ΑΝΤΙΘΕΣΗ

του Pablo Sachito

Οι σκλάβοι ολόγυρα μιμούνται σαν μαιμούδες σε τσίρκο φανταστικό.

Οι κινήσεις τους μέρος ενός παρατεινόμενου οχτάωρου.

Κοιμούνται χωρίς όνειρα και συνηθίζουν να μαθαίνουν γρήγορα πως να ζούν στις πίσω μεριές.

Δεν έχουν μνήμη.

Πάντα σπέρνουν ελπίδα και, πάντα, θερίζουν πέτρα.

Ακολουθία ματαιώσεων

Ζητούν κάποιον να αναλάβει την Πρόνοια και την δικαιοσύνη.

Βγήκαν και κάναν λιτανείες σε δρόμους και μανιασμένους εξορκισμούς σε πλατείες για αυτό.

Περιμένουν, περιμένουν, περιμένουν......

Και ήρθαν μάγοι, ψεύτες και θαυματοποιοί.

Φώναξαν ότι η ζωή άλλαξε.

Εξαπάτησαν το αμόλυντο για εφήμερο όφελος.

Και οι βαθιά λυπημένοι μάζεψαν τα απομεινάρια της λιτανείας.

Διαλυμένοι από την ανεργία, από τους μισθούς που δεν καταβάλλονται όπως παλιά.

Τα παιδιά τους πεινάνε.

Βασανισμένοι με χίλιους τρόπους μές τα τσιμέντα και τις αλυσίδες παραγωγής, μες στα αμπάρια και στις αποθήκες, μες στων τρομαχτικών πολυκαταστημάτων τη μαύρη σκλαβιά.

Τα βράδια ενδίδουν στην απόγνωση και ματώνουν ότι βρούν μπροστά τους.

Μισθωτοί σκλάβοι.

Χειριστές δικτύων ηλεκτρισμού που δεν έχουν ρεύμα

Ανθρακωρύχοι που εξορύσουν ένα τεράστιο δειλινό και δειλινό δεν είδαν

Που έσπειραν σιτάρι και ψωμί δεν έχουν

Που έφτιαξαν χιλιάδες πόλεις και σπίτι δεν έχουν.

Βαθιά αντίθεση, αφύσικη, και αβάστακτη αδικία από τα βάθη των αιώνων.