Α' ΗΜΙΧΡΟΝΟ - Je suis #20ό Συνέδριο
Ήρθε το εικοστό, χαρμόσυνα νέα για τον κουκουέ. Πρώτα όμως θα φάτε πρόλογο: ως γνωστόν κουκουές γίνεσαι. Δεν θα πω “κομμουνιστής” γιατί, ναι μεν είναι ευρύτερη έννοια, κι άλλοι έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, απ’ την άλλη είναι βαρύς τίτλος για να τον δικαιολογήσεις θεωρητικά και πρακτικά. Άσε τον αστό να σε φωνάζει έτσι που δεν βλέπει και πολλές κόκκινες αποχρώσεις.
Βαρύς ο τίτλος του κομμουνιστή όμως βαριά και η φανέλα του κουκουέ που υπερβαίνει την έννοια του οργανωμένου μέλους. Μια φορά να σε μάθουν σαν κουκουέ πάντα θα ‘χεις τη στάμπα, είσαι δεν είσαι μέλος, ξέρεις δεν ξέρεις τις θέσεις του κόμματος για κάποιο θέμα, γουστάρεις δε γουστάρεις την Αλέκα, τον Κουτσουμπίνιο ή όποιο παιχτάκι της εντεκάδας, είσαι δεν είσαι λίγο ή πολύ δεκατοπεμπτιστής ή τρότσκα ή σταλίνα. Για τον απ’ έξω απ’ το χορό όλ’ αυτά ειναι ψιλά γράμματα.