Η Συριζαίικη χυδαιότητα χτύπησε ταβάνι ....

σε ελεύθερη μετάφραση :

"Θα σκοτωθούν που θα σκοτωθούν τα παιδάκια στην Υεμένη να μην βγάλουμε και εμείς κανα φράγκο ? "

Εφιάλτες 100 χρόνια μετά!

Αλλη μια επίθεση στον κομμουνισμό φιλοξένησε η «Καθημερινή». Ο αρθρογράφος, αφού πρώτα φέρνει στα μέτρα του το τι σημαίνει η αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητες, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του», ξεκινάει την επίθεση, συγκεντρώνοντας τα πυρά του στο σχεδιασμό της οικονομίας. Διαπιστώνει ότι αυτός «οδηγεί στη δικτατορία», στις «νομενκλατούρες» και τον «ολοκληρωτισμό», στη μη ικανοποίηση των «διαφορετικών» κοινωνικών αναγκών.

Και, παρά τα τσιτάτα που αξιοποιεί, για να υπερασπιστεί τον «δημοκρατικό καπιταλισμό», καταλήγει στο «παραδοσιακό» συμπέρασμα όλων των απολογητών της αστικής τάξης: Η αμφισβήτηση της «ελευθερίας» των καπιταλιστών στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και του δικαιώματος των λίγων να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών χαρακτηρίζεται «δικτατορία». 

Και επειδή ο αρθρογράφος κατακεραυνώνει τον «κεντρικό σχεδιασμό» για να υπερασπιστεί το «αόρατο χέρι της κοινωνίας», δηλαδή τελικά την καπιταλιστική αγορά, πρέπει να σημειώσουμε πως αυτό το «χέρι» καταφέρνει διαχρονικά να μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που οι εργαζόμενοι παράγουν και στις διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες. Ζήτημα που οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά, άλλοτε σχετικά, άλλοτε απόλυτα.

Τελικά, όσο και να γυροφέρνουν οι υπερασπιστές του καπιταλισμού, δεν ξεμπλέκουν από τη βασική τους αδυναμία: Να εξηγήσουν πώς γίνεται αυτό το «αόρατο χέρι» πάντα να κανονίζει με ευλάβεια να αυγαταίνουν τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών και να συγκεντρώνονται η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό το ζήτημα λύνεται με έναν και μοναδικό τρόπο, με αυτόν δηλαδή που λύθηκε και πριν από 100 χρόνια, κάνοντας κοινωνική ιδιοκτησία τον πλούτο που παράγεται. Και αυτό αργά ή γρήγορα θα ξαναγίνει, γι' αυτό βλέπουν εφιάλτες...

"Ρ"

Εμάς πάντως μας χαροποιεί όλη αυτή η λύσσα,

«Ο μοναδικός αντίπαλος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι ο κομμουνισμός»

Για τις πραγματικές πτυχές του καπιταλισμού και το πόσο αναγκαίος είναι σήμερα ο κομμουνισμός, 100 χρόνια μετά την μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, μίλησε ο Γρηγόρης Λιονής μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στο ραδιόφωνο του «NEWS 247». 

ΛΙΒΥΗ 2017 ( η ντροπή του Ανθρώπινου γένους )

Και ενώ εδώ έχουμε την μαύρη Παρασκευή απέναντι στη ΛΙΒΥΗ έχουμε το κατάμαυρο σκοτάδι του πολιτισμού μας εν ετει 2017 .Εκατοντάδες άνθρωποι στιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον περιμένουν τον αγοραστή ! Πολλοί μην αντέχοντας την πείνα και την δίψα πεθαίνουν και τους πετούν στην έρημο!
Σκλαβοπάζαρο στη Λιβυη 2017

Public oυρές για αγορές 

Η Βlack Friday προέρχεται από το "εθιμο" που υπήρχε στις ΗΠΑ την επόμενη του Τhanks giving να πωλούνται οι σκλάβοι σε τιμή ευκαιρίας εξού και το "black".

