(το πολιτικό ζήτημα σήμερα)
Η πολιτική σταθερότητα για τους καπιταλιστές δεν είναι μόνο η κυβερνητική σταθερότητα, αλλά πάνω από όλα η κατάργηση των αγώνων με νέους νόμους, προϋπόθεση δηλαδή ο λαός να παραιτηθεί από το αίτημα επιστροφής των απωλειών, από το δικαίωμα να θέλει να βελτιώσει τη ζωή του με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης και «μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης» που να μπορεί να οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Γι’ αυτό τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες κράτη – μέλη της ΕΕ είτε έχουν μνημόνιο είτε δεν έχουν, ακόμα και σε αυτές όπως η Βρετανία και η Δανία που έχουν εθνικό νόμισμα.
Και με την ευκαιρία, ας μας πουν οι οπαδοί της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής, που κατά τα άλλα δεν αμφισβητούν την ΕΕ, την ΚΑΠ, τις αναδιαρθρώσεις, την απελευθέρωση των αγορών. Ας μας πουν, πώς θα τα συνταιριάξουν με τις γενικευμένες απώλειες σε εργατικά - λαϊκά δικαιώματα;
Ρωτάμε:
Πόσο ωφελούνται οι άνεργοι και οι άστεγοι της Μ. Βρετανίας της λίρας που κατά εκατομμύρια περιμένουν από τα συσσίτια των φτωχών («τράπεζες τροφίμων») ένα πιάτο φαΐ;
Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι στη Δανία της κορόνας που είδαν τα όρια συνταξιοδότησης να πηγαίνουν στα 67 χρόνια με άμεση προοπτική να φτάσουν τα 68; Για να μη μιλήσουμε για τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία…
Και για να μην κοροϊδευόμαστε: Και με εθνικό νόμισμα θα ισχύουν πλήρως - όπως ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ είτε είναι μέλη της Ευρωζώνης είτε δεν είναι, ανεξάρτητα σε ποια θέση βρίσκονται στην ευρωενωσιακή ιεραρχία όλα τα σύγχρονα βάρβαρα μέτρα και επιλογές που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη, ανεξάρτητα αν είναι στη φάση της κρίσης ή στη φάση της ανάκαμψης.
Και το ζήτημα δεν είναι αν συμμορφώνεσαι με τους κανόνες της ΕΕ με ευρώ ή δραχμή, αλλά αν επιλέγεις να αποδεσμευτείς από τα δεσμά της.
Και για να εξηγούμαστε, είναι διαφορετικό πράγμα να σε αποβάλουν, να σε πετάξουν έξω από την ΕΕ, γιατί δεν ακολουθείς τους κανόνες λειτουργίας του κοινού νομίσματος ή γιατί θέλουν να την κάνουν ένα κλαμπ ισχυρών και είναι άλλο πράγμα ο λαός, με τη δική του εξουσία και απόφαση, να φύγει από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος, να φύγει από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου.
Μας ρωτάνε:
«Και πού θα βρεθούνε χρήματα αν ο λαός στρέψει τις πλάτες του στην διεθνή καπιταλιστική αγορά;».
Μα, η λαϊκή, η σοσιαλιστική οικονομία σημαίνει οριστικό διαζύγιο με το κεφάλαιο. Σημαίνει ριζικά διαφορετικός τρόπος υπολογισμού, τι από τους πόρους και από τα παραγόμενα προϊόντα πηγαίνει για παραγωγική επένδυση, τι πηγαίνει για κατανάλωση, τι για κοινωνικές υπηρεσίες.
Αυτό σημαίνει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός. Και είναι πολύ λιγότερη η δαπάνη που χρειάζεται για πιο σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες από το μέρος της παραγωγής που αποσπούν σήμερα οι καπιταλιστές ως κέρδος, για πάρτη τους.
Τέτοια περισσεύματα, υπάρχουν και σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης, έγιναν όμως νόμιμα και παράνομα εξαγόμενα κέρδη, εξαγόμενα κεφάλαια. Το 2014, πάρα πολλοί όμιλοι, μεγάλες επιχειρήσεις είχαν κέρδη, ακόμα κι όταν είχαν μείωση του κύκλου εργασιών τους.
[.........................................]
(εξάρτηση)
Λένε, χωρίς να κοκκινίζουν, ότι «σταθερότητα» είναι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και «απομόνωση» η αποδέσμευση από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς! Υπάρχει μεγαλύτερη απομόνωση από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, από τον πόλεμο; Στην πραγματικότητα, όμως, τώρα είναι που μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ο κάθε λαός, ο λαός μας, είναι μόνος του. Έρχεται αντιμέτωπος με τα αντιλαϊκά μνημόνια και τους κινδύνους του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Αντίθετα, όταν ο λαός αποφασίσει να πάρει την τύχη στα χέρια του, δηλαδή να πάρει στα χέρια του την εξουσία και τα «κλειδιά» της οικονομίας, θα βρει όχι έναν, αλλά δεκάδες κι εκατοντάδες συμπαραστάτες.
