Ο Naji al-Ali
γεννήθηκε σ' ένα χωριό που δεν υπάρχει πια.
Στα δέκα του, ήτανε πρόσφυγας στη Σιδώνα
και τη Σατίλα. Μάζευε πορτοκάλια, δούλευε στα εργοστάσια,
μάθαινε για τις μηχανές αυτοκινήτων. Τον πατέρα του τον θάψανε
στον προσφυγικό καταυλισμό.
Ο Naji al-Ali έμαθε γράμματα στις τεχνικές σχολές
και τα κατηχητικά. Ζωγράφιζε ένα παιδί
μες στα κουρέλια, που κοίταγε και δεν μπορούσες
να το κοιτάξεις. Ζωγράφιζε στάχυα, συρματοπλέγματα, σκοτωμένους, λουλούδια.
Και μια πέτρα, μικρή, γιατί ο τόπος του σ' αυτό είχε συμπυκνωθεί.
Κι έτσι, έβγαλε στο τέλος το ψωμί του
με σκίτσα, που ούτε ένα δεν έχω δει να χαχανίζει.
Γύρισε χώρες πολλές, και τον σκοτώσανε στο Λονδίνο,
από κοντά πυροβολώντας τον
στο αριστερό μάτι, που όπως το δεξί, έκλαιγε μες στην πένα του.
Δεν τον αφήσανε ούτε νεκρό
να επιστρέψει στου προσφυγικού καταυλισμού το χώμα.
Και τ' άγαλμά του, στο ίδιο αυτό στρατόπεδο, δεν δέχτηκαν
να υπάρχει. Κι' αυτό στο μάτι το πυροβόλησαν,
κ έπειτα, σαν το χωριό του, το αρπάξαν, για να μη
μείνει ίχνος του κανένα.
Κανένας, φυσικά, δεν πήγε σε πορεία στη μνήμη του
--έτσι κι αλλιώς, δεν καταδέχτηκε ποτέ να ζωγραφίσει πολιτικούς--
ούτε και τόλμησε κανείς να πει "Εγώ είμαι ο Naji al-Ali",
γιατί κανείς δεν θα 'θελε, ούτε στιγμή, να είναι αυτός.
ΑΝΤΩΝΗΣ
Ο Naji al-Ali γεννήθηκε το 1938 περίπου στο βόρειο Παλαιστινιακό χωριό Al-Shajara, μεταξύ της Τιβεριάδας και της Ναζαρέτ, τώρα εκτοπισμένο από τον συνοικισμό moshav Ilaniya. Εξορίστηκε στο νότιο Λίβανο μαζί με την οικογένειά του μετά την έξοδο των Παλαιστίνιων το 1948, και έζησε στο στρατόπεδο προσφύγων Ain al-Hilweh, κοντά στη Σιδώνα. Εκεί, πήγε στο σχολείο της Ένωσης Χριστιανικών Εκκλησιών. Αφού αποφοίτησε, δούλεψε στους πορτοκαλεώνες της Σιδώνας, και μετά μετακόμισε στην Τρίπολη, όπου φοίτησε σε επαγγελματική σχολή των Καθολικών για δύο χρόνια.
.jpg)