"Τ΄αφεντικά τρελλάθηκαν"

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ !!

Θυμάστε αυτη την παλιά ταμπέλα σε μπακάλικα ,παντοπωλεία ; Την αναρτούσε κάποιος επαγγελματίας που ήθελε για κάποιο λόγο να ξεπουλήσει την πραμμάτια του όσο όσο .Κάπως έτσι φτάσαμε στις Black Friday ,στις Black Sunday ...στη Black Life τελικά .

Με τη διαφορά οτι τώρα δεν γίνεται για να ξεπουλήσουν απλα τα εμπορεύματά τους αλλα για ενα βαθυ και ιδεολογικό λόγο .Η Black Friday ειναι μια ξενοφερτη παπαρια ,μια αμερικανια ,που σκοπο εχει να εμπεδωσει το ποπολο οτι ειναι τρελλος καταναλωτης χωρις ηθικους φραγμους ,ενα ζωον ορθιο που σκοπος του ειναι να καταναλωνει και μονο .Αδιαφορο για τους γυρω του και ιδιαιτερα για τους εργαζομενους που κυριολεκτικα υποφέρουν αυτη την μερα και με μια μερα Μπλακ εγινε Μπλακ ολη η ζωη τους .

Και καλα συνείδηση για το τι περνάνε οι εργαζομενοι αυτη τη μέρα είναι δύσκολο να αποκτίσεις σε μια μερα οσο μαυρη και να ναι ,αλλα εχεις σκεφτεί ποτε τα παιδιά σου μεθαύριο που πολυ πιθανόν να δουλεύουν με τέτοια αφεντικά εχεις σκεφτεί τι θα τραβήξουν ;.Εχεις σκεφτεί σε τι κοινωνία τα έφερες να ρημαδοζήσουν ;

Ο καπιταλισμός έγινε πια τόσο ξετσίπωτα σάπιος που βρωμά και ζέχνει πτωμαϊνη απ άκρου σ άκρο !!

Απο τις Παραδεισένιους νήσους του ως τη Λιβύη που επαναφέραν το δουλοκτητικό !!

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ

Ω ΝΑΙ !! Τούτος ο κόσμος θα αλλάξει Κεμάλ ...

Υπάρχει ένα παλιό ερώτημα, το οποίο έχει επανέλθει στην επικαιρότητα ειδικά τώρα στην εποχή της Μεγάλης Κρίσης: Τι κάνουν οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν μιλάνε; Στον καπιταλισμό οι διανοούμενοι χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες. Είναι οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος, οι αναχωρητές και αυτοί που αντιστέκονται.

ΜΕΡΙΣΜΑ απ την μιά ... ΑΦΑΙΜΑΞΗ απ την άλλη

Συνολικά, έντεκα ψηφισμένα μέτρα ενεργοποιούνται από την Πρωτοχρονιά που θα φέρουν νέα βάρη σε εκατομμύρια φορολογουμένους και έρχονται να προστεθούν στον ήδη βαρύ λογαριασμό της υπερφορολόγησης και των περικοπών.

Ειδικότερα, η νέα αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος θα στηριχτεί σε νέα αύξηση των εσόδων και μάλιστα κατά 1,8 δις. ευρώ συγκριτικά με το κλείσιμο της φετινής χρονιάς. Από το νέο έτος, οι φορολογούμενοι ξεχνούν το ΕΚΑΣ (το οποίο ουσιαστικά θα καταργηθεί για τη συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών δικαιούχων), την έκπτωση φόρου για τις ιατρικές δαπάνες, το επίδομα θέρμανσης (το οποίο περικόπτεται κατά 50%) , την έκπτωση στην παρακράτηση φόρου και το ειδικό καθεστώς ΦΠΑ σε 32 νησιά του Αιγαίου. Επίσης, θα έρθουν αντιμέτωποι με τις αλλαγές στους συντελεστές υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ καθώς μετά την εξίσωση των αντικειμενικών αξιών με τις πραγματικές –κάτι που θα γίνει τον Μάρτιο καθώς η σχετική υποχρέωση μετατέθηκε για τον Μάρτιο- θα προκύψει δημοσιονομικό κενό στον ΕΝΦΙΑ των 3,2 δις. ευρώ.

1917: Μια «αλλιώτικη» Επανάσταση!

  α) Tην επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης (26 Οκτώβρη 1917) η σοβιετική εξουσία  υπογράφει δια χειρός Λένιν το Διάταγμα για την Ειρήνη με το οποίο έβγαζε τη Ρωσία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και έξω από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

    β) Πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) δια χειρός Λένιν υπογράφεται το Διάταγμα για τη Γη με το οποίο καταργήθηκε – χωρίς καμία αποζημίωση – η ιδιοκτησία της γης από τους τσιφλικάδες, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορικής και της μοναστηριακής.    

Δυστυχώς η βλακεία δεν είναι αντιστρόφως ανάλογη…

Δυστυχώς η βλακεία δεν είναι αντιστρόφως ανάλογη της ανάπτυξης και της εξέλιξης! Δυστυχώς η βλακεία είναι ανάλογη της ανάπτυξης της τεχνολογίας και της εξέλιξης της επιστήμης! Δυστυχώς η βλακεία αναπτύσσεται ταυτόχρονα με την επιστήμη και την τεχνολογία σ’ αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που θέλει τον κόσμο ημιμαθή, αμαθή και ξερόλα για να τον εκμεταλλεύεται πιο εύκολα, αφού κάποιος που νομίζει ότι τα ξέρει όλα δεν θέλει να ακούσει και δεν θέλει να μάθει! Το σύστημα αυτό έμαθε να φοβίζει τον κόσμο για να κάνει τη δουλειά του! Έμαθε όμως να διαχειρίζεται και κάτι άλλο που είναι πιο ισχυρό από τον φόβο! Μια μικρή ελπίδα πως εσύ μόνος σου μπορείς να πας παραπάνω, να λύσεις τα προσωπικά σου προβλήματα και να σωθείς! Μια ελπίδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του συστήματος! Να μην αγωνίζεσαι μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο για ν’ αλλάξεις την κοινωνία, αλλά να αγωνίζεσαι για ν’ αλλάξεις τη θέση σου μέσα στη σαπίλα, να αγωνίζεσαι απλά και μόνο για να πάρεις ένα ψίχουλο παραπάνω από αυτά που μοιράζει η σαπίλα! Να ψάχνεις, αντί να τσακίσεις την σαπίλα, τα τριάντα αργύρια της προδοσίας σου!

ΑΚΟΥΤΕ Αναρχομπάχαλα???

και χωρις κουκουλα 

Γράφει ο Κάιν (Παναγιώτης Παπαδόπουλος)

(Ο δρόμος μας γέμισε με λάθη από την ανοχή μας σύντροφοι/εσσες...)

 

H πονηριά των Φασιστών

Η φασιστική σοσιαλδημαγωγία στην «διπλή κόκκινη χρονιά»*

...Ο μεταπολεμικός (μετά τον Α’ΠΠ) φασισμός θα εμφανιστεί και πάλι στην αρχή με προλεταριακή-επαναστατική φρασεολογία και θα προσπαθήσει να υπερθεματίσει σε αριστερίστικη ζύμωση και προπαγάνδα. Ο Μουσολίνι θα παραμείνει στα πλαίσια του προπολεμικού του ύφους και της εθνικιστικής υπέρ του πολέμου προπαγάνδας, ντύνοντας την όμως τώρα με επαναστατική φρασεολογία.

ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΙΚΗ !!

O αγώνας των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και του κλαδικού Συνδικάτου τους έφερε την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις και κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων. Στον αγώνα τους είχαν να αντιμετωπίσουν τις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας και τα μαντρόσκυλά της,  φασίστες της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Όμως ο αγώνας των εργαζομένων δεν σταματά μετά από αυτή την επιτυχία. Συνεχίζεται αμείωτος για την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης.