Γιατί όταν θα «σπάσει ο πάγος», στον οποίο έχει βάλει τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, τότε αυτό δεν θα έχει να κάνει με μια μόνο χώρα, με ένα μόνο λαό. Οι εξελίξεις θα είναι πιο γενικευμένες.
Επιπλέον, ο λαός μας θα ‘χει τη στήριξη πρώτα απ’ όλα των άλλων λαών που θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, αλλά στην πορεία κι άλλων, ακόμη και χωρών και κυβερνήσεων που θα παραμένουν στον καπιταλιστικό δρόμο, αλλά τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και οι συγκυρίες θα συμπίπτουν με τα συμφέροντα της χώρας μας. Και τέτοια παράθυρα, έστω και συγκυριακά, αφήνει η ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, ο ίδιος ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός.
Αυτό φαίνεται και σήμερα, π.χ. από τις επιπτώσεις του εμπάργκο της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία ή στο Ιράν, που είναι διαφορετικές για χώρες, όπως η Ελλάδα, αλλά και η Γαλλία. Τώρα είναι που για χάρη των ευρωπαϊκών βιομηχανικών μονοπωλίων θυσιάζεται μέρος της ντόπιας αγροτικής παραγωγής.
[.................................]
(να γιατι ειναι ρεαλιστική η πρόταση των κομμουνιστών)
Στο ερώτημα «Υπάρχει λύση, υπάρχει προοπτική;», απαντάμε κατηγορητικά ΝΑΙ.
Η λύση, η προοπτική για το λαό βρίσκεται στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης για να πάρει ο λαός την εξουσία, για να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, για να σχεδιάσει επιστημονικά την οικονομία, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, να διαγράψει μονομερώς το χρέος.
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.
Να σκεφτούμε: Γιατί έχουμε χιλιάδες άνεργους οικοδόμους και μηχανικούς, γιατί έχει σταματήσει η οικοδομή, η κατασκευαστική δραστηριότητα, ενώ χιλιάδες νέοι να αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους, χιλιάδες σπίτια μένουν ακατοίκητα, ενώ υπάρχουν ανάγκες για έργα υποδομής, αντισεισμικής αντιπλημμυρικής θωράκισης.
Γιατί στην Ελλάδα, μια χώρα πλούσια σε ενεργειακές πηγές, έχουμε σπίτια χωρίς θέρμανση και μειώνεται η λιγνιτική παραγωγή στη Μακεδονία; Γιατί πίσω από τα πανάκριβα καύσιμα κρύβεται το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων, των διυλιστηρίων, του χονδρικού εμπορίου και η βαριά κρατική φορολογία. Αντίθετα ο κεντρικός σχεδιασμός και ο ενιαίος κοινωνικοποιημένος φορέας Ενέργειας μπορούν να καλύψουν σήμερα το σύνολο των αναγκών του λαού.
Να σκεφτούμε γιατί σήμερα εισάγουμε τόσο πολύ γάλα και προϊόντα γάλακτος π.χ. από την Ολλανδία, όπως και πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα;
Είναι άσχετο από την πολιτική που έχει επιβάλει η ΕΕ; Η Ελλάδα θα μπορούσε να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της σε βασικά είδη διατροφής, όπως το γάλα, το κρέας, το σιτάρι, τα όσπρια, με κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία γάλακτος.
Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός μπορεί γρήγορα να στηρίξει την εγχώρια παραγωγή, να διασφαλίσει ζωοτροφές, φάρμακα, λιπάσματα, κάλυψη των ενεργειακών αναγκών.
Το ίδιο ισχύει και για τις κατασκευές. Μόνο ο κοινωνικοποιημένος κατασκευαστικός τομέας μπορεί να υπαχθεί στον κεντρικό σχεδιασμό, με κριτήριο τις συνολικές ανάγκες σε υποδομές, σε μεταφορές, όχι μόνο κεντρικών αλλά και περιφερειακών αξόνων, σε αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά και αντιπυρικά έργα, σε κτίρια κοινωνικών υπηρεσιών, σε όλη τη χώρα, ηπειρωτική και νησιωτική, σε σύγχρονες κατοικίες για όλους και όλες.
Πολλά ακόμα παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε.
Ο δικός μας δρόμος ανάπτυξης θα απελευθερώσει και θα απογειώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες που σήμερα παραμένουν καθηλωμένες λόγω της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος, του ανταγωνισμού των ομίλων, των δεσμεύσεων της ΕΕ.
Αυτό συνέβη με τη συρρίκνωση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ενώ η Ελλάδα διαθέτει και υποδομές και τεχνογνωσία.
Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, αποδεσμευμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μπορεί να κλείσει αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες σε μια σειρά τομείς, από την εξόρυξη εγχώριων υδρογονανθράκων έως την αγροτική παραγωγή. Αυτή η ριζική ανατροπή στην Ελλάδα δεν θα γίνει με την ευρύτερη περιοχή να μένει αμετάβλητη. Θα συμπαρασύρει κι άλλους λαούς σε άλλες χώρες.
αποσπάσματα απο την Κεντρική Ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ στο Σύνταγμα σήμερα ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου