ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΣ αυτή η γάγγραινα

Ο Τροτσκισμός είναι ιστορικά το βασικό "κομμουνιστικό" κίνημα, που παλεύει για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Τάχτηκε εναντίον κάθε μέτρου, που θα στέριωνε και θα βάθαινε την Επανάσταση των Μπολσεβίκων. Αρχικά κατά της ΝΕΠ, ξεκάθαρο σαμποτάζ για να την οδηγήσουν στην χρεοκοπία-παλινόρθωση. Τη φάγανε εκεί, μετά πιάσανε το επόμενο μετερίζι-φρένο: "ΝΕΠ μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες". Ηγουν να απογοητευτεί το προλεταριάτο και να γυρίσει την πλάτη στον κομμουνισμό. Γι αυτό και η λύσσα τους κατά της Κολεκτιβοποίησης-Εκβιομηχάνισης, κατά του Σταχανοβισμού, κατά της μονοπρόσωπης διεύθυνσης των επιχειρήσεων, κατά της επαναστατικής βίας της Δικτατορίας του Προλεταριάτου σε βάρος των αντιδραστικών κοινωνικών τάξεων, που εξέφραζαν. Οταν τη φάγανε κι εκεί, στράφηκαν πια σε δύο δρόμους: Ο ένας, η συμμαχία με τον ισχυρότερο και άμεσώτερο εξωτερικό εχθρό της ΕΣΣΔ για την έξωθεν καθυπόταξη-διάλυση της ΕΣΣΔ. Κήρυξαν δήθεν "ουδετερότητα" (τάχα μου "να μην σκοτώνουνται εργάτες" για τις διενέξεις γερμανών καπιταλιστών και ...σοβιετικών "γραφειοκρατών" καπιταλιστών!), εδώ μας καλούσαν "να μην σκοτώνουμε ...τους γερμανούς εργάτες(!), καταδίκασαν τα "Δεκεμβριανά" και τον ΔΣΕ σαν "σταλινικές εξαλλοσύνες" κ.ο.κ. Στην Δύση υπονόμευαν την προσπάθεια να αποτραπεί η επιστράτευση των κατεχομένων στο ανατολικό μέτωπο. Ετσι βρέθηκαν οι "κομμουνιστές" σύντροφοι της ...."κατακόκκινης Ιταλίας" να πολεμούν στις γραμμές των Ναζί και να αιχμαλωτίζονται από τον Κόκκινο Στρατό! Μόνο στην Ελλάδα φάγανε τα μούτρα τους, χάρη στο αναπηρικό κίνημα, που καθοδηγούσε το "σταλινικό" ΚΚΕ. Βέβαια και η "ουδετερότητα" προπέτασμα ήταν, μυστικά ήρθαν σε επαφή με τους Ναζί για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση του ..."σταλινισμού"Ο δεύτερος, η διάβρωση του κομμουνιστικού κινήματος με πίεση μέσα κι έξω στα κόμματα. Ιδρύθηκαν παντού τροτσκιστικά "κ"κ, με την άμεση συνδρομή των αστικών κρατών, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε/τελειοποιήθηκε η ταχτική του "εισοδισμού" για την από τα μέσα διάβρωση-παράλυσή τους. Εισοδισμός παράλληλα έγινε και σε ρεφορμιστικά μικροαστικά "σοσιαλιστικά" κόμματα για να επιστρατευτούν κι αυτά κατά του ταξικού κινήματος. 
Και στον πρώτο δρόμο τη φάγανε με την μεγαλειώδη Νίκη το 1945, αλλά μεταπολεμικά, κατισχυμένοι και στιγματισμένοι αντιμετώπισαν την απομόνωση και περιορίστηκαν στον ανοιχτό και ξετσίπωτο αντικομμουνισμό και στον εισοδισμό, δηλαδή στον δεύτερο δρόμο, μια και η "στρατιωτική λύση" μπροστά στο οπλισμένο με διηπειρωτικές πυρηνικές κεφαλές δεν ήταν πια ρεαλιστική. Συντάχτηκαν με μαοϊκούς-αναρχικούς και κάθε λογής "τριτοδρομικούς", τους οποίους εξόπλισαν ιδεολογικά, ενώ και οι σχέσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς συχνά δεν κρύβονταν πίσω από τους φερετζέδες των "κινηματικών" γκρουπών. Εδώ, επί χούντας οι μόνοι που επιτρεπόταν να "φαίνονται" ήταν κάποιοι τρότσκες, που είχαν και ένα "μαρξιστικό" βιβλιοπωλείο στην Μαυρομιχάλη, για τις ανάγκες χαφιεδισμού του φοιτητικού κύρια κινήματος, την ώρα, που οποιοσδήποτε, όχι να πουλήσει αριστερό βιβλίο δεν μπορούσε, αλλά ούτε να φταρνιστεί από το αριστερό ρουθούνι δεν διανοούνταν. Και η κοινή τους συμπόρευση στις πορείες-διαδηλώσεις παρά τις φωνακλάδικες "διαφορές" τους, και μαζί με τους εργατοπατέρες, είναι χαρακτηριστική.



Σεχταρ ο τρομερος (απο σχολιο του σφυροδρεπανου)