Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

42ο














http://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/109326/ena-monadiko-moysiko-taxidi-me-ti-natassa-mpofilioy-foto






Οι 20 κανόνες του Φεστιβάλ


Θα μπορούσαν να είναι 42, όσα και τα χρόνια του θεσμού, αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Έχουμε και λέμε.
-Ο χώρος του Φεστιβάλ είναι αχανής και το σήμα του κινητού πολλές φορές χάνεται μέσα στο πλήθος. Οπότε να έχεις πάντα σημεία-καβάτζα για να βρεθείς με τους δικούς σου. Πχ στη λαϊκή σκηνή, κάτω από το ταμπλό με τον Μπελογιάννη. Ή να κρατάς ένα μπαλόνι “ούτε γουλιά”, από τους απεργούς της Κόκα-κόλα, για να σε βρίσκουν οι άλλοι πιο εύκολα.
-Αν παρόλα αυτά βρεις σήμα, ήσυχο χώρο για να ακούς και συνεννοηθείς, πχ έρχομαι σε πέντε λεπτά, βάλε καλού-κακού κι άλλα δέκα, για τους γνωστούς που σίγουρα θα συναντήσεις στο δρόμο.
-Μην αφήνεις για αύριο κάτι που μπορείς να κάνεις-πάρεις σήμερα (πχ ένα βιβλίο, ένα μπλουζάκι, μια κονκάρδα, μια έκθεση). Ποτέ δεν ξέρεις αν θα το βρεις στη θέση του την άλλη μέρα ή αν θα έχει τελειώσει, κλείσει ή έχει πολύ κόσμο και δε βολεύει.
-Μην αφήνεις ποτέ μόνη της την καρέκλα σου, αν θες να την ξαναδείς. Ακόμα κι αν γράφει πάνω της το όνομά σου, δε θα την πάρεις πίσω ούτε με λύτρα.
-Η Πέμπτη είναι το νέο Σάββατο και η προσέλευση του κόσμου είναι μαζική. Αλλά Παρασκευή πρωί (λα-λα-λα-λα) δεν είναι το νέο πρωί της Κυριακής κι οι εργαζόμενοι έχουν πρωινό ξύπνημα, οπότε το Φεστιβάλ λήγει από τη 1.30.
-Η πρώτη μέρα είναι η καλύτερη για να γυρίσεις το χώρο πιο άνετα, χωρίς να γίνεται πανικός από κόσμο. Και η καλύτερη ώρα για βιβλιότσαρκα είναι είτε πολύ νωρίς, είτε πολύ αργά, που σπάει ο κόσμος ή είναι στις συναυλίες.
-Βάλε σημάδι πού έχεις παρκάρει ή πέτα πετραδάκια πίσω σου, για να μην ψάχνεις το αμάξι μία ώρα μετά, αφού φύγεις από το χώρο.
-Φυσικά και πάνε με όλα τα μαύρα παπούτσια σου. Ποιος σου λέει όμως πως θα παραμείνουν μαύρα όλο το βράδυ σε ένα χώρο με χαλίκι και χώμα;
Και τα άσπρα μια χαρά είναι. Αλλά όχι όταν έχει βρέξει-βρέχει-θα βρέξει, γιατί θα γεμίσουν λασπουριά. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Μάνα θα πάω στο Φεστιβάλ.
-Ζακέτα να πάρεις
Επιβάλλεται. Αλλιώς εσύ θα κλαις.
Έλα μωρέ, δε χρειάζεται ομπρέλα. Καλός είναι ο καιρός.
Κλασικό λάθος. Κάθε χρόνο, θα βρεθεί πάντα ένας να το κάνει.
Αλλά το Φεστιβάλ είναι παντός καιρού. Singing in the rain, που λέει και το τραγούδι.
-Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Κάποτε ήταν ένας κανόνας από μόνος του. Πλέον όχι. Κάνουμε αγρανάπαυση, για να μας λείψει και να τον ξαναφέρουμε.
-Σχεδόν κάθε χρονιά θα συμμετέχει ένα όνομα που θα ξενίσει κάποιους, ή κάποιος καλλιτέχνης που μπορεί να πει-να του ξεφύγει κάτι περίεργο. Δε βαριέσαι, κάποτε θα τα θυμόμαστε και θα γελάμε.
Κι άλλο, κι άλλο…
Ναι, αλλά πρέπει να παίξουν κι οι επόμενοι. Οπότε…
Γεια σας, καλή αντάμωση!
-Λουκουμάδες υπάρχουν πολλοί. Πάγκος της ΚΝΕ όμως μόνο ένας. Με τη μυστική συνταγή για νόστιμους, ταξικούς λουκουμάδες, που μεταφέρεται από ΓΓ σε ΓΓ κι από δρουίδη σε δρουίδη.
-Πες όχι στο ψευτοδίλημμα σουβλάκι ή λουκάνικο. Πάρε και τα δύο.
-Αν είναι να πάρεις μαντίλες, μπλουζάκια, κονκάρδες, κτλ, κάν’ το στη Διεθνούπολη. Θα πάνε για καλό, επαναστατικό σκοπό.
-Οι συζητήσεις κι οι συναυλίες γίνονται όλες μαζί. Αν τρέχεις να προλάβεις για να δεις λίγο απ’ όλα, δε θα σου μείνει τίποτα. Αλλά αν μείνεις ακίνητος σε ένα μέρος και δε γυρίσεις το χώρο, πώς θα πάρεις γεύση από το Φεστιβάλ και τη μαγεία του;
-Μην γκρινιάζεις για το κρύο, την κούραση, κτλ. Κάποτε θα τα θυμάσαι και θα γελάς.
-Το επόμενο Φεστιβάλ αργεί πολύ, για αυτό φρόντισε να χορτάσεις το φετινό, όσο μπορείς.
-Το πιο όμορφο Φεστιβάλ μας δεν το έχουμε ζήσει ακόμα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου