβλημάτων. Είναι περιθωριακός, π.χ. σ' εμάς εδώ, ο ρόλος των περίπου ~800.000(!) μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που λειτουργούν η ψυχορραγούν στα πλαίσια, που καθορίζει η μονοπωλιακή αγορά με τα μεγαθήριά της. Θες να το λές αυτό εσύ "εξάρτηση" η όπως αλλιώς - δεν έχει καμιά σημασία.
Σημασία έχει, πως πια δεν υπάρχει δρόμος πισωδρόμησης σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης του Καπιταλισμού και αντιστοίχων σχέσεων παραγωγής, οπότε προς τι όλη αυτή η "εξαρτησιολογία";
Ο Καπιταλισμός δεν έχει πλέον μέλλον και μόνο συφορές μπορεί πια να φέρνει στους εργαζομένους.
To KKE σε αυτό το θέμα είναι μερικές δεκαετίες μπροστά από την υπόλοιπη ελληνική Αριστερά.
------------------------------------
Γενικά το θέμα έχει εξαντληθεί. Αν ενδιαφέρεσαι για τις αντίθετες απόψεις ένθεν και ένθεν, και έχεις υπομονή, δες κι εδώ ένα θηριώδη διάλογο:
Η στρατηγική του ΚΚΕ και η πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες
http://sfyrodrepano.blogspot.com/2017/03/blog-post_21.html?commentPage=2
Θάνος Γ.18 Απριλίου 2021 - 5:27 μ.μ
ΔιαγραφήΤα 5 γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου:
1) Συγκέντρωση παραγωγής και κεφαλαίου, με συνέπεια δημιουργίας μονοπωλίων σε κάθε κλάδο της καπιταλιστικής οικονομίας.
Υπάρχει κλάδος της ελληνικής οικονομίας που να μην ελέγχεται από μονοπώλια; Φυσικά και όχι
2)Συγχώνευση τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου και δημιουργίας του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Στα ΔΣ των μεγαλύτερων πχ ελληνικών εταιρείων, βρίσκοντα μέλη των τραπεζών και στα ΔΣ των τραπεζών βρίσκονται μέλη βιομηχανιών
3) Εξαγωγή κεφαλαίων > εξαγωγή εμπορευμάτων
Απόβαση στα Βαλκάνια για ελληνικές επιχειρήσεις - που βλέπουν ευκαιρίες
https://www.sofokleousin.gr/apovasi-sta-valkania-gia-ellinikes-epixeiriseis-pou-vlepoun-eykai
4) συγκρότηση διεθνών μονοπωλιακών ενώσεων
Η Ελλάδα είναι μέλος πχ στην ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κτλπ.
5) έχει τελειώσει το εδαφικό μοίρασμα της Γης.
Τώρα πραγματικά πιστεύεις ότι η Ελλάδα δεν είναι ιμπεριαλιστική χώρα;
"...την Ελλάδα του σήμερα το κλοτσοσκουφι των δανειστών την εξάρτηση που όλο και βαθαίνει στα όρια της κατοχής".
Υ.Γ. Προφανώς το Ηνωμένο Βασίλειο, η Τουρκία, η Ρωσία, η Βραζιλία και η Κορέα, έχουν γίνει κλοτσοσκούφη των δανειστών, καταφεύγοντας στο ΔΝΤ.
https://www.newsbomb.gr/oikonomia/story/688669/poies-xores-exei-sosei-to-dnt-mikri-istoriki-anadromi-ston-ektelesti-ton-ethnikon-oikonomion
Θοδωρη σ ευχαριστουμε για το ιδεολογικο ξεσκαρταρισμα .Πολυς κοσμος αδυνατει να κατανοησει το ΓΕΝΙΚΟ με το ΕΙΔΙΚΟ στο θεμα τι ειναι Ιμπεριαλισμος .Τα 5 γενικα χαρακτηριστικα που ανελυσε ο Λενιν ειναι γνωρισματα του ΓΕΝΙΚΟΥ και πολλοι νομιζουν οτι βαζοντας τα ειδικα σε χωρες αυτες δεν πληρουν τις προυποθεσεις .Πισω ομως απο την οικονομικη αυτη αληθεια κριβεται και μια υποβοσκουσα εθνικιστικη αντιληψη των "αντιρρησιων" γιατι "θιγεις την χωρα τους" .Ετσι το εκλαμβανουν στην ουσια !!
Διαγραφή....Ποια ιδεολογικοπολιτική ενότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τυχαίο ότι στη θέση 23 διαβάζουμε: «Η ιδεολογικοπολιτική ενότητα στο Κόμμα είναι κατακτημένη σήμερα περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο, όμως δεν πρέπει να εφησυχάζουμε».
Πρόκειται για κομπασμό τον οποίο καλό θα ήταν να αποφεύγει κανείς ακόμη κι αν πραγματικά πιστεύει ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Επιπλέον, όταν έχεις στα χέρια σου τον τίτλο ενός κόμματος που καθοδήγησε με το όπλο στο χέρι την εθνική αντίσταση, που ηγήθηκε της μίας πλευράς σε έναν εμφύλιο πόλεμο και που έζησε περιόδους όπως η μετεμφυλιακή, καλό είναι να μην κάνεις τέτοιες ανόητες συγκρίσεις.
Παρόλα αυτά χάριν συζητήσεως θα μπούμε στον πειρασμό να δεχτούμε πως στο σημερινό ΚΚΕ «η ιδεολογικοπολιτική ενότητα στο Κόμμα είναι κατακτημένη σήμερα περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο».https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/politiki/2668-pano-sto-proto-teyxos-ton-theseon-tis-ke-tou-kke-gia-to-21o-synedrio......... Η Πλήρης δικαίωση των θέσεων για το 21ο συνέδριο του ΚΚΕ απο τον ...ιστορικό της αυγής των ...συντακτών του σύριζα. Ακριβώς επειδή έχουμε τον τίτλο του ΚΚΕ βγάλαμε πολύτιμα συμπεράσματα απο την ιστορία και ιδιαίτερα την δεκαετία του 40 με τον Απελευθερωτικό ταξικό αγώνα. Ο Λαός πολέμησε με το όπλο στο χέρι την Αστικη τάξη και τους Γερμανούς συμμάχους της και όμως βρέθηκε μπροστά στην καταστροφή με αποτέλεσμα να μη διεκδικήσει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 σε επαναστατικές συνθήκες και με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Για αυτή την καταστροφή δεν βγάζει άχνα το Βαρίδι του Κάουτσκι και το κάνει συνειδητά. Γιατί το ΚΚΕ απο το 1935 ήταν εγκλωβισμένο στην λογική των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων.... έφτιαξε το ΕΑΜ σαν πολιτικό μέτωπο και όχι Κοινωνική συμμαχία και μπήκε στην Κυβέρνηση ...παπατζή... στην Καζέρτα. Αυτή ήταν η συνταγή της καταστροφής αυτή την σαπισμένη σούπα μας σερβίρει και σήμερα. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους έχουμε την καλύτερη Ιδεολογική και πολιτική ενότητα στα 102 χρόνια της ιστορίας μας. Γιατί για πρώτη φορά πετάχτηκαν έξω όλα τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι σαν το συγκεκριμένο συριζόπουλο. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 Καλή χώνεψη Μανιαδάκη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στη συνέχεια, οι 3 επιτροπές του Συνεδρίου κατέληξαν σε 5 αποφάσεις που εγκρίθηκαν από την Ολομέλεια. Η πρώτη ήταν η έγκριση της εισήγησης. Ακολούθησε η απόφαση για την επικαιροποίηση της αντίληψης του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της Κούβας, διαδικασία που επισημαίνεται ότι «στηρίζει τους κύριους μετασχηματισμούς για την ενοποίηση και τη συνέχεια της Επανάστασης με βάση τις δυνατότητές μας. Μεταξύ των κύριων μετασχηματισμών είναι: Η εδραίωση του ρόλου της σοσιαλιστικής ιδιοκτησίας όλων των ανθρώπων στα βασικά μέσα παραγωγής, η αναγνώριση και διαφοροποίηση των διαφορετικών μορφών ιδιοκτησίας και διαχείρισης που διασυνδέονται, η συνολική βελτίωση του συστήματος σχεδιασμένης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και του κράτους ως οργανωτή, συντονιστή και ρυθμιστή όλων των παραγόντων της οικονομίας, ιδίως η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων σε εδαφική βάση». Επίσης επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι «είναι απαραίτητο να αποτραπεί οι παραγωγοί και όσοι ασχολούνται με το εμπόριο, ανεξάρτητα από τη μορφή ιδιοκτησίας ή διαχείρισης, να προωθούν κακές πρακτικές, κερδοσκοπία και κινήσεις που αντιβαίνουν στα συμφέροντα και τις αρχές της κοινωνίας».https://www.902.gr/eidisi/kosmos/257421/oloklirothike-8o-synedrio-toy-kk. Αυτό το τελευταίο ότι θα έχουν καπιταλισμό αλλά θα περιορίσουν την ....κερδοσκοπία.. είναι όλα τα λεφτά. Σαν να μας λένε πως θα τετραγωνίσουν τον κύκλο. Πραγματικά μιλάμε για τραγωδία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.902.gr/eidisi/politiki/235055/1821-i-epanastasi-kai-oi-aparhes-toy-ellinikoy-astikoy-kratoys Καπιταλισμός το 1830 στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο 1882https://cognoscoteam.gr/1882-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2/ σύμφωνα πάντα με το ΑΘΑΝΑΤΟ έργο του μεγάλου δάσκαλου ΛΕΝΙΝ που ...δεν πάγωσε στον χρόνο.... Καλό διάβασμα.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/columnPage.do?columnId=342&publDate=18%2F4%2F2020&id=17851 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί φίλοι (και όλοι οι εχθροί, σκόπιμα αυτοί) "ξεχνούν" την διττή ταξική φύση των συγχρόνων εθνών, και πως την αξιοποιούν οι αστικές τους τάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κλωτσοσκούφι" δεν είναι καμιά αστική τάξη πλέον. Παρά τις μεταξύ τους αναπόφευκτες διαφορές και τις διαμάχες, συνεταίροι είναι όλοι τους και αδελφωμένοι στην εκμετάλλευση των Λαών τους.