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, σε συνέντευξη στον Ριζοσπάστη μίλησε για τη σημασία αυτής της μάχης, την πείρα που βγαίνει από τον αγώνα, αλλά και για τα επόμενα αγωνιστικά βήματα.

***

— Στην ανακοίνωση του Συνδικάτου μετά την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης τονίζεται ότι αυτή αποτελεί σημαντικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους στη Ζώνη και σε όλο τον κλάδο. Πάνω σε αυτό, ποια είναι η σημασία της Σύμβασης και ποιες είναι οι βασικές προβλέψεις της για τους εργαζόμενους;

— Η τελευταία Συλλογική Σύμβαση Ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών υπογράφτηκε το 2009. Από την πρώτη Σύμβαση, που είχε υπογραφτεί το 1987, το θέμα της υπογραφής αλλά και της εφαρμογής ήταν για το Συνδικάτο μας υπόθεση σκληρών αγώνων.

Αυτός ο αγώνας, χρόνο με τον χρόνο, είχε διαμορφώσει μια Συλλογική Σύμβαση με καλά μεροκάματα και σημαντικές κατακτήσεις, παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες και τους κινδύνους της δουλειά, την τεχνογνωσία που απαιτεί, τη μεγάλη φθορά της υγείας των συναδέλφων σε όλες τις ειδικότητες. Πιο σημαντικές από αυτές τις κατακτήσεις ήταν το 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, με Σάββατο και Κυριακή αργία, 6 ημερομίσθια για 5 μέρες δουλειάς, όπως και μια σειρά από μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, εκτός έδρας εργασία, κάλυψη εργατικού ατυχήματος, προσαύξηση της υπερωρίας 100% κ.ά.

Από το 2010 και μετά, τα επιτελεία της εργοδοσίας, αξιοποιώντας τα κόμματά τους και κάθε μηχανισμό που διέθεταν, με όπλο την ανεργία και τις άλλες συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, επιτέθηκαν με λύσσα στα Συνδικάτα μας, έχοντας ως στόχο να τελειώσουν μια και καλή με τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά μας.

Αιχμή του δόρατος της προπαγάνδας τους ήταν ότι «για την ανεργία φταίει το ΠΑΜΕ» και τα ταξικά Συνδικάτα, οι αγώνες που αυτά οργάνωσαν, οι απεργίες που πραγματοποιήθηκαν και οι «απαράδεκτες επιδιώξεις που επέβαλαν», τα «ακριβά μεροκάματα», το 7ωρο, τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, η «ακριβή υπερωρία». Λέγοντας ότι όλα αυτά αύξησαν το «κόστος εργασίας», απειλούσαν τους εργαζόμενους, καλώντας τους «να τα ξεχάσουν» και να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις αν θέλουν να έχουν ένα μεροκάματο.

Τα χρόνια που μεσολάβησαν, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, με κύριο πρόβλημα την ανεργία στον κλάδο, που έφτασε πάνω από 90%, το Συνδικάτο μας με ό,τι δυνάμεις είχε δεν παραιτήθηκε από τον αγώνα για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας. Αποκαλύψαμε τις πραγματικές αιτίες και τον χαρακτήρα της κρίσης, προβάλαμε στον αντίποδα της επιχειρηματολογίας των εργοδοτών για αύξηση της ανταγωνιστικότητας, τη δική μας, για αγώνα με μοναδικό γνώμονα τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Ολη αυτή η δουλειά και οι δεσμοί του Συνδικάτου με τους εργαζόμενους σε βάθος δεκαετιών, ήταν οι στέρεες βάσεις για να αναπτύξουμε αυτόν τον σκληρό 9μηνο αγώνα, που κατέληξε στην υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης μετά από τόσα χρόνια, πατώντας και στην αύξηση της παραγωγικής δραστηριότητας από το 2016 και μετά.

Οι ατομικές Συμβάσεις των τελευταίων χρόνων είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση με τα μεροκάματα «σκοτωμένα», το 7ωρο να έχει γίνει ως επί το πλείστον 8ωρο, την υπερωρία πάμφθηνη και τα υπόλοιπα θεσμικά «άγνωστη» λέξη. Με τον κάθε εργαζόμενο έρμαιο στους εκβιασμούς κάθε εργοδότη.

Σήμερα, με την υπογραφή της ΣΣΕ, σε σχέση με αυτήν την κατάσταση, προβλέπονται μεγάλες αυξήσεις, που ξεκινούν σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων από 100% και φτάνουν το 20% στη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου και το 10% σε ένα μικρό κομμάτι. Το κατώτερο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη είναι στα 50,50 ευρώ. Το κατώτερο ημερομίσθιο του βοηθού είναι στα 61,80 ευρώ. Το ανώτερο ημερομίσθιο του τεχνίτη στα 87 ευρώ.

Κατοχυρώνεται ξανά το 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, με Σάββατο και Κυριακή αργία και αποδοχές 6 ημερομίσθια για 5ήμερη εργασία. Για πρώτη φορά κατοχυρώνονται εντός του 7ωρου δύο 15λεπτα διαλείμματα. Επανέρχεται η υπερωρία στο 100% προσαύξηση από την πρώτη ώρα και προβλέπεται απαγόρευση υπερωρίας άνω των 3 ωρών τη μέρα. Κατοχυρώνονται για πρώτη φορά μέσα στη ΣΣΕ ο 13ος και ο 14ος μισθός. Κατοχυρώνονται εκ νέου όλες οι παλιότερες διατάξεις για τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, οι διατάξεις για την κάλυψη από εργατικό ατύχημα από την πρώτη ώρα.

Καθοριστική η καθολική συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων σε όλες τις κινητοποιήσεις

— Ποια ήταν η στάση της εργοδοσίας στο ξεκίνημα των διαπραγματεύσεων και τι έπαιξε ρόλο για να έρθει αυτό το θετικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους;

— Η εργοδοσία, πριν ξεκινήσουμε τις κινητοποιήσεις, πατώντας πάνω στον εργασιακό μεσαίωνα που η ίδια είχε επιβάλει στους χώρους εργασίας, με όπλα την ανεργία, τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν συζητούσε καν το ενδεχόμενο υπογραφής Σύμβασης. Μετά τις πρώτες προειδοποιητικές στάσεις εργασίας που πραγματοποιήσαμε, συζητούσε το ενδεχόμενο να υπογραφεί μία ΣΣΕ που ουσιαστικά θα νομιμοποιούσε τον εργασιακό μεσαίωνα.

Η στάση της εργοδοσίας πήγαζε από την πεποίθηση ότι το Συνδικάτο είχε χάσει το έρεισμά του στους εργαζόμενους, ότι η κρίση είχε τσακίσει τόσο πολύ τους εργαζόμενους που τα ιδεολογήματα «δουλειά να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι» ή ότι «οι κινητοποιήσεις θα διώξουν πάλι τις δουλειές που ήρθαν», θα απέτρεπαν τους εργαζόμενους από τα καλέσματα του Συνδικάτου και τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

Η καθολική συμμετοχή, όμως, των χιλιάδων συναδέλφων σε όλες τις κινητοποιήσεις και η περιφρούρησή τους από τους ίδιους σε κάθε χώρο στρίμωξαν την εργοδοσία, η οποία άρχισε σταδιακά να κάνει βήματα πίσω, μέχρι στο τέλος να αναγκαστεί να υπογράψει όσα αναφέραμε.

Για να υπάρξει αυτή η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στον αγώνα, καθοριστικό ήταν ότι επικράτησε στη μεγάλη πλειοψηφία τους η απόφαση ότι «αρνούμαι να δουλεύω σαν σκλάβος, θέλω να δουλεύω και να καλύπτω τις ανάγκες μου». Για να γίνει αυτή η συζήτηση προετοιμάσαμε τις κινητοποιήσεις μέσα από κυλιόμενες στάσεις εργασίας και Συνελεύσεις ανά χώρο δουλειάς. Παράλληλα, καλούσαμε σε Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου πριν από κάθε κινητοποίηση για την οργάνωσή της και μετά για την αποτίμηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τους πρώτους μήνες των κινητοποιήσεων, στις συσκέψεις – συνελεύσεις – συγκεντρώσεις, από ένα κομμάτι του κόσμου εκφραζόταν η άποψη ότι όσο και να παλέψουμε, Σύμβαση δεν πρόκειται να υπογράψουμε. Οι ίδιοι όμως συμπλήρωναν ότι ο αγώνας πρέπει να γίνει γιατί ακόμα και αν δεν υπογράψουμε θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να το κάνουμε κάποια άλλη στιγμή αργότερα. Αυτός ακριβώς ο κόσμος είναι που σήμερα σε συζητήσεις σπάει τη λογική της αναποτελεσματικότητας.

— Σε αυτήν την προσπάθεια του Συνδικάτου και των εργαζομένων, υπήρχαν δυνάμεις που προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια; Πώς ξεπεράστηκαν αυτά;

— Μέσα σε όλη αυτή την πολύμηνη προσπάθεια δεν παίζαμε μπάλα μόνοι μας. Η εργοδοσία προσπάθησε να επιστρατεύσει ό,τι δυνάμεις είχε για να βάλει εμπόδια: Από απειλές, τρομοκρατία, μέχρι φυσικά τα μαντρόσκυλά της, τους φασίστες της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Η αποκάλυψη όμως του χαρακτήρα τους και του ρόλου τους στο πλευρό των εργοδοτών, τους απομόνωσε σε ένα θλιβερό περιφερόμενο θίασο που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να εμποδίσει τον αγώνα μας. Ισα ίσα, η ευθεία αντιπαράθεσή τους με τα συμφέροντα των εργαζομένων και τον αγώνα που οι ίδιοι οι συνάδελφοι περιφρουρούσαν, βοήθησε ακόμα περισσότερο να βγουν συμπεράσματα και να απομονωθούν ακόμα πιο πολύ.

Από την άλλη, οι δυνάμεις της πλειοψηφίας στην Ομοσπονδία, οι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στην ΠΟΕΜ, υπονόμευσαν τον αγώνα, αρνούμενοι να ανοίξουν οι ίδιοι θέμα Σύμβασης στον κλάδο σε κατεύθυνση ανάκτησης των απωλειών. Ζύμωναν τη γραμμή των εργοδοτών για υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, αναμασώντας ιδεολογήματα ότι οι κινητοποιήσεις θα διώξουν τις δουλειές και θα κλείσουν τα εργοστάσια.

Εμείς, μαζί με άλλα ταξικά συνδικάτα του κλάδου, με αγωνιστές εργαζόμενους σε κάθε χώρο, θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε την πείρα μας και να βοηθήσουμε να ανάψει η φλόγα της διεκδίκησης Συμβάσεων και σε άλλους χώρους, με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς.

Συνεχίζουμε πολύμορφα τον αγώνα για την εφαρμογή της Σύμβασης

— Ηδη από τη Γενική Συνέλευση για την έγκριση του τελικού σχεδίου Σύμβασης, τονίστηκε ότι επόμενο βήμα του αγώνα είναι η μάχη για την εφαρμογή της. Πώς σχεδιάζει το Συνδικάτο αυτήν τη μάχη;

— Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο σε όλους μας ότι οι συνθήκες για υπογραφή ΣΣΕ δεν είναι ίδιες όπως παλιότερα. Ο αγώνας μας αντικειμενικά έχει δύο «ημίχρονα»: Το πρώτο που μόλις έληξε με επιτυχία, που αφορά στην υπογραφή της ΣΣΕ, και το δεύτερο, που αφορά στην εφαρμογή της Σύμβασης στους χώρους δουλειάς.

Η εφαρμογή μάλιστα είναι πιο δύσκολη υπόθεση, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες έντασης των ανταγωνισμών, καθώς ο εργοδότης θα πρέπει να δώσει πίσω στους εργαζόμενους ένα μεγαλύτερο κομμάτι από τον πλούτο που παράγουν.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτό θα γίνει αναίμακτα και ότι ξαφνικά οι εργοδότες θα αρχίσουν να μοιράζουν λεφτά απλά επειδή δεσμεύονται από κάποια Σύμβαση.

Για να γίνει κατανοητό αυτό αρκεί να αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα: Περίπου 400 – 500 εργαζόμενοι που σήμερα παίρνουν 6-7 κατοστάρικα πρέπει, με βάση τη νέα Σύμβαση, να πάρουν 1.250 ευρώ, δηλαδή αύξηση 100%. Αλλοι 500 – 600 εργαζόμενοι που παίρνουν 1.000 ευρώ πρέπει να πάρουν 1.400 και άλλοι τόσοι που παίρνουν 1.300 ευρώ πρέπει να πάρουν 1.700…

Εμείς, αυτήν τη στιγμή, προετοιμαζόμαστε σε δύο μέτωπα. Το πρώτο είναι απέναντι στην κυβέρνηση και κόντρα σε όλο το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο. Το επόμενο διάστημα θα οργανώσουμε μια σειρά από παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις απέναντι στην κυβέρνηση με αίτημα να κηρυχθεί υποχρεωτική η ΣΣΕ.

Το δεύτερο μέτωπο είναι αυτό της εφαρμογής της Σύμβασης σε κάθε χώρο δουλειάς. Γι’ αυτό ήδη έχουμε ξεκινήσει γύρο περιοδειών, συσκέψεων και Συνελεύσεων σε χώρους δουλειάς. Το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε σε κυλιόμενες στάσεις εργασίας από χώρο σε χώρο, για πραγματοποίηση Συνελεύσεων με αίτημα την εφαρμογή της Σύμβασης.

Σίγουρα θα είναι μακρύς και αυτός ο αγώνας. Θα χρειαστεί να αξιοποιήσουμε όλες τις μορφές. Είμαστε όμως αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρουμε. Η αισιοδοξία μας αυτή πηγάζει από την ίδια μας την πείρα από τον αγώνα μας για την υπογραφή της Σύμβασης, από την καθολική συμμετοχή των συναδέλφων στις κινητοποιήσεις και τη συσπείρωση στο ταξικό Συνδικάτο μας. Εχουμε εμπιστοσύνη στους χιλιάδες μεταλλεργάτες που δεν συμμετείχαν απλώς, αλλά περιφρούρησαν οι ίδιοι τον αγώνα, γιατί δεν θέλουν να ζήσουν σαν σκλάβοι, γιατί η ικανοποίηση των αναγκών, των ίδιων και των οικογενειών τους, δεν χωράει στη λογική της υπεράσπισης της ανταγωνιστικότητας των εργοδοτών.

απο την "ΚΑΤΙΟΥΣΑ"

Αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ, θα έπρεπε να το ξαναφτιάξουμε

Εστιν ουν κόμμα…

Κόμμα είναι η οργανωμένη πρωτοπορία, το συνειδητοποιημένο κομμάτι της εργατικής τάξης που τραβάει μπροστά και ξέρει πως δεν αρκεί να μάχεσαι, αλλά να νικάς. Και αυτό απαιτεί να οργανώνεις την τάξη σου, τους αγώνες της,  να μπαίνεις μπροστά, να μην αφήνεις τις ριζοσπαστικές διαθέσεις να ανεβοκατεβαίνουν σαν παλίρροια, ανάλογα με την αυθόρμητη συνείδηση. Να δένεις το ατσάλι και να στύβεις την πέτρα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, με τους πιο αρνητικούς συσχετισμούς. Να δείχνεις την προοπτική μες στο πιο βαθύ σκοτάδι, που θα το διαδεχτεί η αυγή.

Η αθλιότητα της “αναρχίας”

Παρακολουθούσα χθες μια γερμανική ταινία που αναφερόταν στη νεαρή περίοδο και τη γνωριμία του Μαρξ με τονΈνγκελς. Μεταξύ άλλων, το φιλμ παρουσίαζε και την σχέση των δυο διανοητών με τους υπόλοιπους σοσιαλιστές της εποχής και την ιδεολογική τους σύγκρουση με τους αναρχικούς (Προυντόν, Μπακούνιν, κ.α.) καθώς διαμορφωνόταν και ωρίμαζε στο μυαλό τους η κομμουνιστική θεωρία. Αυτό που γίνονταν ξεκάθαρο στην ταινία ήταν η διαφορά της επιστημονικά θεμελιωμένης σκέψης των Μαρξ και Ένγκελς, σε αντίθεση με τους αναρχικούς και λοιπούς σοσιαλιστές της εποχής, των οποίων οι οπτικές και τα προγράμματα στερούνταν ψυχραιμίας, βάθους, οξυδέρκειας, και δυνατοτήτων. Ο Μαρξ, για παράδειγμα, κατηγορούσε το Βάιτλινγκ για υπερβολικό συναισθηματισμό που δεν υποστηρίζονταν από κάποιο αντικειμενικά επεξεργασμένο σχέδιο, κάτι που θα οδηγούσε όσους τον ακολουθούσαν σε αδιέξοδο. Παράλληλα, παρακολουθούμε την κριτική που ασκούν στον Προυντόν, με αποκορύφωμα το έργο τους «η αθλιότητα της φιλοσοφίας», και τελικά τον αποφασιστικό διαχωρισμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας από τα υπόλοιπα ουτοπικά ρεύματα της εποχής στο συνέδριο της «Ένωσης των Δικαίων» και τη μετονομασία της ένωσης σε «κομμουνιστική». Στο έργο υπήρχαν ουσιαστικές λεπτομέρειες οι οποίες ίσως χρειάζονταν ένα πιο προσεχτικό μάτι για να γίνουν αντιληπτές, όπως για παράδειγμα η γοητεία που ασκεί στα μικροαστικά στρώματα η αναρχική ιδεολογία, κάτι που φαίνονταν στο σημείο που έβγαζε λόγο ο Προυντόν, ενώ αργότερα φαίνεται ότι ο Μαρξ αντιμετωπίζει τον κολαούζο του Βάιτλινγκ ως ρουφιάνο.

Προβοκάτσια κατα παραγγελία Τσίπρα - ΗΠΑ

Μια πρωτοφανής προβοκατόρικη ενέργεια βρίσκεται σε εξέλιξη στο χώρο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων, όπου σήμερα θα ξεκινούσαν οι εκδηλώσεις του τριήμερου εορτασμού για την αντι-ιμπεριαλιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 73′.

Πενήντα άτομα, χωρίς να ανήκουν σε καμία συλλογικότητα, βάφτισαν τους εαυτούς τους “κατάληψη Πολυτεχνείου” και προχώρησαν τα ξημερώματα στην κατάληψη του χώρου, αποκλείοντας την είσοδο στο ΣΦΕΑ, τους φοιτητικούς συλλόγους, την οργανωτική επιτροπή των εκδηλώσεων και τον απλό κόσμο, που προσέρχεται για να αφήσει κάποιο λουλούδι στο μνημείο του ΕΜΠ. Αυτή τη στιγμή δέκα κρανιοφόροι και κουκουλοφόροι βρίσκονται μπροστά από την πύλη του Πολυτεχνείου, κι αυτή είναι η… “μαζική κατάληψη” που εμποδίζει ετσιθελικά την είσοδο στους συλλόγους, τις οργανώσεις και τους απλούς πολίτες, όπως μπορείτε να δείτε και στην παρακάτω φωτογραφία της Κατιούσα.