Κόρακας κοράκου μάτι ποτέ δεν έβγαλε, ούτε πρόκειται να βγάλει. H ιστορία του Β'ΠΠ είναι πολύ διδακτική. Εβαλαν τους Λαούς τους να αλληλοσκοτωθούν, μέχρι και με πυρηνικές βόμβες τους μακέλεψαν και μετά ...τα βρήκαν σαν παληόφιλοι! Σα να μην έτρεχε τίποτε!
Ενας ήταν ο πραγματικός εχθρός: Το οργανωμένο και οπλισμένο προλεταριάτο, η ΕΣΣΔ!
Και σήμερα στο ίδιο στάδιο βρισκόμαστε, παρά την διάλυση της ΕΣΣΔ.
"Κλωτσοσκούφια" είναι οι εργάτες και όλοι οι λαοί του κόσμου, στα πόδια των συνεργαζομένων αστικών τους τάξεων, ντόπιων και ξένων χωρίς διάκριση.
Οι ταξικές αντιθέσεις. έχουν πια βάλει στην πάντα τις ενδο-αστικές, που γνωρίζουμε σαν "εθνικές", με την αστική έννοια του όρου "έθνος" και "εθνικός".
....Τα καταστατικά των σωματείων το αναφέρουν αυτό, και είναι κατάκτηση, δεκαετίες τώρα. Το πρόβλημα όμως της «σύγχυσης» και «ταύτισης ρόλων», που υπάρχει, ήρθε στην επιφάνεια τα τελευταία χρόνια, γιατί θεωρείται από την ΚΕ ορθό και «επαναστατικό» να κάνουμε γραμμή συσπείρωσης τη στρατηγική μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό έρχεται σε σύγκρουση με τον χαρακτήρα των συνδικάτων, αλλοιώνει τη φυσιογνωμία και τον ρόλο τους, τον ακυρώνει στην πράξη. Διευκολύνει έτσι τη διάσπαση, την επίδραση του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, υπονομεύει την προσπάθεια μαζικοποίησης των συνδικάτων, τη διεύρυνση δυνάμεων γύρω από το ΠΑΜΕ, όπως δείχνουν τα πενιχρά αποτελέσματα.
2) Του ρόλου και της σχέσης Κόμματος - συνδικάτων.
- Την ιστορική αποστολή δεν την εκπληρώνει το Κόμμα, αλλά η τάξη. Το Κόμμα δεν την υποκαθιστά. Αποτελεί την πολιτική της πρωτοπορία, με στόχο να την καταστήσει ικανή να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο.
- Μέσω των συνδικάτων επικοινωνεί με την τάξη. Γι' αυτό τα συνδικάτα πρέπει να μπορούν να συσπειρώνουν όλους τους εργάτες.
- Η εργατική τάξη, επειδή δεν απελευθερώνει μόνο τον εαυτό της αλλά όλα τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, αποτελεί τη μόνη τάξη που μπορεί και πρέπει να ηγηθεί στην οικοδόμηση κοινωνικής αντιμονοπωλιακής συμμαχίας, να συσπειρώσει και να διαπαιδαγωγήσει τα εκατομμύρια μέσα στους αγώνες για τα κοινωνικά τους δικαιώματα, για την υπεράσπιση της ειρήνης, της εδαφικής ακεραιότητας, την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών, να τα οδηγήσει, με την πολιτική πρωτοπορία του ΚΚΕ, στον δρόμο της ανατροπής του καπιταλισμού.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11205858...... Ασφαλώς και πάμε καλά ποτέ δεν είμαστε καλύτερα ξεκινώντας απο τον Φλεβάρη του 1991. Το ότι κάθε μέρα χρειάζεται να γινόμαστε καλύτεροι θα το πετύχουμε πάνω σε αυτή την γραμμή και Στρατηγική και όχι γυρνώντας στο ...παρελθόν... Τα εμπόδια που προβάλει ο Καπιταλισμός με όχημα τον οπορτουνισμό δεν σημαίνει πως εμείς πρέπει να σταματήσουμε να δουλεύουμε στην Ιδεολογική πάλη και ζύμωση την στρατηγική μας μέσα στα Σωματεία και στο ΠΑΜΕ και να το μετατρέψουμε σε ...πολιτικό μέτωπο.... οπορτουνιστικό χυλό. Δεν κάνουμε αταξικό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αντικαπιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό κάνουμε. Οποιος ονειρεύεται επιστροφή στα πριν το 1991 να τα ξεχάσει... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Πραγματικά διασκεδάζω με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις και με παραπομπές για τον ιμπεριαλισμό και πόσο ιμπεριαλιστικη είναι η Ελλάδα του 2021. Δεν χρειάζεται σύντροφοι να κατεβάζετε τόμους και ντοκουμέντο. Αρκεί να δεις ποσό υπερασπιζςται η ελληνική αστική τάξη τα διατρητα δικαιώματα της στο Αιγαίο και την αν. Μεσόγειο. Απλά σας θυμίζω ότι η Αγγλία πήγε στη άλλη της γης για τα νησιά φοκλαντ. Έτσι απλή λογική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιος σου ειπε οτι δεν υπερασπιζεται τα συμφεροντα της στο Αιγαιο .Μια χαρα καιλογικα τα υπερασπιζεται με την ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ παρεουλα με την Τουρκικη Α.Τ. και τις πολυεθνικες της ενεργειας !!!!!!Και μαλιστα αυτο δειχνει τη θεση της στην ιμπεριαλιστικη παγκοσμια Πυραμιδα
ΔιαγραφήΚαταρχήν δεν είμαστε σύντροφοι αυτό κομμένο... Και οι Κομμουνιστές διασκεδάζουμε που μας λες πως έχουμε ...φεουδαρχία.... ακόμα. Απο τα καλύτερα ανέκδοτα.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2021/04/blog-post_273.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΘάνος Γ.21 Απριλίου 2021 - 8:48 μ.μ.
ΔιαγραφήΗ Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου μεταξύ Ελλ. Α.Τ, Τουρκικής Α.Τ. και όχι μόνο δείχνει το προφανές, που αδυνατείς μάλλον να δεις λόγω του ότι προτιμάς να διασκεδάζεις και όχι να διαβάσεις και να αναλύσεις.
Η οποιαδήποτε Αστική Τάξη δε βλέπει Επικράτεια και Πατρίδα αλλά μόνο Αγορά, για αυτό και το ΝΑΤΟ βλέπει ενιαίο επιχειρησιακό χώρο και όχι σύνορα.
Για να εξυπηρετήσει τα ταξικά της συμφέροντα η οποιαδήποτε Αστική Τάξη δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραχωρήσει μέρος της επικράτειας σε άλλες Αστικές Τάξεις.
Αυτό που δε θα κάνει ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ είναι να παραχωρήσει μέρος της επικράτειας στην Εργατική Τάξη της χώρας της.
Νομίζω ότι καταλαβαίνεις γιατί οι Έλληνες αστοί προτιμούν τους Τούρκους αστούς στο Αιγαίο από ότι τους Εργάτες και τούμπαλιν.
https://www.902.gr/eidisi/politiki/257622/ektimiseis-kai-symperasmata-apo-tin-periodo-tis-diktatorias-video-foto ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=22/4/2021&columnId=8991Η εκτίμηση ότι «η αστική τάξη της Ελλάδας επιδιώκει τη γεωπολιτική της αναβάθμιση [...]» (Θέση 15) μεταφέρεται στα Ελληνοτουρκικά και στο πολιτικό σύστημα (Θέση 31) ως προσπάθεια για «την ενίσχυση των θέσεών της στα Βαλκάνια, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην Ανατολική Μεσόγειο».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ «επιδίωξη αναβάθμισης» έρχεται σε αντίφαση με τη σωστή παραδοχή ότι την κυριαρχία (εδαφική ακεραιότητα) και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας «δεν μπορούν να τα εγγυηθούν οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες» (Θέση 16)........... Δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Αλλη η πατρίδα της εργατικής τάξης και του λαού και άλλη η πατρίδα των Καπιταλιστών και αυτό ισχύει σε κάθε χώρα. Το αθάνατο έργο του ΛΕΝΙΝ για τον Ιμπεριαλισμό ...δεν πάγωσε στον χρόνο..... σήμερα ο Ιμπεριαλισμός έχει επικρατήσει παγκόσμια στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις αλληλεξάρτησης και η χώρα μας έχει ενδιάμεση θέση στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html Υπάρχουν τμήματα της Αστικής τάξης που τα συμφέροντα τους θίγονται στην Ε.Ε και επιθυμούν επιστροφή στον Εθνικό καπιταλισμό και αλλαγή ιμπεριαλιστικής συμμαχίας με Ρωσία ΙΡΑΝ Κίνα όπως και εθνικιστικές φασιστικές δυνάμεις. Αρα οι Κομμουνιστές δεν ταυτιζόμαστε με αυτούς. Είναι άλλο πράγμα οτι δεν μπαίνει όρος η συμφωνία με τον Στρατηγικό μας στόχο για να συμμετέχει κάποιος στην κοινωνική συμμαχία. Αυτά είναι λυμένα για τους Κομμουνιστές. Μιλάμε για το τελευταίο γράμμα του Δημοσιογράφου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
....«Πρωτότυπο και προχωρημένο πείραμα», χαρακτήρισε τη δημιουργία κομμουνιστικής οργάνωσης, «σε συνθήκες δικτατορίας να συγκροτείται επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση, αυτό άφησε θετικά ίχνη στο κίνημα, θετική εγγραφή στην Ιστορία της αριστεράς. Η τότε Κομμουνιστική Νεολαία είχε μέσα στους κόλπους της και εκείνη την τάση που αργότερα, το 1989, εκδηλώθηκε με τη ρήξη που υπήρξε τότε με την πολιτική του ΚΚΕ, για μια άλλη αριστερά, κομμουνιστική, επαναστατική», σημείωσε. Για να αναφερθεί στη συνέχεια στη συμβολή των αγωνιστών από άλλες οργανώσεις, τον Ρήγα Φεραίο, τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το ΕΚΚΕ, την μετέπειτα ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»), το ΕΕΚ κ.ά. και στην «αποδελτίωσή» τους από τους μηχανισμούς της Χούντας.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Γενικά, ο αριστερός κόσμος κατά βάση έδωσε τη μάχη στη διάρκεια της Χούντας, ιδιαίτερα στο φοιτητικό κίνημα. Αυτή η εγγραφή, αυτή η συμμετοχή της αριστεράς είναι ανεπανάληπτη και δε μπορούν να την αμαυρώνουν τώρα διάφορα χουντικά κατάλοιπα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη, τύπου Βορίδη δηλαδή. Θα ’πρεπε να πλένουν το στόμα τους πριν μιλήσουν γι’ αυτό.»https://prin.gr/2021/04/%cf%87%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b7%ce%bc%ce%b1-1967/........ Σύμφωνα με το Ταξικό ναυάγιο Χάγιος είναι πείραμα η ίδρυση της ΚΝΕ το 1968. Μιλιά δεν βγάζει για την 25 χρονη απουσία της. Παραδέχεται πως είχαν τάση μέσα στο ΚΚΕ και κάνανε φραξιονισμό στο ΚΚΕ για χρόνια μέχρι το 1989... και τα λέει μόνος του. Αυτά χάσανε για αυτό και Σκούζουν όλοι μαζί για 30 χρόνια. ΑΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://prin.gr/2021/04/%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7/ Τρικυμία με πολλά μποφόρ στο Οπορτουνιστικό περιβόλι. Τους έχουν κάνει οι Καπιταλιστές και τρέχουν. Το ανάχωμα δεν είναι έτοιμο. Θα μας βρούνε μπροστά τους.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘοδωρή για πες μας ποια αστική τάξη μεγάλης ιμπεριαλιστικη δύναμης (χωρίς πόλεμο) παραχώρησε δική της κυριαρχία σε άλλη και αν βρεις τετοι παράδειγμα γράψε και το δικό της όφελος ποιο ήταν. Μη μου γράψεις για υπερεθνικης ολοκληρώσεις τύπου Ε.Ε Επίσης δεν μαλώνουμε συζητάμε αν στο τέλος της κουβέντας πιστω η αλλάξω άποψη σε κάποιο βαθμό ή και εξ ολοκλήρου αυτό θα είναι το κέρδος. Δεν είμαστε σε αμφιθέατρο πριν από φοιτητικές εκλογές. Έχουμε αντίπαλο το αστικό κράτος δεν έχει νόημα η περιχαρακωση. Η νομίζεται οι αστοί στα φόρουμ που μαζεύονται δεν συζητάνε όλες τις απόψεις γιατί ξέρουν ότι αυτό που καθορίζει τα γεγονότα είναι ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ κι απ αυτό χωλαινουμε. Κάθε πράξη αντίστασης που δημιουργεί πρόβλημα στο αστικό καθεστώς ακόμη κι αν δεν είναι σύμφωνα με το manual πρέπει κτ αρχάς να συζητηθεί αλλιώς μένουμε στα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα και ποιος ο ρόλος των συνεδρίων και των διεθνών συναντήσεων τότε μόνο για επιβεβαίωση των ντοκουμέντων και της διαπίστωση για τον αρνητικό συσχετισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπαρχει ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ αστικης ταξης πανω σε αλλη Θανο υπαρχει δουναι και λαβειν
Διαγραφήκαι οικονομικα αλισβερισια μεταξυ τους ....Η κονομα τους ενωνει κι αυτο ειναι το πιο ισχυρο χαρτι του Ιμπεριαλισμου
Σε περιμένουμε στην κοινωνική συμμαχία ότι δεν είσαι κομμουνιστής δεν έχει σημασία μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Παλεύουμε για προσωρινά μέτρα σωτηρίας και ανακούφισης και τα υπόλοιπα θα λυθούν στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση. Καμία περιχαράκωση λοιπόν στην κοινωνική συμμαχία. Οι Κομμουνιστές πάντα δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται. Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΘάνο, (25 Απριλίου 2021 - 9:05 π.μ.), η σχολική "Ιστορία" δε βοηθάει.
Διαγραφή"Ποια αστική τάξη ......παραχώρησε ........κυριαρχία σε άλλη...";
Η Γαλλική στην Γερμανική στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο! Της παραχώρησε τη μισή Γαλλία χωρίς ντουφεκιά!
Και η προσάρτηση της Αυστρίας (το περιβόητο "Anschluss") τι ήταν;
Και η προσάρτηση της Σουδητίας, με την πανίσχυρη και καλά εξοπλισμένη τσέχικη αστική τάξη; Επεσε κι εκεί καμιά ντουφεκιά;
Και της Πολωνίας τι ήταν; Ηταν ..."πόλεμος" η πολωνική "άμυνα" με τα ...άλογα(!) μπροστά στις σιδηρόφρακτες στρατιές; Καραγκιοζιλίκια...
Και σάμπως η δική μας άμυνα το '40 τι θα ήταν, αν δεν παρενέβαινε ο αστάθμητος παράγων "Λαός"; "Μια τουφεκιά, για την τιμή των όπλων"; Και τι έγινε μετά, όταν πλακώσαν οι ορδές των Ναζί; ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ!
Υπήρχε περίπτωση λαϊκή κυβέρνηση να συνθηκολογήσει;
Και η επέμβαση των Αγγλων στην Ελλάδα το '44 τι ήταν;
...Πολέμησε η ελληνική αστική τάξη για να την αποκρούσει η μήπως μάλλον την κάλεσε για βοήθεια στα πλαίσια των γνωστών συνδιαλλαγών;!
Και η προσάρτηση της μισής Κύπρου στην Τουρκία και της άλλης μισής στην Ελλάδα πως μεθοδεύτηκε; Ηταν "πόλεμος" η ...αποβίβαση στην Κερύνεια των Τούρκων; Και αφού είχε προηγηθεί η απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας επί Χούντας, για να ...διευκολυνθεί;!
Και γιατί η Τουρκία παραχώρησε τη Θεσσαλία το 1998, παρότι είχε νικήσει κατά κράτος την Ελλάδα και μπορούσε άνετα να την επαναφέρει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά τον λεγόμενο "άτυχο" πόλεμο του '97;!
Δε στα είπαν, κανείς, αυτά, κι άλλα πολλά τέτοια;
Οι αστοί μοιράζονται την κυριαρχία τους, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που διαχειρίζονται την κυριότητα των επιχειρήσεών τους: Πουλάνε κι αγοράζουν! Αλλωστε και ο πόλεμος, όπως έχει πει διάσημος εκπρόσωπός τους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχεια της πολιτικής τους (=του "πάρε-δώσε") με άλλα μέσα!
Κακός σύμβουλος η αμάθεια η και η διαστρεβλωμένη "γνώση¨.....
Θάνο όπως σου έγραψε ο Στρατάρχης περί δούναι και λαβείν, αυτό μεταφράζεται στο τραπέζι των καπιταλιστικών διαπραγματεύσεων ως συμβιβασμός των αντίθετων μερών. Προφανώς δεν υπάρχουν ισότιμα μέρη(ανισόμετρη ανάπτυξη), αλλά όσο και ισχυρό και να είναι το ένα μέρος απέναντι στο άλλο, πάντα θα δώσει κάτι στην απέναντι πλευρά.
ΔιαγραφήΓια κάποιον που έχει κολλήσει ένα ένσημο σε επιχείρηση και έχει περάσει από επιτελική θέση, θα καταλάβει ότι καμμιά επιχείρηση δεν βλέπει τη χώρα, ως πατρίδα αλλά ως αγορά.
Εργαλεία του Μαρκετινγκ όπως το PEST Analysis, το SWOT Analysis αποδεικνύουν αυτό που είχε πει σε μια ομιλία της στη Βουλή, η Αλέκα, ότι εκεί όπου οι Λαοί βλέπουν Πατρίδα, οι Αστοί βλέπουν αγορά.
Φαντάζομαι η Ένωση των Ιονίων Νήσων(προτεκτοράτο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) το 1864 με το Ελληνικό Βασίλειο, έγινε με τη θέλησή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και όχι με την απειλή πολέμου.
Φαντάζομαι η πώληση της Αλάσκας(ρωσικό έδαφος) το 1867 από την Τσαρική Ρωσία προς στις ΗΠΑ δεν έγινε υπό την απειλή του πολέμου προς στην Τσαρική Ρωσία.
Ούτε φαντάζομαι ότι ο Μπίσμαρκ πιέστηκε από τους ηττημένους Γάλλους αστούς, να απελευθερώσει τους Γάλλους αιχμαλώτους και να προστρέξει σε βοήθεια προς τον Αδόλφο Θιέρσο έναντι της Εργατικής Εξουσίας στο Παρίσι.
Ούτε φαντάζομαι με βαριά καρδιά οι Έλληνες Αστοί κάλεσαν και έδωσαν κομμάτι του κρατικού μηχανισμού στους Αμερικάνους, για να τους βοηθήσουν να συντρίψουν το ένοπλο εργατικό κίνημα.
Το θέμα δεν είναι να πειστείς, το θέμα είναι ότι δε θέλεις να πειστείς από τη στιγμή που αναλύεις την πραγματικότητα κάτω από ιδεαλιστικό πρίσμα και όχι υλιστικό. Η ματιά σου είναι εθνικιστική και όχι μαρξιστική.
Νομίζετε, ρε παλληκάρια, πως δεν είχαν καταλάβει οι Ελληνες αστοί, πως το ΚΚΕ/εργατική τάξη δεν διεκδικούσε την εξουσία το '44;!
ΔιαγραφήΓια ...χαζούς(;!) τους έχετε;!
Απλά προτίμησαν να τα μοιράσουν με τους άλλους ιμπεριαλιστές (=περισσότερα η λιγότερα, αλλά για ένα πιο σίγουρο μέλλον) παρά με την εργατική τους τάξη (=περισσότερα η λιγότερα, αλλά για ένα πιο αβέβαιο μέλλον). Κανείς αστός δεν αισθάνεται ασφαλής μέσα στη Λαϊκή Δημοκρατία, ακόμη και αν είναι .."ενδιάμεσο στάδιο" η "μεταβατική"!
Υπερτονίζετε η και απολυτοποιείτε τις ενδοαστικές αντιθέσεις σε μια εποχή, που πια υπερισχύουν οι ταξικές.
Ποντάρετε σε κουτσά άλογα, και σε "σικέ" παιχνίδια.
Γι αυτό χάνετε.
Είστε το ιστορικά καταδικασμένο "όλον πασόκ"....
Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»
ΔιαγραφήΣτις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944).... Αυτό για ορεκτικό και είναι μόνο η αρχή. Αν συνεχίσεις το Γλέντι θα συνεχιστεί. Τα Ντοκουμέντα είναι καταπέλτης.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Νόμιζα ότι θα κρατούσαμε ένα επίπεδο στην κουβέντα. Δεν υπάρχει λοιπόν ιμπεριαλιστικη αλυσίδα για τους περισσότερους από εσάς αλλά αστικές τάξεις που τα έχουν βρει μεταξύ τους και κάνουν ακόμη και σικέ πολέμους. Τι να σχολιάσω δε βλέπετε ότι το υπερεθνικό κεφάλαιο τινει να αυτονομιθει ακόμη κι από τη βούληση ιμπεριαλιστικων δυνάμεων βλέπε λογοκρισία Τραμπ από ΜΚΔ. Τι άλλο από παγκόσμια δικτατορία όχι με κάποιο συγκεκριμένο κέντρο αλλά με κάποιο στόχο ο οποίος είναι η υποκατασταση των πολιτικά εκλεγμένων ηγεσιων (αστική δημοκρατια) με ειδικούς τεχνοκρατες όχι μόνο οικονομολόγος τιπου Ντρακι αλλά και εκπροσώπους πολιεθνικων, περνάμε σταδιακά στην απονεύρωση των εθνών κρατών και τη μετατροπή των πολιτών σε δουλοπαρικους σε υπερεθνικες ολοκληρώσεις. Ποια δικαιώματα ποιά συνείδηση ποιά οργανωτική δομή της μεγάλης εκμεταλευομενων μάζας? Για να ανατρέψει το αστικό κράτος και να πας στο μεταβατικό κι από εκεί στο σοσιαλισμό χρειάζεται να υπάρχει αυτό σαν πολιτικό οικονομικό επικοδομημα. Δες τε τους Παλαιστίνιος τους Κουρδους που η πραγματικότητα τους έχει διαλύσει τη θολούρα που επικρατεί στα μυαλά ορισμένων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο καταλαβες ?? Οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ιμπεριαλιστικη αλυσιδα ??? Λυπαμαι εδω υπαρχει προβλημα κατανοησης πλεον απλων εννοιων .Και που το βρηκες αυτο το ...."υπερεθνικο κεφαλαιο" ??? Ενα ειναι το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ενιαιο και παγκοσμιο κι αν στο μυαλο σου κυριαρχει η ιδεα των Εθνικων Κρατων και των εθνικων αστικων ταξεων τοτε τα εχεις ακομα μπεδεμενα και παντος αυτο το ζητημα εχει λειξει απο την εποχη του Λενιν (εναν αιωνα τωρα ) .Επειτα αυτο το "μεταβατικο" κρατος που το ανακαλυψες ? Ακομα στα σταδια πιστευουμε και τα σκαλοπατια ????
Διαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΗ πείρα διδάσκει
ΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αν θέλεις να "κρατάς ένα επίπεδο στην κουβέντα" φρόντισε τουλάχιστον να μην "διασκεδάζεις με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις" των συνομιλητών σου, η τουλάχιστον μην τους το πετάς κατάμουτρα.
ΔιαγραφήΟλα δικά σας τα Θέλετε. Κλασσική τζαναμπέτικη (και βαρετή) πασόκικη νοοτροπία, του χαϊδεμένου από την αστική τάξη νεοέλληνα μικροαστού.
Αλλά τα χρόνια, που σας κανακεύαμε κι εμείς, περάσαν.
Πολύ σωστά πέρασαν και τέλος 30 χρόνια τώρα ΟΒΕΡ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή1ον μικροστικες αντιλήψεις εκφράζει το παρεακι σου. Εγώ έχω 7.800 ένσημα στον ιδιωτικό τομέα σαν εργάτης ή υπάλληλος, σήμερα πληρώνομαι με 680€ το μήνα καθαρά, γι αυτό πρόσεχε πως μου μιλάς, γιατί είμαι από αυτούς που παράγουν τον πλούτο κι έχω δικαίωμα να πω την άποψή μου ακόμα και λάθος εκτιμήσεις να κάνω (όχι από πρόθεση), χωρίς να μου κολλάει ταμπέλα ο κάθε αυτοπροβαλομενος ως Μαρξιστης. Αυτά που έγραψα πιο πάνω είναι σύμφωνα με το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη και το λόγο της Λαμίας του Αρη. Όποιος διαφωνει με αυτά τα ιστορικά ντοκουμέντα του κομ. Κινήματος δικαίωμα του,να είναι ο συνεχιστής του Μαϊλη (του μόνος που έχει υποτιμήσει τον αγώνα του λαού μας από την έναρξη του πολέμου μέχρι την λήξη του) . ταμπέλες λοιπόν κομμένες. Ίσως λιγότερος Μαϊλισμος θα βοηθούσε στην επαναπροσεγγιση με τον κόσμο της εργασίας που έχει μείνει παγωτό τελευταία χρόνια με τέτοιες προσεγγίσεις. Η απαξίωση του ΕΑΜ μόνο την Αστική τάξη ωφελεί οποίος μιλάει με κόσμο από παλαιότερες αλλά και νεότερες γενιές μόνο αυτό το συμπέρασμα βγάζει. Γι αυτό και ο Ζαχαριαδης και ο Άρης θα μείνουν αθάνατοι τους ακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες σε αγώνες πού χάραξαν για πάντα την ιστορία αυτού του τόπου και πέρα απ τα σύνορα, και όσοι τούς κρίνουν καλά θα κάνουν να σκεφτούν ποσουν έχουν πείσει με αυτά που γράφουν ή τα γράφουν γι να πιστέψουν και οι ίδιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κουρμπετι στην δουλεια δεν σου μαθε οτι η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ δεν ειναι απαραιτητο στοιχειο του καθε εργατη που εχει ναρεα κι ανθυγιεινα ?Και που ο Μαιλης υποτιμησε τον αγωνα του λαου μας ?? Επειδη ειπε ιστορικες αληθειες που δεν βολευουν το "αφηγημα " σας? Εχεις εναν καποιον ιδεολογικο αχταρμα στο κεφαλι σου οπως καθε οπορτουνιστης που σεβεται τον εαυτο του .Και με τον Ζαχαριαδη και τον Αρη κι εναντια στα προσφατα ντοκουμεντα κι επεξεργασιες του κομματος !!
Διαγραφήβαρεα
Διαγραφή....Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/...... Η Επιλεκτική αμνησία δεν βοηθάει το ξεβράκωμα θα γίνει γιατί η πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ έγραψε Τρία γράμματα για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο απο την απομόνωση της φυλακής για τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ στο 2ο και 3ο ΑΝΟΙΧΤΑ με τον Μανιαδάκη να τα θάβει. Μάλλον το έκανε για να σώσει το ΚΚΕ απο τον ...σεχταρισμό... Ο ΑΡΗΣ διαγράφηκε απο το κόμμα στην 11η Ολομέλεια του 1945 απο την ...λαοκρατία ευρωκομουνισμό.... γιατί ήθελε να διεκδικήσουμε την εξουσία. Γιατί δεν το κάναμε τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944...https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11036664 Ξυδάκι Μπόλικο και περαστικά να είναι... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΤα λόγια ενός Οπορτουνιστή τίτλος τιμής για τον Μπολσεβίκο Μαίλη δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη. ΔΣΕ χωρίς τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δεν θα υπήρχε. Ολα θα είχαν τελειώσει ευρωκομουνιστικά το 1944 του χρωστάμε τα πάντα. Ενας άνθρωπος βέβαια δεν μπορεί να ξηλώσει τα πάντα σε μία μέρα για να πέσει όλο το βάρος στον ένοπλο αγώνα. Η ...λαοκρατία... καθυστέρησε μέχρι τέλη 47 δίνοντας τον χρόνο στους καπιταλιστές να οργανωθούν για την τελική σύγκρουση. Ηρθε και ο ΤΙΤΟ Το 1948 να ολοκληρώσει το ΕΓΚΛΗΜΑ. Περαστικά ...πασοκάρα.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΗ «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»
ΔιαγραφήΣτις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.
ΔιαγραφήΤα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.
Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.
Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.
Το κρίσιμο ζήτημα
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.
Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).
Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:
«Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).
ΔιαγραφήΣτις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.
«Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».
Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία
Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.
Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).
«...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
α, 1984, σελ. 345).
ΔιαγραφήΟ αστικός Τύπος έγραφε: «Τι θα γίνη λοιπόν; Το ΚΚΕ θα είναι ταυτοχρόνως Κυβέρνησις και πεζοδρόμιον; Συμπολίτευσις και αντιπολίτευσις; Δεν γίνεται αυτό» («Ελευθερία», 2-11-1944).
«Θα πρέπει όμως κι οι βιομήχανοι απ' τη μεριά τους», έγραφε ο Π. Δελμής (του Οικονομολογικού Τμήματος Μελετών του ΕΑΜ), «Πρώτο: να πάψουν να αποκρύβουν πρώτες ύλες όπως αποκαλύφθηκε σε ορισμένες τυπικές περιπτώσεις (εργοστάσιο Λαναρά). Δεύτερο, να βοηθήσουν το Υπουργείο και τις αρμόδιες αρχές για την κίνηση των επιχειρήσεών τους σπεύδοντας πρόθυμα να δώσουν ειλικρινή στοιχεία για τις δυνατότητες κίνησης της βιομηχανίας τους. Τρίτο, να μην κρατάνε στάση αντεργατική (ο τύπος έγραψε για ένα γνωστό βιομήχανο που κυνηγούσε μια εργάτρια μεσ' το εργοστάσιό του). Τέταρτο, να δείξουν ότι κατανοούν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα του λαού ένα μέρος τουλάχιστο απ' το επιχειρηματικό τους κέρδος, παράγοντας γρήγορα, φτηνά και σε μεγάλη ποσότητα τα είδη που χρειάζεται ο λαός» («Νέα Ελλάδα», 20-11-1944 ).
Μέτρα, όπως η επιβολή «έκτακτης φορολογίας» στους 1.000 πλουσιότερους Ελληνες (που υπολογιζόταν να αποφέρει συνολικά περίπου 1.500.000 λίρες και θα καταβαλλόταν σε χρυσό σε 4 τριμηνιαίες δόσεις - άγνωστο τελικά αν υλοποιήθηκε), δεν έθιγαν στο ελάχιστο την ουσία του προβλήματος: Ποια τάξη κατείχε τα κλειδιά της οικονομίας και - βεβαίως - την εξουσία. Οι βιομήχανοι κράτησαν κλειστά τα εργοστάσια, παρά τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν («Ριζοσπάστης», 1-11-1944), ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εργάτες έπαιρναν στα χέρια τους την παραγωγή, όπως π.χ. στα λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας - Νέου Ηρακλείου και στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας.
Οσον αφορούσε το υπουργείο Εργασίας (υπουργός Μ. Πορφυρογένης), αποφασίστηκαν η ίδρυση Ταμείου Ανεργίας και επίδομα ανεργίας στο 40% του μισθού, η επέκταση του 8ωρου στους κλάδους όπου δεν ίσχυε έως τότε κ.ά. («Ριζοσπάστης», 21-11-1944, 24-11-1944).
Ωστόσο, θεσπίστηκαν και μια σειρά άλλα μέτρα, όπως π.χ. η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να θέτουν το πλεονάζον τμήμα» των εργαζομένων τους «εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην με αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(«Εφημερίς της Κυβερνήσεως», 25-11-1944, (ΦΕΚ 26)). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα διδάσκει
ΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... Μόνος σου θα σώσεις το Αθλιο κουφάρι σου απο τον διασυρμό. Διαφορετικά έτσι θα σέρνεσαι εδώ ξεβράκωτος. ΔΙΑΛΕΞΕ Οπορτούνα...ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
......Αλλά, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό από τα περιεχόμενα της μελέτης, ο Ζέβγος συνδέει τα γεγονότα με την προπολεμική ιστορία της χώρας ξεκινώντας από την επανάσταση του 1821 και την συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους. Ο συγγραφέας είναι ξεκάθαρος από την εισαγωγή του ακόμα όταν γράφει: «Για να κατανοηθεί η σημασία των Δεκεμβριανών γεγονότων σ’ όλο τους το πλάτος θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή. Η φαυλοκρατία αλαλάζει πως η αντίσταση του λαού είτανε αντεθνικό κίνημα, στάση, τρομοκρατία. Υποκριτές και Ιησουΐτες, παρασταίνουν τις εφτάχρονες παρθένες τη στιγμή που η ιστορία τους είναι ιστορία εθνικής προδοσίας, αντιλαϊκής βίας και τυραννίας».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο το ΚΚΕ όσο και η ευρύτερη Αριστερά –πολύ πριν τον πόλεμο– προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους στόχους τους με βάση την ελληνική πραγματικότητα. Αναζητούσαν δηλαδή το ιστορικό υπόβαθρό της κοινωνίας στην οποία δρούσαν. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούσαν ότι μια σειρά ιδιομορφίες της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως η κακοδαιμονία της οφείλονταν στον τρόπο με τον οποίο συγκροτήθηκε, μετά την επανάσταση του ’21, το νεοελληνικό κράτος. Την ίδια την επανάσταση την θεωρούσαν ανολοκλήρωτη. Κι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ένα από τα βασικά καθήκοντα που είχε ήταν η απελευθέρωση της χώρας και η ολοκλήρωση της ανολοκλήρωτης επανάστασης.
Η επίλυση δηλαδή με αυτό τον τρόπο του νεοελληνικού προβλήματος, της αντιμετώπισης όλων των στρεβλώσεων του νεοελληνικού κράτους, η εφαρμογή όλων των διακηρύξεων της Επανάστασης του ’21 που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν και κυρίως η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας ώστε ο λαός να είναι αφέντης στον τόπο του. Η επίτευξη αυτού του στόχου αποτελούσε και την προϋπόθεση για βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές. Κατά συνέπεια οι αναφορές που συχνά συναντάμε ότι η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ήταν το νέο ’21 δεν ήταν κενές περιεχομένου.
Στη βάση όλων αυτών, το βιβλίο του Ζέβγου έχει μια διπλή αναγνωστική αξία καθώς προσδιορίζει με σαφήνεια την ιστορική συνέχεια και συνδέει το ’21 με την Εθνική Αντίσταση 1940-1944. Η αξία του αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία για να κατανοήσουμε την ιστορία μας καθώς φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Τίποτα στην ιστορία δεν ξεκομμένο από το πριν και το μετά και τίποτα δεν μπορεί να κατανοηθεί σε βάθος αν δεν δούμε τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε.https://www.efsyn.gr/politiki/275933_o-dekembris-kai-i-anolokliroti-epanastasi-toy-21...... Δολοφονήθηκε το 1947 απο τους Καπιταλιστές που δεν ανατρέψαμε τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 σε επαναστατικές συνθήκες και με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί... η επανάσταση του 1821 και είχαμε ....ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ..... ΑΥΤΑ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στην 2η ΚΟΜΕΠ του 1942 υπάρχει το 2ο γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που μιλάει ΑΝΟΙΧΤΑ για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μαζί υπάρχει άρθρο του ...σιάντου... που εξηγεί πως φτιάξαμε το ΕΑΜ σαν πολιτικό μέτωπο ....αφού πρώτα το διαστρέβλωσαν...γιατί το γράμμα είναι ...σεχταριστικό..... Ο ...Σιάντος και η ηγεσία του κόμματος δεν ήταν οπορτουνιστές γιατί διαστρέβλωσαν την ...σωστή... γραμμή της Κ.Δ μετά το 1935... Είναι καραμπινάτα οπορτουνιστές γιατί την εφάρμοσαν με εκπληκτική ακρίβεια. Το 2008 0 ...συνασπισμός... γιόρτασε τα 40 χρόνια του προδοτικού ...εσωτερικού.... Λέει ο Τρίκκας με αναφορές στον ...παρτσαλίδη... Είχαμε έτοιμη την μετατροπή του ΚΚΕ σε ...ομόσπονδο... το 1945 ήρθε και μας τα χάλασε όλα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ. ...ΜΠΙΓΚΟ.... Και συνεχίζει Η ..ΕΔΑ... ήταν η σύνδεση με το ...ΕΑΜ... που μας καθυστέρησε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ. ..ΤΟΜΠΟΛΑ.... Απελευθερωτικός Ταξικός αγώνας με τα Κόμματα των Αντικομουνιστών ...ΣΒΩΛΟΣ....Μ.ΚΥΡΚΟΣ.....ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ.....Γ,ΠΑΣΑΛΙΔΗΣ..... Μενσεβίκος ΥΠΕΞ στην Γεωργία το 1921 πολέμησε ενάντια στους Μπολσεβίκους και ήρθε εδώ να συνεχίσει το έργο του. Πρόεδρος της ...ΕΔΑ.... έστειλαν τον Μπελογιάννη στην εκτέλεση αρνούμενοι την υποψηφιότητα ...βάζοντας άλλους.... Την ημέρα που πιάσαν τον Πλουμπίδη ήταν στο γραφείο του Παπάγου και πήρε την υπόσχεση πως το αστικό κράτος δεν θα βγάλει την ...ΕΔΑ ..... παράνομη. ...Δεν είχαν λόγο..... Καλή χώνεψη....Οπορτούνα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΛΕΝΙΝ πολύ έγκαιρα το 1903 έφτιαξε το κόμμα των Μπολσεβίκων σε Ανοιχτή σύγκρουση με τους φορείς όλων των Οπορτουνιστικών απόψεων με τις θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ είπε τελειώσαμε με την Φεουδαρχία έχουμε καπιταλισμό αντιμετώπισαν το φασιστικό κίνημα Κορνίλοφ χωρίς να μπούνε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψαν. Η Πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Το 19ο Συνέδριο του Κόμματος των Μπολσεβίκων το 1939 μιλάει για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο και Ιμπεριαλιστική περικύκλωση που τε΄λειώνει όταν γίνει Σοσιαλιστική περικύκλωση. Το κόμμα των Μπολσεβίκων με τον ΣΤΑΛΙΝ έκαναν δύο ΕΛΙΓΜΟΥΣ ένα με κάθε καπιταλιστικό στρατόπεδο τους διέσπασαν και νίκησαν. Η Κ.Δ έπρεπε να συνεχίσει με γραμμή Σοσιαλφασισμός μετά το 1935 εφαρμόζοντας τον ΕΛΙΓΜΟ ΛΑΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ώστε να απεγκλωβίσουμε τους λαούς απο τον Σοσιαλφασισμό και όχι να εγκλωβιστούμε εκεί. Η Καταστροφική γραμμή των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων... δεν δικαιώθηκε πουθενά. ΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ. Περαστικά Οπορτούνα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
Όπως και στις περισσότερες χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου, έτσι και στην Ιταλία, ο Α΄ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος και η Οκτωβριανή Επανάσταση είχαν διαμορφώσει συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, επιδρώντας καταλυτικά στη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ένα κόμμα μαζικό (που στις εκλογές του 1919 ήρθε πρώτο σε ψήφους με 32,3%, δίχως ωστόσο να σχηματίσει κυβέρνηση), εμφάνιζε διαφοροποιήσεις από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της εποχής, καθώς ήταν από τα ελάχιστα εκείνα τα οποία τάχτηκαν κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου - αν και η στάση που κράτησε ήταν μια μεσοβέζικη στάση που συνοψιζόταν στο σύνθημα «ούτε συμμετοχή, ούτε σαμποτάζ», δηλαδή ούτε υπέρ, αλλά ούτε κι ενεργά κατά του πολέμου. Σημειώνεται πως στην αστική τάξη της Ιταλίας είχαν εκδηλωθεί τότε δύο διαφορετικές τάσεις, μ’ ένα τμήμα της (κυρίως αυτό που συνδεόταν με τις βιομηχανίες της μεταλλουργίας και της μηχανουργίας) να τάσσεται υπέρ της συμμετοχής στον πόλεμο με το μέρος της Αντάντ κι ένα άλλο να τάσσεται υπέρ της ουδετερότητας.
Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, που ενυπήρχε και διατηρούνταν στο κόμμα λόγω της μη οργανωτικής ρήξης, της μη αποβολής των οπορτουνιστικών-συμβιβαστικών στοιχείων από τις γραμμές του, συνεχίστηκε και τα αμέσως επόμενα χρόνια, οδηγώντας -σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο- σε μια αντιφατική πορεία, χαρακτηριζόμενη από ταλαντεύσεις που θ’ απέβαιναν καθοριστικές. «Αν και ύστερα από τον πόλεμο το κύρος των ρεφορμιστών στις εργατικές μάζες έπεσε», αναφέρει η «Παγκόσμια Ιστορία» της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, «και στο σοσιαλιστικό κόμμα οι ρεφορμιστές ήταν μειοψηφία, ωστόσο, όπως και πριν έτσι και τώρα, κρατούσαν στα χέρια τους την κοινοβουλευτική ομάδα και μαζικές οργανώσεις όπως ήταν η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας και η Εθνική Ένωση των Συνεταιρισμών. Οι ρεφορμιστές ηγέτες κατείχαν και ηγετικές θέσεις σε πολλούς δήμους. Με στήριγμα τις οργανώσεις αυτές και με τη σημαντική πολιτική τους πείρα οι ρεφορμιστές επηρέαζαν πολλές φορές αποφασιστικά την πολιτική του σοσιαλιστικού κόμματος».1 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 1920 ξέσπασε στη χώρα ένα μεγάλο απεργιακό κύμα που ξεκίνησε από τους εργάτες στη μεταλλουργία κι επεκτάθηκε αστραπιαία σ’ όλα τα βιομηχανικά κέντρα. Το ιταλικό προλεταριάτο ξεσηκώθηκε, κατέλαβε εκατοντάδες εργοστάσια (τα οποία διηύθυνε πλέον το ίδιο), συγκρότησε ένοπλα τμήματα (κόκκινες φρουρές) κ.ο.κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, επιφυλακτική έως και τρομαγμένη από τις επαναστατικές διαθέσεις του ιταλικού προλεταριάτου, έσπευσε ν’ αναλάβει το ρόλο του πυροσβέστη της επαναστατικής πυρκαγιάς που αμφισβητούσε την εξουσία της αστικής τάξης. Το επαναστατικό κίνημα καταλάγιασε και οι εργάτες επέστρεψαν με συντετριμμένο ηθικό στις δουλειές τους. Οι υποσχέσεις που έλαβαν οι σοσιαλδημοκράτες γύρω από τη θεσμοθέτηση δήθεν του εργατικού ελέγχου στις επιχειρήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ - και ούτε ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν. Οι όποιες μικρές αυξήσεις στους μισθούς εξανεμίστηκαν γρήγορα από την όξυνση της ακρίβειας και της ανεργίας. Το πιο σημαντικό όμως: Δόθηκε στην αστική τάξη ο απαραίτητος χρόνος ώστε να περάσει στην αντεπίθεση. Την επιβολή της «εργασιακής ειρήνης και τάξης» ανέλαβαν οι συμμορίες του Μπ. Μουσολίνι, πρώην στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο οποίος διαγράφτηκε το 1914, ιδρύοντας στη συνέχεια την πρώτη φασιστική οργάνωση.
Στο ίδιο το Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι εξελίξεις απέδειξαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την ανάγκη ύπαρξης ενός επαναστατικού, μαρξιστικού-λενινιστικού κόμματος, επιδρώντας αποφασιστικά ως προς τον οριστικό ιδεολογικό κι οργανωτικό διαχωρισμό των επαναστατικών δυνάμεων από τους ρεφορμιστές. Έτσι, στις 21 Γενάρη 1921 πραγματοποιήθηκε το Ιδρυτικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο προσχώρησε στη Γ΄ Διεθνή.2 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Την ίδια περίοδο, ο Μουσολίνι, διαβλέποντας δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ φασισμού και σοσιαλδημοκρατίας, είχε τονίσει σχετικά: «Στον τομέα της κοινωνικής νομοθεσίας και της βελτίωσης του επιπέδου ζωής των εργατικών τάξεων, οι σοσιαλιστές μπορούν να βρουν απροσδόκητους συμμάχους στα πλαίσια του φασισμού. Η σωτηρία της χώρας δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με την καταστολή της αντίθεσης ανάμεσα στο φασισμό και τον σοσιαλισμό, αλλά με τη συνδιαλλαγή τους μέσα στο κοινοβούλιο. Είναι πολύ πιθανή μια τέτοια συνεργασία με τους σοσιαλιστές, ιδιαίτερα σε μεταγενέστερο στάδιο, μετά το ξεκαθάρισμα των ιδεών και των τάσεων, βάσει των οποίων δουλεύει τώρα το σοσιαλιστικό κόμμα. Είναι φανερό ότι η συνύπαρξη των αδιάλλακτων και ρεφορμιστών σοσιαλιστών στο ίδιο κόμμα θα γίνει ανέφικτη με τον καιρό. Από τη συμμετοχή στις ευθύνες της εξουσίας απορρέει είτε επανάσταση είτε μεταρρύθμιση»3.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μεταξύ, η καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε μέσα στο 1920 συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια, προκαλώντας από τη μια τον τριπλασιασμό των ανέργων και από την άλλη την ολοένα μεγαλύτερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και την ισχυροποίηση των μονοπωλιακών συγκροτημάτων ιδιαίτερα στους τομείς της ενέργειας και της χημικής βιομηχανίας. Με την ανοιχτή υποστήριξη της αστικής τάξης και την «ανοχή» της κυβέρνησης Τζ. Τζιολίτι (ηγέτη του Ιταλικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που είχε έρθει τέταρτο στις εκλογές του 1919 με 10,9%) οι φασιστικές συμμορίες πολλαπλασιάστηκαν κι ενέτειναν την τρομοκρατική τους δράση, με επιθέσεις κατά συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, δολοφονίες πρωτοπόρων εργατών κ.ο.κ.
Στις εκλογές της 15ης Μάη 1921 το Σοσιαλιστικό Κόμμα διατήρησε την πρώτη θέση, με μειωμένα όμως ποσοστά (24,7%), το Κομμουνιστικό Κόμμα έλαβε το 4,6% των ψήφων, ενώ το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα μόλις το 0,4%. Τον Τζ. Τζιολίτι διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία ο επίσης σοσιαλδημοκράτης Ι. Μπονόμι (του Ρεφορμιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος), «που στην κυβέρνηση του Τζιολίτι ήταν υπουργός των στρατιωτικών και είχε βοηθήσει ενεργά στη συγκρότηση και στον εξοπλισμό των φασιστικών σωμάτων»4. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σύντομα, η «συνεννόηση» μεταξύ φασισμού και σοσιαλδημοκρατίας, που είχε «διαβλέψει» ο Μουσολίνι, έγινε πραγματικότητα: «Τον Ιούλιο του 1921 ο πρόεδρος της βουλής Ντε Νικόλα πρότεινε την υπογραφή ενός συμφώνου ειρήνευσης ανάμεσα στους φασίστες και τους σοσιαλιστές… Ο Μουσολίνι και η ηγεσία του σοσιαλιστικού κόμματος δέχτηκαν την πρόταση του Ντε Νικόλα και υπέγραψαν τη συμφωνία» (3 Αυγούστου 1921), με την οποία σοσιαλδημοκράτες και φασίστες δεσμεύονταν ν’ αποφεύγουν τις μεταξύ τους εχθρικές ενέργειες (μεταξύ άλλων, με το «σύμφωνο ειρήνης», το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποκήρυξε όλες τις αντιφασιστικές δράσεις και οργανώσεις, όπως π.χ. η «Arditi del Popolo»5). Η πολιτική της «παθητικής αντίστασης» μετατράπηκε πια σε πολιτική παθητικής συνεργασίας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα «ξεσκέπασε τις συνθηκολογικές διαθέσεις των σοσιαλιστών και το δημαγωγικό χαρακτήρα των συνομιλιών για “ειρήνευση”. Τα γεγονότα δεν άργησαν να επαληθεύσουν τη σωστή θέση των κομμουνιστών. Το “σύμφωνο ειρήνης” δεν σταμάτησε την φασιστική τρομοκρατία ούτε και για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα». Συνέτεινε όμως σε μεγάλο βαθμό στον αποπροσανατολισμό, την εξουδετέρωση και τον παροπλισμό σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση Μπονόμι και η κυβέρνηση Φάκτα που την αντικατέστησε το Φλεβάρη του 1922 συνέχισαν την πολιτική Τζιολίτι, συνδράμοντας «με όλα τα μέσα» τις δυνάμεις του φασισμού.6
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μάχες που έδωσαν οι Ιταλοί εργάτες με τους φασίστες ήταν σφοδρότατες, αναγκάζοντάς τους μάλιστα σε υποχώρηση σε μια σειρά πόλεις. Την 1η Αυγούστου 1922 τα συνδικάτα κήρυξαν απεργία διαμαρτυρίας απέναντι στη φασιστική τρομοκρατία, η οποία εξελίχτηκε σε σκληρή σύγκρουση με την αστυνομία και τις ένοπλες φασιστικές ομάδες. Οι ρεφορμιστές ηγέτες των συνδικάτων, κατά τη γνωστή τους τακτική, ανακάλεσαν την απεργία. Ωστόσο χιλιάδες εργάτες αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές των συνδικαλιστών, συνεχίζοντας την απεργία. Η διαλυτική στάση των τελευταίων όμως αποδιοργάνωσε σημαντικά το απεργιακό μέτωπο, οδηγώντας στην ήττα του. Η αγανάκτηση των εργατών ήταν τέτοια, που η «κεντριστική» πλειοψηφία του Σοσιαλιστικού Κόμματος αναγκάστηκε πια να διαγράψει τη ρεφορμιστική μειοψηφία από το κόμμα (Οκτώβρης 1922).7 Η εξέλιξη αυτή επηρέασε ελάχιστα τα γεγονότα που ακολούθησαν. Πατώντας στην τελευταία ήττα της εργατικής τάξης, οι κεφαλαιοκράτες προχώρησαν στην επιβολή και ανοιχτής πια δικτατορίας. Έχοντας το «πράσινο φως» από την Ιταλική Συνομοσπονδία της Βιομηχανίας, το αστικό πολιτικό σύστημα και το Βατικανό, ο Μουσολίνι εξέδωσε στις 27 Οκτώβρη 1922 διαταγή για «πορεία εναντίον της Ρώμης» και την επόμενη μέρα εισήλθε στην πρωτεύουσα ανενόχλητος, καταλαμβάνοντας την εξουσία για λογαριασμό της ιταλικής άρχουσας τάξης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στην Ιταλία, αναφέρει ο Ρ. Π. Ντατ, «η σοσιαλδημοκρατία προετοίμασε ιδεολογικά το δρόμο για το φασισμό: Πρώτον, με την εγκατάλειψη ή τη διαφθορά του μαρξισμού. Δεύτερον, με την άρνηση του διεθνισμού και την προσκόλληση των εργατών στην υπηρεσία του “δικού τους” ιμπεριαλιστικού κράτους. Τρίτον, με τον πόλεμο ενάντια στον κομμουνισμό και την προλεταριακή επανάσταση. Τέταρτον, με τη διαστρέβλωση του “σοσιαλισμού” ή τη χρήση αόριστων “σοσιαλιστικών” φράσεων (“η νέα κοινωνική τάξη”, η “κοινωνική ευημερία”, η “βιομηχανία ως δημόσια υπηρεσία” κλπ.), για να συγκαλύψουν το μονοπωλιακό καπιταλισμό. Πέμπτον, με την υπεράσπιση της ταξικής συνεργασίας και την ενοποίηση των οργανώσεων της εργατικής τάξης με το καπιταλιστικό κράτος. Όλα αυτά παρέχουν την ιδεολογική βάση του φασισμού, που αποτελεί το τελικό στάδιο της πολιτικής της πλήρους αφομοίωσης της εργατικής τάξης, δεμένης χειροπόδαρα, από τον καπιταλισμό και το καπιταλιστικό κράτος. Όλη αυτή η προπαγάνδα και η γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας προκάλεσε σύγχυση, αποδυνάμωσε και γκρέμισε την ταξική, σοσιαλιστική θεώρηση των εργατών εκείνων που ήταν υπό την επιρροή της, απέτρεψε τη διάδοση της επαναστατικής μαρξιστικής αντίληψης, καλλιέργησε τις ημι-φασιστικές ιδέες του εθνικισμού, του ιμπεριαλισμού και της ταξικής συνεργασίας και κατέστησε τις μάζες εύκολη λεία στο φασισμό»8. Το «παράδειγμα» της Ιταλίας θα επαναληφθεί λίγο-πολύ κατά τον ίδιο τρόπο σε μια σειρά χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου το αμέσως επόμενο διάστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολιτικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πάντως δεν απαγορεύτηκαν αμέσως. Το φασιστικό καθεστώς χρειάστηκε έναν ορισμένο χρόνο προκειμένου να δημιουργήσει ερείσματα και ν’ αποκτήσει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της χώρας. Το κύμα της τρομοκρατίας (με αποκορύφωμα τη δολοφονία του σοσιαλιστή ηγέτη Τζ. Ματεότι στις 10 Ιούνη 1924) έφερε το καθεστώς στα πρόθυρα της πολιτικής κρίσης (1924-1925). «Αλλά τα αστικά και τα δύο σοσιαλιστικά κόμματα9 της αντιπολίτευσης ενεργούσαν αναποφάσιστα. Φοβήθηκαν να καλέσουν τις μάζες σε επαναστατική εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης και να βγουν έξω από τα πλαίσια της “συνταγματικής”, στην ουσία ακίνδυνης για το φασισμό αντιπολίτευσης. Συνενώθηκαν στον λεγόμενο συνασπισμό του Αβεντίνο … και, αφού ανακάλεσαν τους αντιπροσώπους τους από τη βουλή, τα κόμματα αυτά περιορίστηκαν στο να προπαγανδίζουν την παθητική αναμονή και καλλιεργούσαν στις λαϊκές μάζες την αυταπάτη πως τάχα το φασιστικό καθεστώς θα χρεοκοπήσει μόνο του γιατί σπαράζεται από εσωτερικές αντιθέσεις. Η προπαγάνδα αυτή ωφελούσε το φασισμό, γιατί αποπροσανατόλιζε τις μάζες από την ενεργό πάλη εναντίον της τρομοκρατικής δικτατορίας του Μουσολίνι»10. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος για την άμεση κήρυξη γενικής απεργίας απορρίφτηκε από το συνασπισμό του Αβεντίνο. Το καθεστώς, εκμεταλλευόμενο την τάση συνθηκολόγησης των αστικών κομμάτων -ιδιαίτερα της σοσιαλδημοκρατίας και της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (την οποία έλεγχαν οι ρεφορμιστές)- ήρε και τα τελευταία υπολείμματα των αστικών δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών που είχαν απομείνει, θέτοντας εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις (1926). Οι σοσιαλδημοκράτες ρεφορμιστές ηγέτες των συνδικάτων έσπευσαν να διευκολύνουν το φασιστικό καθεστώς προχωρώντας από μόνοι τους στην αυτοδιάλυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας, ενώ πρωτοκλασάτα στελέχη τους, όπως οι Ντ’ Αραγκόνα, Ρίγκολα, Μαγκλιόνε κ.ά., δήλωσαν «δημόσια την παράδοσή τους στον νικηφόρο φασισμό», καθώς και την προθυμία τους «να προσφέρουν τη συνεργασία τους στον Μουσολίνι».11https://www.komep.gr/m-article/07cefc4a-f42a-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διατήρηση και εμβάθυνση της επαναστατικής στρατηγικής απαραίτητος όρος ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο 2ο κείμενο των Θέσεων καταγράφονται η αργή, βασανιστική πορεία ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (ΔΚΚ) και οι κοπιαστικές προσπάθειες του Κόμματός μας σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η διαδρομή αυτή αποτελεί τρανή απόδειξη των μακρόχρονων συνεπειών της αντεπανάστασης. Το ευρέως χρησιμοποιούμενο (μετά την αντεπανάσταση) από μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου ΤΙΝΑ (There is no alternative - Δεν υπάρχει εναλλακτική) δεν γίνεται θεωρητικά αποδεκτό από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα. Ομως, στην πράξη, η πλειοψηφία τους αναζητά εναλλακτική εντός του καπιταλιστικού συστήματος, στο πλαίσιο μιας άλλης αστικής διαχείρισης και της συμμετοχής στην αστική διακυβέρνηση, ακόμα και όταν τις παρουσιάζει ως μεταβατικές προς το σοσιαλισμό.
Φυσικά, στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης σημαντική συμβολή έχει το κλείσιμο του κύκλου που άνοιξαν οι πρώτες σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Ωστόσο, δεν ευθύνεται μόνο αυτό.
Πριν από 150 χρόνια, η ηττημένη Παρισινή Κομμούνα κλείστηκε εξαρχής στη μεγάλη καρδιά της εργατικής τάξης, αποτέλεσε σύμβολο του αγώνα της, φόβητρο των εχθρών της, έμπνευση για νέες στρατιές επαναστατών, πρότυπο της μορφής της μελλοντικής εργατικής εξουσίας, απόδειξη του εφικτού της κατάκτησής της. Εν κατακλείδι, μέσα από τις στάχτες της Κομμούνας ξεπήδησαν πιο ορμητικές οι φλόγες της νέας επαναστατικής ανόδου.
Επομένως, η ήττα δεν είναι η μοναδική αιτία. Το σημαντικότερο είναι η κατανόησή της. Στην περίπτωση της Κομμούνας, ο επιστημονικός κομμουνισμός δεν παρασύρθηκε από συναισθηματισμούς, μπόρεσε άμεσα να ξεδιαλέξει «την ήρα από το σιτάρι». Καυτηρίασε αποφασιστικά τα λάθη της, την ίδια στιγμή που φώναζε: Κοιτάχτε τη! Αυτή είναι η δικτατορία του προλεταριάτου! Ετσι μετουσίωσε μια αποτυχημένη έφοδο στους ουρανούς σε (θεωρητική και πρακτική) πολιτική πείρα και τελικά σε ρεαλιστικό επαναστατικό πρόγραμμα ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας.
Αντίθετα, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η πορεία ήταν διαφορετική. Γιατί η ήττα δεν προήλθε ως αποτέλεσμα μόνο της αδυναμίας αντιμετώπισης των αντεπαναστατών, αλλά και ως συνέπεια της εσωτερικής διάβρωσης. Οι καπιταλιστικές σημαίες δεν ξαναστήθηκαν πάνω στα νεκρά κορμιά των επαναστατών, αλλά με τη βοήθεια των ηγετών των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ετσι, τα κριτήρια αποτίμησης της ήττας υποσκάφτηκαν από την προηγούμενη ρεφορμιστική παρέκκλιση του ΔΚΚ, που κυριάρχησε στα Κόμματα των χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αφού επέμεινε στην υπεράσπιση των επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έδειξε ιδιαίτερο βάρος στη μελέτη των αιτιών της αντεπανάστασης. Στιγμάτισε τη θεώρηση από τις σοβιετικές αρχές (απ' τα μέσα της δεκαετίας του 1950) του νόμου της αξίας ως νόμου κίνησης του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής. Ανέδειξε ότι η προώθηση της «αγοραίας» πολιτικής, αντί να ενισχύσει την κοινωνική ιδιοκτησία και τον Κεντρικό Σχεδιασμό, την ομογενοποίηση της εργατικής τάξης, την εργατική συμμετοχή στην οργάνωση της εργασίας, τον εργατικό έλεγχο από κάτω προς τα πάνω, άρχισε να δυναμώνει την αντίστροφη τάση. Τέλος, υπέδειξε πως αυτή η πολιτική σε μια πορεία χρόνου ενδυνάμωσε τους φορείς της αντεπανάστασης και οδήγησε στην επικράτησή της.
Η ρεφορμιστική παρέκκλιση, υπό την επίδραση των υποχωρήσεων στην ΕΣΣΔ και των πιέσεων της κάθε καπιταλιστικής εξουσίας απλώθηκε με τον «ευρωκομμουνισμό» και στα καπιταλιστικά κράτη, μεταλλάσσοντας την κομμουνιστική στρατηγική. Ταύτισε την ενότητα τις εργατικής τάξης με τις συμμαχίες με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Συμφιλίωσε τους κομμουνιστές με το αστικό κράτος, που παρουσίασε ως πεδίο ταξικής πάλης. Μετέστρεψε την ιδεολογική πλευρά της ταξικής πάλης σε προσπάθεια κατάκτησης των «κρατικών ιδεολογικών μηχανισμών» και την πολιτική σε επιδίωξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Υποκατέστησε την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με τις αστικές κρατικοποιήσεις, τον εργατικό έλεγχο με τη συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, τον κεντρικό σχεδιασμό με την αστική κρατική παρέμβαση. Συνέδεσε μονοσήμαντα τον ιμπεριαλισμό με τις ΗΠΑ και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους και αποσυνέδεσε το φασισμό - ναζισμό από τον καπιταλισμό. Υποβάθμισε τον προλεταριακό διεθνισμό σε μια ταξικά αόριστη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Με άλλα λόγια, το ΤΙΝΑ κυριαρχούσε πριν από την αντεπαναστατική καταιγίδα της περιόδου 1989 - 1991. Γι' αυτό μετά από αυτή, οι ηρωικές στιγμές του ΔΚΚ μπλέχτηκαν σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι με τα ατοπήματά του, τη στιγμή που η επαναστατική αυτοκριτική απαιτούσε βαθύ αναστοχασμό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και η εργατική τάξη δεν μπόρεσαν να διαχωρίσουν τους φίλους από τους εχθρούς, δεν ήξεραν ποιους να κλείσουν στην καρδιά τους και ποιους να κρεμάσουν στους πασσάλους της ιστορικής ατίμωσης.
Σε αυτήν τη θύελλα, το ΚΚΕ στάθηκε όρθιο. Συνέδραμαν ο ταξικός αγώνας του ΔΣΕ και η μακρόχρονη παρανομία του, που αποτέλεσαν εμπειρικά αντίδοτα στις αταξικές προσεγγίσεις των ρεφορμιστών, η οργανωτική διάσπαση με το «ευρωκομμουνιστικό» ρεύμα στο εσωτερικό του (που του επέτρεψε - παρά τις αδυναμίες στη στρατηγική του - να μην απαρνηθεί τον μαρξισμό-λενινισμό, τη σοσιαλιστική επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου), η ύπαρξη κομμουνιστών που είχαν περάσει από φωτιά και σίδερο στα χρόνια της αντεπανάστασης.
Ομως, ο αγώνας ενάντια στις ρίζες και τις συνέπειες της αντεπανάστασης δεν είναι ποτέ οριστικός. Πόσο μάλλον, αφού ο διεθνής συσχετισμός είναι ο χειρότερος τα τελευταία 150 χρόνια αφού ο αγοραίος σοσιαλισμός συνεχίζει να προβάλλεται ως λύση από Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, ενώ άλλα ταυτίζουν την κομμουνιστική στρατηγική με ένα στείρο δικαιωματισμό στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εξουσίας αφού η αναζήτηση εναλλακτικής αστικής διαχείρισης δεν αποτελεί μόνο εξωτερικό φαινόμενο.
Στη διάρκεια της προηγούμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όλες οι εκδοχές του ρεφορμισμού ξαναμπήκαν στο τραπέζι, ασκώντας ιδεολογική-πολιτική πίεση σε μέλη και οπαδούς του Κόμματος. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25, τμήματα της «εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς», ακόμα και αναρχικές ομάδες αποτελούν φλογερούς κήρυκες ανάλογων στρατηγικών, ακόμα και όταν (κάποιοι) ασκούν κριτική στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αλλοι διαδίδοντας αυταπάτες για το ρόλο μερίδας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (green new deal) και άλλοι για αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (Ρωσία, Κίνα κ.λπ.), επιχειρούν να εγκλωβίσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα στις συμπληγάδες της αστικής διαχείρισης και των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Η προσπάθεια αυτή θα εντείνεται όσο βαθαίνει η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς, η διατήρηση και εμβάθυνση της επαναστατικής στρατηγικής αποτελεί όρο ενίσχυσης και του Κόμματος και του ΔΚΚ. Σε τελευταία ανάλυση, η ανασυγκρότηση του ΔΚΚ δεν μπορεί να αναζητηθεί στη στρεβλή αισιοδοξία ύπαρξης εναλλακτικών εντός του σάπιου καπιταλισμού, αλλά στη ρεαλιστική επαναστατική αισιοδοξία, στην εξαντλητική δουλειά όσων προσπαθούν να τον ανατρέψουν, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στις υπαρκτές δυνατότητες και στην αναγκαία (αλλά ανύπαρκτη ακόμα) επαναστατική ενότητα και δράση, στη βάση της επαναστατικής στρατηγικής.
Κώστας Σκολαρίκος
Μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.imerodromos.gr/mia-nychta-stin-akropoli/ Ο Ζαχαριάδης έγραψε τρία γράμματα απο την απομόνωση της φυλακής που μιλάει για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο 2ο και 3ο Ανοιχτά με τον Μανιαδάκη να τα θάβει. Μάλλον θα το έκανε για να σώσει το ΚΚΕ απο τον ...σεχταρισμό.... Με ΕΑΜ λοιπόν Κοινωνική Συμμαχία θα είχαν πολεμήσει την Αστική τάξη και τους Γερμανούς συμμάχους θα έκαναν όσους Ελιγμούς χρειαζόταν και τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 θα διεκδικούσαν την εξουσία σε επαναστατικές συνθήκες με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και Σοσιαλσωβινιστική γραμμή δεν υπάρχει......https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26........ Η Προσπάθεια να παρουσιαστεί ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ σαν Σοσιαλσωβινιστής είναι άστοχη.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή